Dubai'li Aşklar-Fürade(ARA VERİLDİ)

14-Bu aşkta bir umut kalmadı artık

Mayqaronaldo 'ya ithaf edilmiştir.Hikayedeki yorumların için sağol kuzum.Uzun bir bölümle karşınızdayım.Asıl konuya bir geçiş niteliği taşıdığı için hepinizden bol bol vote ve yorum istiyorum.Sınır olarak 20 vote 7 yorum bakalım olacak mı?İnşallah Füradeyi okuma listelerinde görmek de nasip olur(Amin)

Saatlerin donduğu bir vakitte sadece zaman konuşuyordu.Sessizlik içinde bir korku kayboluyor.İçindeki saf duygular ise zamana meydan okur gibi olduğu yerde duruyordu.İşte orada sanki infaza mahkum bir suçlunun celladını beklemesi gibi korku telaş içinde dualarını okuyan mahkum vardı.Tanıklar belliydi; bir iskemle, bir kalın urgan, bir de ölümü şahitlik eden dilsiz dilenciydi.Hayatı tıpkı böyleydi iskemleye atılan o tekmeyi bekler gibiydi.Sonrası ölüm, sonrası sonsuz uykuydu.Peki kalpteki faili meçhul cinayetlerin sorumlusu kimdi?İçinde büyüyüp günden güne saklanmasını sağlayan o hüzünlü duygular bir gün kabuğunu kırıp özgürlüğünü ilan mı edecekti?Yoksa tutsak bir ömür mü geçirecekti yüreği bilmiyordu.Bu da yetmezmiş gibi çöldeki o günden sonra iki koca gün geçmiş olmasına rağmen Umut'u ne görmüş, ne de bir çift kelâm edebilmişti.Çok meraklı değildi onu görmeye tamam da insan bir gece gelir 'ne oldu? Ne bitti?' der ama yok beyfendi çalışıyor tabi biz de yedik değil mi?İki koca günde kafayı yeme aşamasına gelmişti.Odaya kilitlemeye devam ediyordu üstelik.Kapının açılma sesiyle gelen kişiye baktığında elinde telefonuyla gelen hizmetliyi gördü.

"Efendim önemliymiş Umut beyden izin almadım ama..."dedi çekinerek.

"Tamam sen ver telefonu, ben onunla konuşurum sonra."dedim.

Hizmetli telefonu verip odadan çıktığında yerimden hafif doğrulup konuşan adamı dinlemeye başladım.

"Efendim ben Umut beyin korumasıyım şirkeye saldırdılar Umut beyi vurdular."dedi telaşla arkadan gelen ambulansın boğuk siren sesleri duyuluyordu.Ne demek saldırıya uğradı ya!Bunun kötü bir eşek şakası olmasını dilemekten öteye geçemedim.İlk şokun ardından kendime geldiğimde.

"Hangi hastaneye götürüyorsunuz"dedim.

"Elfahrâzân hastanesine."

Cevabı duyduğum gibi odanın kapısını açmaya çalıştım ama sadece çalıştım.Kapı yine kilitliydi Allah kahretmesin zamanı mıydı kapı kilitlemenin.

"Açın şu kapıyı!AÇIN DEDİM SİZE!"Çok geçmeden kapının önünde ayak sesleri durduğunda

"Gelin ne bağırıyorsun?"diyen kaynanamın sesini duydum.

"Anne aç kapıyı nolur?"Kapı bir iki tıkırtıyla açıldığında

"Söyle bakalım derdin ne?"dedi Nur hanım.

"Anne Umut vurulmuş koruması aradı hastahanenin ismini verdi lütfen acele et gidelim."

"Hangi hastahane?"

"Elfahrâzân hastahanesi."

"O hastahane sadece durumu kötü olan hastaları kabul ediyor."dediğinde dış kapıya çıkmıştık.

"Arabayı hazırlayın çabuk."dedi Nur hanım sertçe. Şoför hızla arabayı çalıştırıp önümüze geldiğinde hemen bindik.

"Elfahrâzân hastanesine"dedi Nur hanım.Onun da korkmuş ve telaşlı hali gözlerinden okunuyordu.İlk defa onunla bu kadar uzun ve kavga etmeden konuşmuştuk üstelik.

"Anne ona bir şey olmayacak o güçlü..."dedim kendim bile emin değilken söylediklerime.Ya durumu kötüyse...Ondan nefret dahi etsem ben dayanamazdım ki!