Dubai'li Aşklar-Fürade(ARA VERİLDİ)

-12-Gerçekler(Tahran yolcusu kalmasın)

ilaydadicle2002 'ye ithafen.

Umut'tan
Ne yapacağını bilmeden arabasına kendini atıp hızla boş bir sokağa park etti aracı.Sinirle yumruklarını direksiyona geçirdiğinde ne yapacağını bilemiyordu.Kalbinde acıdan başka bir şey kalmamış harabeye dönmüştü.Zamana dur demek gibiydi yaptığı şey durmayacağını devam edeceğini bilerek .Çaresiz hissediyordu kendini, yumruklarında topladığı acısını akıtamamaktan bembeyaz kesilmişti elleri.Arabanın kapısını hızla kapatıp, kapattığı kapıya tekme atarak sinirini geçirmeye çalıştı.İki arabanın geçemeyeceği kadar dar olan sokakta ,beton evlerin yosunlanmış yüzeyine yaslanıp yere oturdu.Cebinden cüzdanını çıkarıp küçültülmüş nişan fotoğrafına baktı.Burcu'nun yüzündeki büyük gülümseme, gözlerindeki ışıltı...hepsi kaybolmuştu.Aşkla bakan gözleri...İşte onlar da yoktu artık ,haklıydı kadın biliyordu.Nefret ediyordu belki, belki de öfkeliydi.Dışarıdan pisliğin teki gibi göründüğünü de biliyordu ama elinde kalan başka çaresi yoktu.Cebinde çalan telefonu açtı.

"Yaptın mı dediğimi evezyan.Aldattığını zannediyor mu küçük kız."dedi karşıdaki adam mekanik bir sesle.

"Yaptım."olduğu yerde dikleşip sanki karşısında o adam varmış gibi yumruklarını kenetleyip dişlerini sıktı.

"Oooo iyi iyi...Son bir şey kaldı..."dedi alay ederek.Biraz düşünüyor numarası yapıp devam etti konuşmaya.Planı istediği gibi gidiyordu işini bitirmesine de sadece son bir adım kalamıştı.Her şey bittiğinde hiç kimse bu ailenin adını dâhi hatırlamayacaktı.

"Daha ne kaldı lan oro*** çoc*** karım benden nefret ediyor şerefsiz biri zannediyor beni, daha ne kaldı!!!!Yetmedi mi neyin intikamı...."sözü kesildiğinde dilinin ucunda kalan ağır küfürlerle kendini zor zaptediyordu.

"Şşşt sakin ol evezyan bu kadar sinirli olmak başa bela.Hem neden böyle yaptığımı sen benden daha iyi biliyorsun değil mi?Şu son isteğime geçecek olursak Eziz beyle eski hesabı kapatma vaktinin geldiğini düşünüyorum."dedi isteğini söyleyerek.Bunu yapması imkansızdı.

Telefonu sinirle adamın yüzüne kapadığında bu adamı hala daha niye bulamadıklarını düşünüyordu.İçlerinde bir casusu vardı bunu biliyordu hem de çok yakınlarındaydı bu yüzden değil miydi zaten evde dahil o pisliğin istediklerini yapmasının sebebi.Yerinden doğrulup telefonu kapatmadan Fahzan'ı aradı.

"Buldun mu koçum bir şeyler."dedi sertçe.

"Abi biliyorsun ki adam sürekli farklı numaralardan arıyor.Bu numaraları araştırttım ayrı ayrı dört bölgeden aramış.Yol güzergahını çizdiğimde rotasının sizin yaşadığınız ev olduğunu farkettik.Evin çevresindeki güvenlik önlemlerini arttırmamız gerek."dedi Fahzan.

"Tamam.Evin çevresini koruyan adamların sayısını iki katına çıkarın.Casusu bulabildiniz mi?"

"Hayır abi daha bulamadık."dedi sıkıntıyla.Bu casus her kimse çok iyi gizlenmeyi başarıyordu ama az kalmıştı bu itlerin kuyruğuna basmalarına.

"Acele edin Fahzan eğer ki karıma çocuğuma zarar gelirse hiç birinizi affetmem vururum."dedi camdan keskin ses tonuyla.Bulacaklardı elbet ama Burcu'ya ve ailesine zarar vermeden o iti bulmaları gerekiyordu.

"Abi bir de şey...Yengeyi eve kapattın ama benim eşim kadın doktoru biliyorsun yanında durup arkadaşlık yapsa?"diye sordu Fahzan çekinerek.Arkadaşıydı,işlerde sağ koluydu ama abisinin verdiği kararlara hiçbir zaman karışmamıştı.

"İyi olur Fahzan güvenlik için eve kapatmak zorunda kaldım ama bir odada çıldırmasını seyretmek istemiyorum."dedi Umut sıkıntıyla.Dışarı çıkıp zarar görmesini istemiyordu ama bu şekilde de günden güne kendinden uzaklaşıyordu.Hiç bir zaman birini yakalayamayan gece ve gündüz gibi hissediyordu.Burcu gündüzdü,ışığıydı.
Kendi ise geceydi.Zifiri karanlıktı dört bir yanı.Ne zaman her şey güzel olacak dese hep kötü bir şeyler oluyordu.Demek ki karanlıkta kalmaya mahkumdu ruhu.