Bunu nasıl yapabildi. Bir bebeği babasından nasıl ayırır nasıl yapar bunu.
Şuan odada dört dolanıyorum. Herkesi Yaımur toplayıp götürdü bir bahaneyle. Zeynep ise Verayı uyutup gelecek.
Beni burada düşüncelerimle tek başıma bıraktı.
Hala aklım almıyor. Bunu nasıl yapar. Bu zamana kadar nasıl bu oyunu sürdürür.
Hepimizi kandırdı. En cok da o küçücük bebeği. Hiç biseyden haberi yok. En kötüsü de beni artık babası olarak biliyor. Artık herşeyin farkında ve algılayabilecek dönemde.
Onun ne suçu vardı. Bu yalanı nereye kadar sürdürmeyi düşünüyordu ki.
Oyun üstüne oyun!
Kapı açıldı Zeynep girdi. Başı önünde.
Ayağa kalkıp yanına gittim. Başını kaldırıp yüzüme baktı.
Z. Kerem
K. Sus! Ben konuşacağım!! Sen-sen nasıl yaparsın Zeynep. Bir bebeği nasıl ayırırsın babasından.
Z. Mecburdum Kerem. Söz verdim.. Vera bana Ervanın emaneti.
K. Neyin sözü Zeynep!!! Hadi aileni cevreni kandırdın yutturdun diyelim. Lan ben sana gelip en başında sordum hayatını. O anlattıkların neydi ha!
Z. Do-doğruydu!
K. Ne demek doğruydu Zeynep!
Z. Doğruydu Kerem. Ben o gün kendimi anlatmadım. Ben Ervayı anlattım.
Ağzımdan istemsizce bir hah çıktı.
K. Aman ne güzel
Sinirle yumruklarımı sıktım. O gün ki konuştuklarımızı hatırladım.
K. Kahretsin!!!
&&&
Z. Sen benim yerime koy kendini. En yakın arkadaşın ölmeden önce bir mektupta bebeğini sana emanet ediyor üstüne üstlük kendi bebeğin olarak tanıtmanı onu kimseye vermemeni istiyor. Ne yaparsın?
Oturduğum yataktan kalkıp koltuğa oturdum. Neydi bu olanlar aklım almıyor. Bu çok büyük bir şey.
K. Ortada bir baba var Zeynep.
Z. Evet var. O da sensin.
İçten içe güldüm. Hala sen diyor.
K. Onu kastetmiyorum.
Z. Kerem eğer Arda kabul etseydi baba olurdu. Ona düşünmeden verirdim ama etmedi. Hamileyken Bir pislikmiş gibi davrandı ikisine de. O yüzden onu kabullenen çok seven bir babası var ve o da sensin.
Doğruya doğru. O kadar çok seviyorum ki. Canı yansa mahvolacakmışım gibi.
K. Zeynep.
Kalkıp yanıma oturdu. Elimden tutup
Z. Bu yükün altında kalmak istemezsen anlarım Kerem. Hemen dava ile hayatından tamamen çıkarım.
Buruk bir gülümseme oluştu. Elimi yanağına koyup okşadım.
K. Sen bir kadın halinle kalkmışın bu yükün altından ben mi kalkamayacağım. Arda çok pişman Zeynep.
Gözleri dolu dolu yüzüme baktı.
Z. Kerem yapma yalvarırım. Pişman ben de biliyorum ama ortada bir söz var.
Gözlerini kapatıp
Z. Vera benim kızım. Sende onun babasısın.
K. Nereye kadar sürecek. Bak güzelim yol yakınken her şeyi düzeltelim. Sen onun halasısın. Yine görüşürsün. Ama babasından ayırma.
![](https://img.wattpad.com/cover/85517816-288-k762759.jpg)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EMANET
FanfictionOrtada bir emanet Emanetine sahip çıkan bir Kadın Onlara göz koymuş bir Adam