Devil's Comeback

Chapter 17: Bonding

A/n: May GAME  po ako. Kung sino po ang may pinakamaganda at pinakatouching na message tungkol sa story o kaya sa akin ay ibibigay ko po ang number ko sa kanya and I'll accept her/his friend request  sa private account ko. Plus dedicated ang next chapter. Paki post nalang po sa profile ko. I'll pick two persons. Salamat. Xoxo

*Devil's POV*

"Daddy? He is my Dad?" Inosenteng sabi ng anak ko. Sana tama ito. May karapatan siya sa anak ko. "Yes, Travis." Sabi ko at ngumiti. Tumayo si Liam at mukhang naiiyak at biglang yinakap ang anak ko--namin. Gumanti naman ng yakap ang anak ko at umiyak.

Ginagawa ko ito sa anak ko. Ilang taon din silang nagkahiwalay. Nangulila ang anak ko sa kanyang ama. Umupo si Liam sa tabi ni Travis at hinaplos haplos ang buhok nito.

"Daddy! Sa wakas po nakita na kita in person!" Magiliw na sabi ng anak ko na para bang walang sugat sa katawan. Uhaw na uhaw talaga siya sa pagmamahal ng ama. Mukhang nagtaka naman si Liam sa narinig. "P-Pinapakita ni M-Mommy mo ang m-mga pictures ko sayo?" Naguguluhang tanong ng ama ni Travis.

"Yes I do, makarapatan ka naman eh." Sabi ko at ngumiti. Nagkwentuhan lang sila. They are catching the moment they lost because of me. Masaya akong makitang masaya ang anak ko. Sa piling ng ama niya.

Biglang may kumatok sa pinto at pumasok si Nathan. Napataas naman ang kilay ko. "What the hell are you doing here Mr. Marcus Jonathan?" Malamig na sambit ko. Napayuko siya sa narinig. "Am I not welcome here?" Tanong niya.

"No, you're not. After what have you done in my son." Sabi ko. Nagtigas naman ang bagang niya. Oo hindi siya yung nagmamaneho nung truck pero kung binantayan niya ng maayos ang anak ko di sana ito mangyayari.

"Can't we just talk?" Sabi niya. Tss. Kundi lang talaga malaki ang utang na loob ko sa kanya.
"Halika. Sumunod ka." Sabi ko at lumabas sa kwarto ni Travis. Sinenyasan ko si Nathan na siya na muna ang bahala kay Travis. Dinala ko si Nathan sa rooftop ng ospital. Nang makarating kami ay humarap ako sa kanya at tinignan siya ng malamig. "Explain yourself."

Napaupo siya sa isang bench at napahilamos ng mukha. "That time, gusto niyang mag-ice cream. Saktong labasan nila iyon. Nang biglang may tumawag sa akin sa kabilang kalsada. Lumipat ako para kausapin yun. Di ko naman alam na susunod siya eh. Di ko naman alam na susunod si Travis. And then yun. Matagal bago dumating ang ambulansya kaya maraming dugo ang nawala sa kanya. Sorry." Nanginginig na sabi niya.

Sorry? Sinuntok ko ulit siya mukha. "May magagawa ba ang sorry if the damage is done? Mababalik ba niyan ang oras? O mapapagaling ba niyan ang sugat ni Travis? Nang anak ko? F*ck Nathan! Mas importante pa ba yung kausap mo kesa sa anak ko?! Nathan! Sana kung di mo matututukan ang anak ko edi sana sa bodyguards ko nalang siya ipinaubaya?! Buti pa ang mga boyguards para silang bayani, kahit di nila kamag-anak si Travis eh ililigtas at ililigtas nila yun!"

"Do you think nung lumipat ka ng kalsada eh di siya susunod sayo? Damn! Oo ang anak ko matalino pero pinagkatiwalaan ka niya that time kaya sumunod siya sayo kahit wala kang sinasabi. Atsaka sana naman sinabihan mo muna siya na wag siyang susunod sayo! Sh*t! Paano nalang kapag namatay siya?" Sigaw ko. Di ko na napigilan ang sarili. Call me OA and whatsoever but when it comes to my son I will become OA.

Napayuko naman siya. "Sorry."  Sabi niya pero tumalikod ako at naglakad. Nagulat ako ng bigla niya akong yinakap ng nakatalikod. Di ako nagsalita. Pero di ko rin naman tinanggal ang yakap niya. Hanggang sa maramdaman ko nalang na nababasa ang likod ko. Umiiyak siya.

Kinumpirma ko ito ng humarap ako sa kanya. "Sorry. Hindi ko sinasadya. Ayoko namang mangyari ito. Sorry." Umiiyak niyang sabi.

*************
Nagising ako dahil sa pagyugyog ng anak ko sa akin. Nga pala,nakalabas na siya ng ospital. Tatlong araw din ang itinagala niya doon.  Napadako ang tingin ko sa orasan. 6:00? "Anak ang aga pa ah?" Nanghihinang tanong ko dahil bagong gising palang nga ako.

"Mommy! Aalis tayo nina Daddy!" Excited na sabi niya. Masaya ako dahil masaya ang anak ko. Hindi niya sinumbatan ang ama niya. Ang kinakatakot ko lang ay dumating yung araw na mag-away kami ni Liam at mapagdesisyon na kung kanino mapupunta ang anak ko. Natatakot ako na baka sa sobrang closeness nila ang anak ko mismo ang magsasabing sa tatay na niya na siya sasama.

"Hey Mom, you're spacing out." Sabi ng anak ko at nagpout. Nakuu! Umupo ako at pinisil ang dalawa niyang pisngi. "Nakuuu! Ang baby ko excited. Mamaya pa yung 7:30."sabi ko at ngumiti. "Mom, I want to be with dad early." Sabi niya.

"Osya osya. Eto na tatayo na. Let's eat breakfast first." Sabi ko at hinawakan ang kamay niya. Hawak kamay kaming bumaba papuntang dining area.

Pagpatak ng 7:30 ay dumating na si Liam at sinundo kami. At ngayon ay tinatahak namin abg way papuntang Mall. "Baby, you want toys?" Tanong ni Liam. Nakangiting tumango ang anak ko. Maraming bulong bulungan ang naririnig ko.

'Ang cute nila!'

'Sana ako nalang yung girl!'

'Ang swerte ni Girl! Sana ako nalang ang mommy ng baby.'

'Gorgeous! Anak ba nila yan?'

'Happy family sila oh.'

Hindi ko alam kung bakit ang hilig nilang makialam sa buhay ng may buhay. Paano ba naman kami hindi magmumukhang 'masayang' pamilya eh. Yung left hand ni Travis ay hawak ni Liam habang ang right hand ay ako. Kung alam lang nila.

Bumili lang kami ng toys ni Travis at foods tapos ay dumiretso kami sa park at nagpinic. Naglatag si Liam ng blanket at kinuha ang isang basket sa likod ng kotse? Ha? Kailan pa nagkaron ng ganu dun? Bat di ko napansin?

"Anak are you happy?" Tanong ko habang nilalaro ni Travis ang laruan niya. Napatigil naman si Liam sa paglalabas ng pagkain galin dun sa basket na ngayo ay katabi ni Travis. Dahan-dahan siyang humarap sa amin. Na tila ba kinakabahan. Kinakabahan ba siya dahil baka hindi masaya ang anak namin?

"Yes Mom! Definitely! Because we are now complete." Sabi ni Travis at yinakap kaming dalawa ni Liam. Oh no! Ang lapit ng mukha namin. F*ck! Una akong bumitaw sa yakap. "Dad, diba di mo na kami iiwan ni Mommy? Diba love niyo po kami?"

Hindi ko alam at parang ako naman ngayon ang kinabahan. Ano bang isasagot niya? 'Anak ikaw mahal kita. Pero ang mommy mo hindi.' Ganun ba? Pero bakit parang may tumusok sa puso ko ng maisip iyon? Pero nang marinig ko ang mga katagang sumunod niyang binitawan ay parang sumaya ako. Naramdaman ko na naman ang mga paro paro sa tyan ko.

"Oo naman anak, hindi ko na kayo iiwan kase mahal na mahal na mahal kita lalong lalo na ang Mommy mo."

Putek! Tumitibok na naman ang puso ko!

*************
(A/n: Sorry for the long wait! At sorry kung sabaw pa. Thank you sa mga naghintay. Lovelots! Mwuaaah! Who wants the next UD?)