Herkes tek tek hastaneye toplandı. Cihan beyi ameliyata aldılar. Üzüntüden kalp damar sıkışması yaşamış. Anjioyla orayı genişletecekler.
Bir köşe de Zeynep diğer köşede Demet hanım ağlamaktan beter oldular.
Elimdeki bisküvi ve sütle Zeynebin yanına gittim.
K. Hadi bitanem bişeyler ye
Z. İstemiyorum.
K. Zeynep mahvoldun sabahtan beri
Z. Istemiyorum Kerem. Bu boğazdan geçmez.
K. Tamam şu sütü bari iç.
Z. Rahat bırak beni!
Deyip camın yanına gitti. Elimdekileri ablama verip Zeynebin yanına gittim. Burnunu çekip gözlerini sildi.
Z. Kerem lütfen beni anla. Üzerime gelme ne olursun.
K. Zeynep halsizsin bişeyler ye diye uğraşıyorum
Z. İstemiyorum. Gittikçe batıyorum zaten. Baksana Verayı öğrendiler.
Şimdilik ses yok Demet hanım cephesinden.
Bidakika. Erken konuştum. Şuan sinirle yanımıza doğru geliyor.
D. Önce Arda sonra babanı mı alacaksın haa!! Sen nasıl bir insnsın küçücük çocuğu babasız nasıl bırakırsın ha.
K. Bilmediğiniz şeyler var
D. Sen konuşma! Neymiş o bilmediğim ha.
Z. Anne-
D. Çık git buradan
Z. Ne!
D. Defol git buradan. Gözüm görmesin seni. Defooll!!!
Z. Anne bi dinle
K. Demet hanım bi dinleyin
D. İstemiyorum. Ne seni ne de anlatacaklarını.
Demesiyle Zeynep yerdeki çöp kutusuna tekme atıp son ses bağırdı.
Z. Yeter!!!! Yeter tamam mı! Hep Arda Arda Arda!!! Hep o iyi o gözünüzdeydi dimi. Ben ise elalemden farksızdım. Senin oğlun tam bir pislikti o zamanlar. Kendi öz evladını istemeyen tiksinen nefret eden bir insandı. Gencecik kızı hamile bırakıp yüz üstü bırakan bir insandı. Hem Ervayı hem kızını istemedi. Kaçıp gitti. Kızcağız ailesinden oldu. Hamile diye kapı dışarı ettiler. Niye?! Senin oğlun yüzünden. Tüm engellere rağmen pes etmedi doğurdu. Tek bir ümitle belki arda bebeğimi görür de kabul eder diye ama Arda çoktan unutmuştu. Bebek doğdu ama Erva günden güne eriyordu. Bitiyordu ama çocuğunu kucağına aldığı için mutluydu. Taa ki intihar edene kadar. Kimin yüzünden oğlunun yüzünden. Onunda anası babası var onlar da üzüldü tıpki senin gibi kimin yüzünden oğlunun yüzünden. Şimdi gelip de bana suç atma. Ben Ervanın sözünü son mektubundaki vasiyetini tutuyorum. Verayı kızım olarak kabulleniyorum ve öyle de olacak. Vera Ardanın değil. Nefret eden babasının değil benim kızım. Keremin kızı anladın mı? Şimdi otur tekrar düşün kim suçlu. Ama şunu unutma. Etme bulma dünyası. Ervaya ettiğini kendi buldu.
Günlerin birikmişliğini saniyeler içinde döküp boynuma sarıldı. Beline sarılıp saçlarından öptüm
K. Tamam bitanem tamam güzelim.
Z. Kerem ben nefes alamıyorum. Bahçeye çıkar.
&&&&&
Z. Duydun dimi Kerem bana neler dedi. Duydun dimi
K. Zeynep bebegim yapma lütfen.
Z. Kerem bana resmen Ardanin katiliymişim gibi davrandı.
K. Duydum ama takma. O üzüntüden dedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EMANET
FanfictionOrtada bir emanet Emanetine sahip çıkan bir Kadın Onlara göz koymuş bir Adam