Until The End

I'm your fairy you're my Tale

      Chapter 4

     **Zoe's PoV**

     "Kailangan ka namin diwata Tayra... Kailangan ka ng Vinea."sabi ko sakanya.. Isang linggo na ang nakalipas simula ng ipadala ako dito sa lupa..

     "But I can't.. my family is here.. They are my happiness."sabi niya.. Biglang tumulo ang luha ko.. Lumuhod ako sakanya..

     "Nagmamakaawa po ako.. Nanghihina na si Inang Podmon at hindi na namin maramdaman ang tunay na pagmamahal.."sabi ko.. Tinayo niya ako at pinunasan ang luha ko.

    "Alam mo Zoe.. Hindi ako ang magdedesisyon kung sino ang mamahalin mo.. Ang puso mo mismo ang magdedesisyon kung sino ang nararapat sayo.. Just listen to your heart... Sorry pero kailangan ako ng pamilya ko."sabi niya at tinalikuran ako.. Nakita kong may tumulong luha sa mata niya.

    "Pero sabi ni Drake stepmom ka lang niya?"sabi ko. Lumingon siya saakin at binigyan ako ng malungkot na ngiti.

    "I'm her real mom.. But the real mom he' knew is one of my bestfriend here in their world.. Pinagkatiwala ko sakanya si Drake at si Clifford yung daddy niya pero namatay rin siya at umalis ako sa Vinea para alagaan ang tunay kong pamilya."sabi niya saakin at tuluyan nang umalis.. Alam kong labag sa batas ng mga Engkantada ang magmahal ng isang tao..

      But it could be possible for others to find their happiness and love one in the human world.. Maybe love is the feeling of being happy whenever I saw him.. The feeling I always feel when i'm with Drake.. Maybe.. It's fate that brought us together.. I think It's the love what Tayra said...

      I love him.. I love Drake..

     ***end of Zoe's PoV***

     **Drake's PoV**

       Nasaan na ba si Joey? Kanina pa ako paikot ikot sa bahay eh. Pumunta ako sa kwarto niya at kumatok..

    "Joey?"sabi ko habang kumakatok pero walang sumasagot kaya pumasok ako sa kwarto niya ngunit wala siya..

    "Manang nakita mo ba si Joey?"tanong ko sa isang kasambahay namin.

    "Naku sir Drake di ko po napansin."sabi niya.. Tumango lang ako.. Halos naikot ko na ang bahay namin pero hindi ko pa rin siya nakikita..

    Nakasalubong ko yung stepmom ko.

    "Looking for something?..or someone?"sabi niya.

    "Nakita mo ba si Joey?"tanong ko.

    "Nakita ko siya kanina sa Garden."sabi niya.

    "Wala siya dun.. nalibot ko na yung bahay."sabi ko.

    "Huh? Baka may binili lang siya."sabi niya.

    "Tss.. Baka maligaw yun."sabi ko at agad akong sumakay sa kotse ko at pinaandar ito.. Nilibot ko yung subdivision at yung parks pero wala siya..

     "Why are you making me worried Joey?"bulong ko sa sarili ko.. Kinakabahan ako.. Paano kung umalis na siya?

    Magtatapat na ako ng nararamdaman ko sakanya tsaka naman siya nawala..

    Nung nagdilim na ay naisipan kong huminto sa park na tinatambayan namin ni Joey.. Kapag kasi nagdilim na ay niyayaya niya akong lumabas para makalanghap ng sariwang hangin. At tignan ang mga bituin.

    Humiga ako sa grass at tinignan ang stars.. "I miss you so much mom." I silently whisper while staring at the stars.. I closed my eyes when I felt a tiny raindrops on my face..

     I love rain at the same time I hate it.. I love it because it shed my tears.. And I hate it because it is keeping me to hold back the memories when mom died.. The rain is the witnessed of her death..

      Binuksan ko yung mata ko nung hindi ko na nararamdaman ang patak ng ulan sa mukha ko..

     "You don't have to hide your tears.. I'm here.. You can cry on my shoulder."sabi niya kaya bigla ko nalang siyang niyakap.

      "Why are you keep staying at my side when I always throwing you away?"tanong ko..

     "Because you're my son and i'm your mother."sabi niya.. Kahit ilang beses ko siyang pinagtabuyan nandito pa rin siya sa tabi ko at dinadamayan ako..

     "Forgive me Drake.. Forgive me from everything."sabi niya. Humiwalay ako sa pagkakayakap sakanya at nakita kong umiiyak na rin siya..

    "I'm the one who need your forgiveness.. I'm sorry for shutting you away.. Sorry for everything."sabi ko.

     "Maybe it's time for me to tell you the truth."sabi niya saakin.. Huminto na yung ulan at umupo kami sa isang bench sa park.

     "I'm going to tell you a story.. Once upon a time.. There was a fairy named Tayra.. Tayra is the Fairy of Love in Vinea.. But one day she met a person that changed her life.. They loved each other and one day Mother of the Eremitia didn't agree of their love and they were both separated to each other.. But before she left the human world she said to her human bestfriend to take care of her son and for her husband but after 7 years her bestfriend died so Tayra left Vinea to take care of her family."sabi niya at mukhang naintindihan ko na lahat.

    First yung Tayra ay yung hinahanap ni Joey dito.. And the person I was talking to is a fairy.. Fairy Tayra from Vinea.. And suddenly I realized what she want to tell me.. She's my real mother.. So My doubt about Joey and that fairy is real.. Wait.. Joey.. Zoe.. Tama Zoe ang pangalan nung fairy na nakilala ko.

     "Mt.Vinea.."biglang sabi ko at napangiti siya..

"You want to see her right? I'm going to Vinea tomorrow."sabi niya kaya napatingin ako sakanya.

    "I'll come with you."sabi ko at tumango siya then ngumiti.. Umuwi na kami at sabay kaming kumain ng lunch.. Next week pa ang dating ni daddy kaya naghanda na ako sa pagpunta sa Vinea.

     Finally.. Magkikita ulit kami.. Sasabihin ko na ang tunay na nararamdaman ko sayo.. Just wait for me.