Mardin Masalı (TAMAMLANDI)

💜 BÖLÜM 36 💜

AFFET !

Medya (ikizler)
Henüz doğmadılar ama resimlerini paylaşmak istedim :)

Konuşmaların en başından beri suskunluğunu koruyan kocama çevirmiştim gözlerimi. Konuya el atması gerekiyordu fakat şu an kollarını göğsünde birleştirmiş, dudağı alayla kıvrılmış bir şekilde Kadir ağanın söylediklerini dinliyordu. Erdem'in ailesi yavaş yavaş ayaklanırken nihayet açmıştı ağzını.

"Oturun lütfen. Daha sohbetimiz bitmedi."

Emirhan'ın cümlesi üzerine yeniden oturan Vural amca ve Yasemin teyze pür dikkat onu izliyorlardı.

"Ben son sözümü söyledim."

"Hızır aşiretinin ağası Halil ağanın oğlu demek...
Neydi ismiii...
Fatih! Doğru mu?"

Kadir ağa yerinde huzursuzca kıpırdadıktan sonra başını onaylar şekilde salladı. Emirhan hala aynı pozisyonda oturuyordu ve Kadir ağanın yüzüne alayla bakmaya devam ediyordu.

"Hiç sana yakışıyor mu Kadir ağa? Bu kadar acizleşmiş olamazsın, değil mi?"

"Ne saçmalarsın sen? Haddini bil!"

Kadir ağanın son sözleri üzerine Emirhan hışımla ayağa kalmıştı. Bunun üzerine kapıda bulunan korumaların elleri silahlarına giderken ben ise küçük bir çığlık atarak Aden'e sımsıkı sarılmıştım.
Erdem de Merve'yi ve ailesini korumak için ayaklandığında içimdeki korku gitgide artıyordu. Aden'in bu olanlara şahit olmaması gerekirdi.

"Asıl sen haddini bil Kadir ağa! Bahsettiğimiz kişi yani Fatih, geçen sene kan davası sonucu toprağa verildi. Ağalığı bıraktım diye salak yerine mi koyacaktın lan bizi?!
Bu insanları bir şekilde kandırıp gönderecektin aklınca. Vermeyeceksen yalana dolana gerek yok, bunlar bir AĞA'ya yakışmayan davranışlar."

Bu defa Murat dahil olmuştu konuya.

"Düzgün konuş lan babamla!"

"Sen karışma lan. Seninle hesabım başka benim!!"

"Haklısın! Ortada yarım kalmış bir hesabımız vardı!" diyerek belindeki silahı çıkarmış ve Emirhan'a doğrultmuştu.

Elim ayağım zangır zangır titrerken ilk işim Aden'i ortamdan uzaklaştırmak olmuştu. Kızımı Yasemin teyzeye emanet ederek başka bir odaya göndermiştim. Geri döndüğümde Murat'ın silahı hala kocamın üzerindeydi.

"İndir o silahı Murat!"

Sert ve tok çıkan sesime karşılık ilk önce bana dönen gözler daha sonrasında elimdeki silaha odaklanmıştı.

"Ahh.. Yakışıyor mu senin gibi bir hanımefendinin eline o silah!"

Beşir olayından sonra vermişti bana bu silahı Emirhan.
'Çantandan asla çıkarmayacaksın. Ne olur ne olmaz her zaman ama her zaman yanında taşıyacaksın!' demişti. Demek bir bildiği vardı yine kocamın.

"Beyza bırak o silahı!"

Kocamın sözlerine karşılık gözlerimiz birleşirken birçok duyguya şahit olmuştum o an. Silahı bırakmam ve bir delilik yapmamam için yalvarıyordu o gözler ama bırakamazdım..
Bırakarak kocamı tehlikeye atamazdım asla..

"Önce o indirecek!"

"Beyza!"

Merve korku dolu gözlerle bakıyordu bana. O da benden farklı sayılmazdı. Vücudunun titremesini buradan görebiliyordum. Sonunda gidip babasının dizlerine kapanmış ve yalvarmaya başlamıştı.