Dubai'li Aşklar-Fürade(ARA VERİLDİ)

Şu ayrılık olmasaydı...

Evvett sınavıma günler kala karşınızdayım.Bölüm için birkaç şarkı önerim var
İrem derici:Gittiğinde anladım
Ahmet kaya:Söyle
Ara ara bölümler gelmeye devam edecek.Okuma listelerinde de yavaş yavaş yer bulmaya başladı hikayemiz.Sizi çok seviyorum ben ya:) Neyse fazla uzatmadan buyrun bölüme.İyi okumalar...

Göz kapaklarımın üzerinde açmamı engelleyen binlerce ağırlık var gibiydi.Boğuk sesler geliyordu kulaklarıma.İlaç kokularından anladığım kadarıyla bir hastahane odasındaydık.Elimin üzerinde hissettiğim hafif sızı da serumun iğnesi olmalıydı.Tanıdık sesleri dinlemeye başladım farkında olmadan.
"Doktor bey nasıl söyleyeceğiz ona.Daha yeni bebeğinin babası ölmüşken bunu atlatamaz"

"Biliyorum hanfendi ama elimizden gelen başka bir şey yok.Güvenlik kameralarının tümüne bakıldı ama herhangi bir şey bulunamadı bu olayı polis devraldı"

Gözlerimi açıp onlara baktım
"Burcu uyandın..."dedi suzi şaşkın bir o kadar da korkuyla bakıyordu.Eğer bu gerçeği de söylerseler dayanamazdı arkadaşı.Kim dayanabilirdi ki?
Burcu elini ara ara hissettiği ufak sızının üzerine koyduğunda canı acımıştı.Üstelik bebeğinin orada olduğunu gösteren şiş karnından eser yoktu.Endişeyle baktı karşısındaki insanların yüzüne
"Bebeğim..."

"Burcu lütfen sakin ol"

"Suzan bebeğime ne oldu?Oğluma ne oldu?O iyi değil mi!!!"dedi haykırarak gözlerinden düşen yaşlara söz geçiremiyordu.Kim dayabilirdi ki!Bu öyle hafif bir acı değildi ki bu dünyaya bedel bir acıydı...

"Burcu..."dedi Suzan kendini tutamayıp hışkırarak ağlarken.
Doktor araya girerek konuşmaya başladı.

"Hastahaneye getirildiğinizde bebeğin durumunu öğrenmek için ultrasona aldık.Tahmin ettiğimiz gibiydi.Bebeğin bulunduğu plesanta içindeki amniyon sıvısı tükenmişti.Eğer sezaryenle dünyaya gelmeseydi hem sizin hem de bebeğinizin hayatı tehlikeye girecekti.Acil sezaryene aldık.Bebek erken doğduğundan küveze alındı.Gerçekten üzgünüm hastahanemiz bu olayın peşini bırakmayacak ama küvezden bebeği kaçırmışlar..."diyerek sustuğunda büyük bir yıkımla adamın yüzüne bakıyordum.Bebeğim neredeydi?Kimin elindeydi?Nasıl almışlardı güvenliklerin dolu olduğu bir hastahaneden?Ya da kim kaçırmıştı?İyi miydi?Daha küçücüktü kokusunu bile bilmiyordu bebeğinin acaba üşümüş müydü?Acıkmış mıydı?

"Sen ne diyorsun doktor!!!Sen ne diyorsun...Ne demek bebeğini kaçırdılar?Ne demek yeni doğmuş bebeğimi küvezden alıp götürdüler!!!"

"Bakın sakin olmalısınız polise haber verdik."

"Bana sakin ol deme ben bebeğim kimin elinde bilmezken sakin olamam!!!Üşüyor mu?Karnı acıktı mı?İyi mi bilmezken....Sakin ol deme...Bana bebeğimi getir!Bana koruyamadığınız yavrumu getir doktor!!!"Hıçkırıkları birbiri ardına karışırken yüzünde sinir krizi geçirmek üzere olan bir insanın ifadeleri vardı.Göz bebeğinin mavi hareleri büyümüş beyaz kısımları ise ağlamaktan kan çanağına dönmüştü.Tırnakları avuç içlerini sızlatırken ince kan tabakaları oluşturuyordu.Sayıklamaya başladı ellerini saçına atıp canını acıtacak kadar çekiyordu.

"Dayanamam babandan sonra senin acını dayanamam bebeğim.Olmaz olamaz sen de bırakamazsının beni...Anneni bırakazsın.Gidemezsin gitmemelisin sen de gitmemelisin"Kısık, nefes nefese konuşmaları hırıltılarla boğazından çıkarken başındaki elleri saçlarından kurtarılmıştı.
Doktorun konuşmaya devam ettiğini duymasıyla ıslak bakışlarını kaldırıp adamın yüzüne baktı.Bunlar anlatacaklarının bir kısmıydı değil mi daha çok yaralayacaktılar yüreğini.
Dağa çok dağlayacaklardı kalbini içindeki enkazın küllerini yakıp rüzgara  savuracaklardı... Yetmemiş miydi çektiği acılar...
Bitmemiş miydi hayatı?
Yaralamışlar mıydı canevini?