,,Policjantki i policjanci" Krzysztof i Emilia

Część 10,, Dlaczego? ''

- Dzień dobry, pan jest...

- Jestem mężem Emilki – przerwał, gdyż chciał jak najszybciej poznać co z nią.

- A więc stan pana żony jest dobry...

- A dziecko?

- No tu trochę gorzej.

- Co to znaczy?

- To znaczy, że żyje, ale jego szanse są nikłe. Najprawdopodobnie umrze jeszcze w łonie matki, przed porodem, w trakcie lub najpóźniej zaraz po przyjściu na świat. Niestety wypadek wydarzył się w najmniej odpowiednim momencie, gdyż właśnie teraz jest główny etap rozwoju płodu.

- Ale jakie ma szanse?

- - Około 0,1%.

- Nie ja nie wierzę. To nie może dziać się naprawdę. Przepraszam – po tych słowach wybiegł z gabinetu i skierował się ku komendzie. W tamtym czasie nie był w stanie trzeźwo myśleć. Robił to co w danej chwili przyszło mu na myśl. Po dotarciu pobiegł prosto do Kobielaka by ten wpuścił go do sprawcy całego zajścia. Biedny profos wezwał na pomoc Jacka, który pojawił się błyskawicznie:

- Cholera Krzysiek co Ty wyprawiasz?

- Puśćcie mnie i tak zabiję tego gnoja. Zasłużył sobie.

- Krzysiek uspokój się bbo zaraz tu będzie Jaskowska. Jedź do Emilki ona Cię teraz potrzebuje.

Mężczyzna po chwili namysłu zrobił to co poradził mu przyjaciel. Gdy wszedł do Sali, w której leżała Emilia kobieta właśnie się budziła:

- Cześć – powiedział czule.

- Co z dzieckiem?

- Ech...- zająknął się.

- Nie żyje?!

- Nie! Spokojnie jest dalej z nami, ale...

- Ale co?!

- Powiem Ci, ale staraj się nie denerwować... jest mała szansa, że będzie żyć, a raczej jest pewne, że jeśli przeżyje to będzie niepełnosprawne. – wydusił z siebie.

- Ile?

- 0,1%

- Co?! Ja zabiłam własne dziecko. – po tych słowach się rozpłakała.

- Nie! Nie pozwalam Ci tak mówić, słyszysz? Póki będzie choć ta 0,1% to moja iskierka Nadzie będzie się iskrzyć i Twoja też, rozumiesz?

- Ale dlaczego Krzysiek, dlaczego?

- Nie wiem tego, ale teraz najważniejsze żebyśmy byli razem. – po tych słowach przytulił ją mocno.