Yanımdaki Erza'ya bakıp gülümsedim "Kazanıcağız! Kaybetmek yok!" Bu cümleyi ikimiz de aynı anda söylemiştik. Birbirimize gülümseyip yumruklarımızı birleştirdik.
Elimi indirip önümdeki arenaya döndüm. Gülümseyen yüzümün aksine ruhum telaşlı idi. Korkuyordum... kaybetmekten... ama en iyi dostlarım için içim cesaret doluydu. Ölümden korkmuyordum. Korkmamak zorundaydım. Her ne olursa olsun dostlarımı kurtaracaktım. Sonum ölüm olsa bile...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tanrıça (NALU)
Fiksi Penggemar-Sen sonraki yıldız tanrıçası seçildin. Sızlayan kollarımı birbirine bağladım ve sırtımı buz gibi olan ekru duvara yaslayarak kafamda dönen cümlelerden birini hızlıca sordum: -Peki bunu kabul edeceğimi nereden çıkardın? Ayrıca neden beni seçtikler...
