Byłaś kiedyś moją miłą,
Kwiaty Twoje zjadła miłość
Płacze deszcz wśród krzyku lasu.
Przez świat mój znów krew się leje.
Obraz Ciebie znów przed sobą
I znów pragnę mieć Cię obok.
Trzymać duchem, tulić sercem.
Dać Ci siebie, trochę więcej.
Milczeć prawdy,że nie byłaś,
Kochać tak jak pantomima.
Głucho krzyczeć, zimnym słowem,
Że złamałaś znów umowę.
(Pierwotnie piosenka, mogę podać dźwięki, zainteresowanym)
YOU ARE READING
WypocinyNaŚwiatChorego
ŞiirCiche słowa głośnych ust, otulone nadzieją lepszego jutra.