Walang Happy Ending [ ON HOLD ]

Chapter 14

Zam's POV:

Magkasama kami ni Jea dito sa Cafeteria ng makita ko si Mitchie na papunta sa direksyon namin. "Teka? Wait lang, umiyak ka ba?" tanong ko dito ng makalapit na nga sya samin...

"Sinong umaway sayo? Susugurin namin!" biglang sabi ni Jea at aakmang tatayo...

"Hoy! Huwag ka ngang apurada... tinatanung ko pa nga yung tao eh. Excited mu ?!!" sirmun ko naman dito. Nagmamadali eh, kala mu alam na kagad yung nangyari...

"Zam..." paunang sabi pa ni Mitchie, na kagad namang ikinabagsak ng mga luha nya. Na ikinagulat ko naman...

"Shhh... anu ka ba, anu bang problema mo Mitch? Ba't ka ganyan umiyak? May nangyari ba?" pag-aalala kong tanung dito, sa pagkakatanda ko kasi matagal na nung umiyak ng ganito sa harapan ko si Mitchie... at yun yung ayaw kung maulit muli, dahil pati ako apektado.

"Zam... *sub* si *sub* Christian *sub* kasi eh *sub*! Nagkita na kami ni Christian..." umiiyak na sabi ni Mitchie sakin.

TEKA?! What did she said??!

"Ano sabi mu??!" pag-uulit ko.

"Sabi nya nagkita daw sila ni Christian... alam mu? Ang bingi mu Zam, ang lapit-lapit sayo ni Mitchie di mu narinig?" sabat ni Jea.

Bobo ba tong si Jea?. Parang di alam yung sinasabi nya eh...

"WHAT THE!!! Nagkita kayo ni Chris---" di ko na pinatapos ng sasabihin si Jea ng kaagad ko syang binatukan.

"Aray naman Zam... sakit ah!" pagmamaktol nito.

"Kainis mu eh... sabat ka ng sabat dyan, di ka naman nakakatulong!" saway ku pa dito.

"Pasinsya na... sige na Mitchie kwento kana ulit. Tatahimik nalang ako dito." – Jea

"Nga pala Mitchie, Kailan pa kayo nagkita ni Christian?" tanong ko.

"Nung inutusan nyo kung *sub* bumili ng eggs sa Mall *hik*!" sabi nya.

"Anu?! Ibig sabihin matagal na pala nung nakita mu sya? Ba't di mu sinabi samin... kahit sakin nalang." Sermon ko sa kanya.

"Eh *sub* akala ko kasi *sub* hanggang dun lang yun eh *hik* di ko naman *sub* akalain na *hik* dito din pala *sub* sya mag-aaral." Pagpapaliwanag pa nito.

"Siya pala yung nakita ko kahapon. Akala ko namamalikmata lang ako." Sabat na naman ni Jea

"Ba't di mu sinabi sakin Jea.!!" – Me

"Sa nakalimutan ko eh... dami ko kayang ginawang project kahapon." Maktol pa nito.

"Hayst! So, ba't ka ngayon umiiyak? Inaway ka ba nya?" tanung ko.

"Hindi... teka nga, pumapangit naku eh. Tsaka ba't nga ba aku umiiyak... di nya naman ako sinaktan, tsaka nakamove-on na naman ako... kaya tama na to. Nakakapagod na din eh!" sabi pa nito. Hmmm... ang bilis ata mag-iba ng mood, baliw na ba to.?!

"Mitchie... baka gusto mung dalhin ka namin ni Jea sa Mental?" sabi ku pa.

"Ha? Sa Mental? Anu naman gagawin ku dun?" pabalik nyang tanung sakin.

"Wala lang. para ka kasing baliw eh! Iiyak-iyak ka tapos tatahan, baka mamaya tatawa ka ah..." sabi ko pa...

"Hahaha! Zam talaga oh? Nagpapatawa..." sabi niya pa. May tupak ba tong si Mitchie! Well, di nga ako nagkamali... tumawa nga sya. So anu? Dalhin na namin sya sa Mental?

"Hali na kayo..." yaya ko sa kanila.

"San naman tayo pupunta Zam?" tanung ni Jea sakin.

"Oo nga... may klase pa naman ako. Baka mamaya, ma-late na naman ako." – Mitchie

"Pupunta tayo sa Mental!" pagbibiro ko pa sa kanila

"Ano? Tutuhanin mu talaga yun?" – Jea

"Joke lang! Tara na... pasok na tayo sa mga sari-sarili nating classroom." – Me

"Thank you Zam. Without you and Jea in my life is like a phone without a charger. I can't live longer." – Mitchie

Napangiti ako sa sinabing yun ni Mitchie. Well, di rin naman ako mabubuhay kung wala sila ni Jea sa buhay ko... BORING kaya nun!

"Oo na... wag ka ng mambula, tsaka wag mu ng masyadong problemahin yung problema mu. Nandito lang kami ni Jea, tutulungan ka namin. Diba Jea?" – Me

"Oo naman. Tayo pa! eh mahal ka namin!" – Jea

Hmm... panu ku nga pala matutulungan si Mitchie. Well, let me think first?!

"Aha!!!" – Me

"Oh, bakit?!" tanung ni Jea

"Wala, sabi ko late na tayo. Tara! Takbo na..." at kaagad naman kaming nagtakbuhan.

Alam ko na... kakausapin ko muna si Mike. Malamang sa malamang, makakatulong yun sa akin.! Galing ku talaga!