Mardin Masalı (TAMAMLANDI)

💜 BÖLÜM 35 💜

GERİ DÖNÜŞ

Aden'in hamileliğinde zaten fazla iştahlıydım. Şimdi bu ikizlerle nasıl baş edecektim en ufak bir fikrim yoktu. Muhtemelen hamileliğimi 50 kilo almış bir şekilde tamamlayacaktım.
Düşüncelerimden sıyrılıp bana sinsice bakan kocama çevirmiştim gözlerimi.

"Neden öyle bakıyorsun?"

"Bir taşla iki kuş! Valla ben bile beklemiyordum bunu Beyza. İki doğumla 3 çocuğumuz olacak. Şanslısın!" dedi göz kırparak.

"Sinirlendirme beni. Hamileliğim iştahlı oluyor zaten. Bu ikizlerle ne yapacağım ben ya!"

Elini omzuma atarak kendine çekti ve saçlarıma bir öpücük bıraktı.

"İster kilolu ol ister zayıf, vücudun bozulsun, çirkinleş..
Bunlar benim umrumda olan şeyler değil güzelim. Ben senin görünüşüne aşık olmadım. Ben senin bakışlarını sevdim, kalbini sevdim. O yüzden bunları takma kafana."

"Seviyorum lan seni."

"Lan mı?! Bu kelimeyi ben kullanınca kızıyordun Beyza Hanım. Ağzınıza mı musallat oldu?"

Omuz silkerek karşılık vermiştim sadece.

"Ya hepsini boşver de biz Aden'e nasıl açıklayacağız bunu?"

"Zor olmayacağını düşünüyorum. Sonuçta kardeş istiyordu."

"Umarım dediğin gibi olur." dedikten sonra başımı boyun girintisine sokarak gözlerimi kapatmıştım.
O da elinin birini karnıma koyarak kendini uykuya teslim etmişti.

Sabah Aden'in yatağımızda zıplamasıyla aralamıştık gözlerimizi.

"Uyanın hadiii. Kaynım acıktı beniiimm."

Saate baktığımda öğlen olmuştu neredeyse.
Asla bu saate kadar uyumazdık fakat bugün bir kaçamak olmuştu sanırım.

"Kalkıyoruz annecim. Çok mu acıktın sen?"

"Hı-hıı" demişti başını sallayarak.

Aden'in bu şirinliği karşısında Emirhan, onu yatağa yatırarak gıdıklamaya başlamıştı.

"Haha. Baba duuyy!" derken bir yandan da kahkahalar atıyordu.

"Aden! Kardeşin olmasını ister misin?"

"Eveettt. Kız olsun ama. Çünkü onunla baabii bebekleyle oynayız. Ama ben bebeklerimi veymem. Ona başka bebekler alın."

"Tamam alırız. Peki 2 tane kardeşin olmasını ister misin?"

İşaret parmağını çenesine bastırarak düşünmeye başlamıştı.

"Ama onlay neyde kalcaklar? Benim odamda yer yok ki!"

Küçük bir kahkahama engel olamamıştım.

"Boş bir odamız daha var annecim. Orayı kardeşlerinin odası yaparız. Hem iki tane kardeşin olursa daha çok eğlenirsin oyun oynarken."

"Tamam anlaştık. İki tane olsun o zaman. Ne zaman gelcekler peki?"

"Şimdi gelmeyecekler. Biraz beklememiz gerekiyor. Onlar şimdi annenin karnındalar ve büyüyecekler."

Gözlerini kocaman açtıktan sonra dudakları 'o' şeklini almıştı.

"Ama iki tane çocuk oraya sıymaz ki!"

Bu defaki kahkahama kocam da eşlik ediyordu.

"Annecim onlar daha minicik. Onlar büyüdükçe benim karnımda büyüyecek. O zaman sığarlar."