Walang Happy Ending [ ON HOLD ]

Chapter 10

Christian's POV:

"Are you excited, to go to school?" tanong ni Dad sakin

"Nope!" sagot ko

"Bakit naman ako magiging excited?! Eh 'di ko nga alam na 'dun ako nag-aaral noon...? or kung may kakilala o barkada ba ko 'dun?!! Hayst... absolutely magiging boring 'yung day ko ngayon!" sabi ng utak ko

"Bakit naman...? Maybe excited na 'yung mga barkada mo na Makita ka ngayon!" sabi ni Dad...

"May Barkada ako Dad?" pagtataka kong tanong

"Yup! Sina Mike, Topher, Johnny at Joseph! Alam mo bang excited na 'yung apat na Makita ka?!" – Dad

"Well, excited na rin akong makilala sila!......... ulit!" – Me

"So, tara na... at baka ma-late ka pa!" paunang sabi ni Dad

"Hon!" pagtawag ni Dad kay Mom, na nasa kusina...

Agad namang pumunta si Mom kung san kami naroon

"Oh..? aalis na kayo?" tanong nito kay Dad

"Oo, excited na kasi itong anak mo na Makita at makilala 'yung mga barkada niya dati..." sabi ni Dad

"Ok. Mag-iingat kayo! Especially ikaw David... lalo na't 'di ka pa masyadong magaling!" – Mom

"Mom, magaling na po ako..." – Me

"Sige na, umalis na kayo at baka ma-late pa kayo!" – Mom

Baka isipin nyong nag-aaral din si Dad ah, dahil sa sinabi ni Mom na baka ma-late na kami..?! Actually pumapasok naman talaga si Dad, hindi nga lang sa school kundi sa company na meron kami... ang 'Sy Company'! Pero sa ngayon... ito na 'yung last na papasok siya sa Company, kasi nga diba? May Heart Failure siya?! Tsaka, ngayon niya na rin ililipat ang ate ko bilang CEO ng Sy Company, siya na 'yung magiging Head nito. Actually naman kasi, hindi pa naman ganun kalala'yung sakit ni Dad... advance thinking lang siya sa pwedeng mangyari anytime!

"Ok sige... David, pumasok kana sa kotse!" – Dad

Agad naman akong pumasok, at sumunod naman si Dad...

Pagkatapos nun, ito na kami ngayon... OTW na sa school ko...

"Son, mag-iingat ka sa school... at ingatan mo 'yang ulo mo, baka mamaya mabagok na naman 'yan. Do you understand!" – Dad

"Yes Dad! Huwag na pong paulit-ulit... I promise, mag-iingat po ako..." – Me

"Very Good!" –Dad

[ After 20mins ]

"Here we are!" – Dad

"Ito na po 'yun?" pagkukonpirma kung tanong

"Oo, ito na 'yun! Tsaka, if ever na may mang-away sayo... isumbong mo kagad sa Den. Tiyak, mananagot silang lahat..." – Dad

"Opo! Dad..." – Me

"Nga pala, mag-enjoy ka. Sige, una nako!" pagkasabi nun ni Dad, agad na rin siyang umalis!

"At ako naman, OTW na sa room ko! Teka?! 'di ko pa pala natatanong kay Dad kung san 'yung room ko?! Hayst! Naku naman... ba't ko ba nakalimutan iyun?!!" sabi ng utak ko

Sa kalagitnaan ng aking pag-iisip, nagulat ako ng may lumapit sakin na apat na lalaki...

Teka?!! WHAT THE HELL?!!!

"Mike, Johnny, Joseph, at Topher!..?" sabi ko in a respectively situation

Teka??? Ba't ko sila nakilala?

"Oh, Pare!" sabi ni Mike, at agad na nag bump hug sakin...

"Tol, na-miss ka namin... subra" sabi naman ni Topher

"Hindi mo ba alam na subrang miss ka ng grupo at siyempre ng---" 'di nakapagpatuloy ng sasabihin si Johnny ng bigla siyang siniko ni Joseph

"Pare... akala ko ba, nag-suffer ka from short term memory lost?! Ba't mo kami naaalala?" takang tanong ni Joseph

"Very Good question! Dahil hindi ko rin alam ang sagot?!" – Me

"Paanong hindi mo alam?" tanong ni Mike

"Actually kanina sa bahay nung papunta palang ako dito, naiinis akong pumasok dahil para sakin... wala akong kakilala dito, pero sabi ni Dad, 'wag daw akong mag-alala dahil may mga barkada naman ako. Then, nung nakita ko kayo... bigla ko nalang nabanggit 'yung mga pangalan niyo?! I don't know kong bakit, para bang kilala ko na kayo noon pa. Parang bumalik 'yung alaala sa puso at isip ko... ang hirap! Hirap e-explain!" mahaba kong sabi sa kanila

"Well, 'wag mo ng pilitin... baka sumakit pa ulo mo niyan..." – Topher

"BTW, patulong naman kong san 'yung room ko..." – Me

"No problem, pareho tayo ng room..." sabi ni Mike

"Buti naman, paano ba 'yan... pasok na tayo?!" pagyayaya ko sa kanila...

"Hayst! Nagbago ka na nga Christian!" – Johnny

"Ano namang pinagbago ko dun? Saan banda?" – Me

"Hindi mo ba alam na palagi tayong late pumapasok sa room...? para lahat ng attention nakatutok sa atin?!!" – Joseph

"Talaga?!" – Me

"Oo!" sabay nilang sabi

"Ibig sabihin, masama pala ako noon?!!" tanong ko

"Oo!" sabay nilang sagot

Grabe! Kung masama ako noon..?! malamang marami din akong nakaaway...

"Mabuti nalang pala na nagka-short term memory lost ako, nang sa ganun 'di ko na naaalala 'yung mga masasama kong ginawa sa ibang tao... Tsk!" sabi ko

"Pinagpapasalamatan mo talaga 'yun nuh?! Mas maganda pa rin talaga na hindi ka nag-suffer sa ganyang klaseng sakit, kasi ikaw 'yung lider ng katapangan at kaastigan sa ating lahat!... pero ngayon, mukhang... ikaw na ata 'yung magpapadown ng grupo natin!" sabi ni Topher

"Hep, hep, hep... tama na 'yan! Baka kung saan pa 'to mapunta... ang mas mabuti nating gawin ngayon, ay ang eh welcome si Chirstian. Kahit ganyan 'yung nangyare sa kaniya, dapat pa rin natin siyang tanggapin at pagpasalamatan sa Diyos dahil 'di siya kinuha sa atin!? Diba?" pagpapaliwanag na sabi ni Mike

"Well, tama ka nga naman... isang mahigpit na group hug nga?!!" sabi ni Topher

"Ok! Isang mahigpit na Group Hug!!!" sabi naman nina Mike, Joseph at Johnny

Agad naman nila akong nilapitan, at niyakap ng kay higpit-higpit! Hayst! Ito ba 'yung barkadang meron ako??! Well... thank you! Dahil mukhang ok na naman ako sa kanila...😂😆