Marry That RUDE Girl

30

MTRG 30

3rd Person's POV

TATLONG araw na ang lumipas, at sa loob ng tatlong araw na 'yon, walang ibang ginawa si Yancy kundi ang iwasan ang binata.

Harvey tried to talk to her but she never listen, at nagsisimula na s'yang mainis sa sistema nilang dalawa.

"Mitch... please let's--" hindi na natapos pa ni Harvey ang sasabihin ng isara ni Yancy ang pinto ng kwarto. Mariin itong napapikit at sumuntok sa hangin.

Ganito nalang palagi, sa mga nagdaang araw at gabi, lalabas lang ang dalaga para kumain, may banyo na sa kwarto kaya pagkain lang talaga ang nilalabas n'ya.

Si Harvey ay sa tapat ng pinto lang ng kwarto natutulog, nagbabakasakaling lalabasin s'ya ni Yancy at kakausapin.

He groaned in frustration at padabog na lumabas. Kinuha nito ang Phone sa bulsa at nagtipa ng numero.

Three rings and someone answered.

[What.]

"Hey, ahmm... jaiz, help me."

[Why.]

sa boses ng kausap ay masasabing boring ito ngayon, pero hindi na kailangan pang pansinin ni harvey iyon. Kailangan n'ya ng tulong.

"Paano ba mapatawad ng babae?"

He heard jaiz chuckled. [Did you two fight?] tinutukoy nito ay si Yancy.

"Just answer me, how."

[Tsk. My Man, pasalamat ka wala ako sa mood. I suggest... haranahin mo nalang, wala akong maisip, nasa kan'ya na lahat, if you buy things for her, baka ipalunok lang n'ya sa'yo 'yun.. and oh! Baka matulungan ka ng kambal ko, ask angel, sabi n'ya andyan din daw s'ya for photoshooting, baka matulungan ka n'ya.]

Parang na-badtrip ang binata sa huling sinabi ni Jaiz.

Kung alam mo lang jaiz. S'ya ang dahilan.

"No thanks. I can handle this already."

Pinatay na nito ang tawag at napatingin nalang sa kawalan.

"What now Harvey? What now?"

Napapikit ito at aksidenteng lumabas sa ala-ala ang mainit nilang pinagsaluhan. May sumupil ang ngiti sa kan'yang labi.

"I hope this is the start... let me in to your life, mitch.."

--

YANCY's POV

GUSTO kong labasin at kausapin si dylan, but everytime I remember what happened to us last night.. umaatras ako.

This is my fault. My fault!

Ako ang nagsimula! Oh god! Bakit ko ba ginawa 'yon! Ang nakakahiya pa... ako ang.. ako ang...

I closed my eyes and shout in my pillow.

I let myself lay on my bed and face the ceiling. What now? Nahihiya akong sobra! Paano ko ba s'ya kakausapin? Haharapin? Everytime I tried to listen, naiilang ako. Ano nalang ang sasabihin nila mommy sa'kin? What?! Arrg!

I'm pretty sure that Angel has something to do with what is happening. That Brat.

Napatingin ako sa pinto nang may marinig na intrumentong na tugtog. Gitara 'yon. Tinignan ko ang kamay ko, I miss playing guitar. Kaya ko pa bang magpatugtog ng gitara?