Mardin Masalı (TAMAMLANDI)

💜 BÖLÜM 26 💜

GİTME

Ölecektim...
Daha bebeğimi kucağıma alamadan ölecektim...
İlk anne - baba demesini duyamadan ölecektim...
İlk yürümesine şahit olamadan ölecektim...
Canımdan çok sevdiğim kocama doyamadan ölecektim...
Peki ama neden!
Allah'ın belası bir tümör yüzünden.

Kime ne yapmıştım ben? Kimin canını yakmıştım bu kadar? Neden hayat bir sefer de bizden yana olmuyordu? Neden sadece bir günümüz bile normal insanların ki gibi olmuyordu...
Emirhan'a nasıl açıklayacağım peki bu durumu?

"Özür dilerim sevgilim. Beynimde bir tümör var. Hamile olduğum için tedaviye başlanmıyor. Zaten oldukça geç kalınmış tedavi için. Ameliyat olmam gerekiyormuş ama bu ameliyatı yapacak doktor mesleği bırakmış. O yüzden ölmem gerek!!"

Bu nasıl söylenir ki? Beni canından çok seven kocama bunu yapamazdım.
Düşüncelerimden sıyrılıp hızla ayağa kalkmıştım. Elime ne geçiyorsa fırlatıp atıyordum. Makyaj malzemelerim, yastık, yorgan, kıyafetler..
Odayı darmadağın yapmıştım ama bir türlü sinirim yatışmıyordu.

Ölmeyecektim!

Ne kocamı bırakmaya niyetim vardı ne de daha kokusunu bile ciğerlerime çekmediğim bebeğimi terk etmeye..
Elimdeki son parçayı da boy aynasına fırlatmam ile Merve odama dalmıştı.

"Beyza! Beyza sakin ol güzelim. Derin nefes al!"

"Ölmeyeceğim anladın mı? Gitmeyeceğim hiçbir yere!!"

"Ölmeyeceksin tabiki de! Saçmalama!"

"Yalan söylüyor o doktor! Bir halt bildiği yok! Başka doktora gideceğim!"

"Gideceğiz tabiki de! Tek bir doktorun sözüne takılı kalamayız!"

Sinirlerim boşalmıştı ve kendimi şiddetli bir ağlama krizinin içinde bulmuştum.
Aynanın kırılan parçaları elime batmış kanıyordu. Merve, Zenan'a seslenerek banyodan pansuman malzelerini istemişti. Kızcağız beni öyle görünce eli ayağına dolanmıştı.

"Hanımım! İyi misin, neler oldu burada?"

"İyi Zenan iyi. Sen sakın burada gördüklerini kimseye anlatma, tamam mı?"

"Tamam."

Merve elime pansuman yaparken acısını hissetmiyordum bile. Aklımda sadece kocam ve bebeğim vardı. Başka bir çıkış yolu mutlaka vardı! Bu ameliyatı yapabilecek tek doktor mu vardı sadece?! Diğerleri neden doktorum diye dolaşıyorlardı o zaman ortalıkta!

Yine de tek çare o adamsa gidip bulurdum. Gerekirse kapısında yatar onu ameliyata ikna ederdim ama asla kocamı ve bebeğimi bu kurtlar sofrasında tek başlarına bırakamazdım. Merve pansumanını bitirdikten sonra ellerimi sarmıştı.

"Beyza bebeğini düşünmek zorundasın. 7 aylık olmasına az kaldı ve buda doğum faktörünü öne çekiyor. Hele ki böyle davranışlarda bulunursan erken doğum riski kaçınılmaz olur. Şimdi kendini toparla. Emirhan'a ise kendini hazır hissettiğin zaman açıkla ama zaten yeterince geç kalmışız. Daha fazla gecikmesine izin verme olur mu?"

"Tamam. İyiki varsın Merve. Sen olmasaydın bu kadar şeyi tek başıma kaldıramazdım."

"Emin ol kaldırırdın. Sen hayatımda gördüğüm en güçlü kadınsın."

Merve odamdan çıktıktan sonra elimi yüzümü yıkadım. Dolabımı açarak en güzel kıyafetimi seçtim. Saçlarımı güzelce taradım ve topladım. Gerekirse kendi kendimi iyileştirecektim. O lanet hastalığı aklıma getirmeyecektim. Bu güne kadar nasıl bilmeden yaşadıysam bu günden sonra da öyle yapacaktım. Gittiği yere kadar...