Σεπτέμβριος.
Όλα είναι ήδη έτοιμα. Οι αιτήσεις έχουν σταλεί εδώ και καιρό στην Αγγλία, τα χαρτιά μου είναι έτοιμα,έχουμε ήδη βρει και νοικιάσει ένα διαμέρισμα, το οποίο το βρήκαμε νωρίς όταν δεν είχε ζήτηση όποτε η τιμή ήταν καλή. Τα πράγματα μου και κάποια έπιπλα είναι ήδη στην Αγγλία, στο σπίτι και τα τελευταία θα τα πάρω μαζί όταν φύγω. Έχω αποχαιρετήσει τους περισσοτερους συγγενείς και τους φιλους με τους οποίους δεν κάνω και πολύ παρέα και σε 2 μέρες φεύγω...
Η αλήθεια είναι πως δεν το περίμενα έτσι. Πάντα έλεγα "θέλω να γίνω φοιτήτρια να φύγω να είμαι μόνη μου" αλλά τώρα που έφτασε ο καιρός δεν με ενθουσιάζει η ιδέα του να είμαι μόνη μου σε ξένη χώρα, χωρίς κανέναν.-----------------------------------------------------------
"ΤΙ; Όχι ρε μαμά δεν γίνεται αυτό!"
"Έλα κορίτσι μου, τα έχουμε ξαναπεί αυτά. Εντάξει δεχτήκαμε να μην μένεις στην εστία και να έχεις δικό σου χώρο, αλλά τα έξοδα είναι πολλά."
"Και αυτό σημαίνει ότι πρέπει να βρω ΣΥΓΚΆΤΟΙΚΟ; Εναν Αγγλο, άγνωστο, που μπορει να είναι οτιδήποτε; "
"Ελα ρε Ολιβια, γίνεσαι παρανοϊκή. Θα βάλεις μια αγγελία, θα πάρεις και μια συνέντευξη και θα διαλέξεις καποιον. Το σπίτι έχει δύο δωμάτια και θα μοιράζεστε τα έξοδα."
"Ρε μαμααα!"
"Προτιμας να μείνεις στην εστία; Και εκεί θα έχεις συγκάτοικο σε πληροφορώ και δεν μπορείς να τον διαλέξεις κιόλας"
"Ωχχχ ρε μαμά έλεος, καλά θα βρω συγκάτοικο..Αλλά αν με βρείτε σφαγμενη στην κουζίνα του σπιτιού μου μην απορησετε..""Ολιβια, καταντας εκνευριστική. Στην τελική είμαι σίγουρη πως θα βρεις κάποιον πολύ καλό, ξερεις ποσοι φοιτητες θα ψάχνουν για σπίτι αυτή την εποχη; Χάρη θα τους κάνεις και εσύ θα εξυπηρετηθεις."
"Ωχ, εντάξει."
Συγκάτοικο; Ας μου το λέγαν από την αρχή να προετοιμαστω κιολας ψυχολογικά...
Η μέρα έφτασε. Όλα ήταν ήδη στις βαλίτσες, η τσάντα μου έτοιμη και το αυτοκίνητο φορτωμένο. Έπρεπε να πάμε μέχρι την Θεσσαλονίκη, αλλά ευτυχώς είναι μόνο 2 ώρες. Το προηγούμενο βράδυ, βγήκα με την Ηλιάνα και τον Αχιλλέα και τους αποχαιρετησα, γιατί δεν μπορούσαν να έρθουν στο αεροδρόμιο. Ήταν το χειρότερο πράγμα που έχω κάνει ποτέ. Δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρις αυτούς.
Στην διαδρομή επελεξα να φοράω τα ακουστικά μου και να ακούω μουσική. Σκεφτόμουν, ότι σε λίγες ώρες, θα ξεκινούσε η νέα μου ζωή...
Αφού φτάσαμε και όλα ήταν έτοιμα, δώσαμε τις βαλίτσες και περάσαμε τον έλεγχο.
"Παρακαλούνται οι επιβάτες της πτήσης R2468 να συγκεντρωθούν στην πύλη B12, το αεροπλάνο είναι έτοιμο για επιβίβαση."
"Οπότε...Αυτό είναι; Φεύγω;"
"Φεύγεις.." είπε η μαμά μου και μπορούσα ήδη να διακρίνω ότι αυτό θα ήταν η χειρότερη στιγμή της ζωής της.
"Μαμά, μπαμπά, σας ευχαριστώ για όλα. Θα σας παίρνω κάθε μέρα τηλέφωνο, θα προσέχω και υπόσχομαι να είμαι καλά.""Το ξέρουμε πως θα είσαι, ξέρεις να φροντίζεις τον εαυτό σου καλα"
"Ααα και παιδί, μακριά απο τσιγάρα και ναρκωτικά εε;"
"Ναι μπαμπά, θα προσέχω..."
"Καλή σου αρχή αγάπη μου. Κοίτα να περάσεις καλά, αυτά θα είναι τα καλύτερά σου χρόνια. Να το ευχαριστηθείς αλλα θα μην παρατάς τις σπουδές σου. Να προσεχεις και να μας παίρνεις τηλέφωνο."
"Ναι μαμά. Εις το επανιδείν λοιπόν" είπα και τους αγκάλιασα και τους δύο πολύ πολύ σφιχτά.
Ξεκίνησα να περπατάω προς την πύλη όπου άνθρωποι ήδη έμπαιναν στο αεροπλάνο, όταν άκουσα φωνές.
"Ολιβια!"
"Περίμενε!"Γύρισα πίσω και είδα το τελευταίο πράγμα που περίμενα να δω εκείνη τη στιγμή.
Την Ηλιάνα και τον Αχιλλέα να τρέχουν προς τα εμενα, με ένα πανό που λέει "Καλο Ταξίδι, θα μας λείψεις"Έτρεξα και τους αγκάλιασα.
Τους αγαπάω και τους δύο τόσο πολύ, αλήθεια δεν ξερω τι θα κάνω."Παιδιά; τι κάνετε εσείς εδω;"
"Είναι δυνατον να σε αφήσουμε να φύγεις χωρις ένα τελευταίο κανονικό αντιο; Ξεκινήσαμε ξημερώματα για Θεσσαλονίκη και σε προλάβαμε"
"Αυτό είναι το πιο ωραιο πράγμα που έχει κάνει ποτέ κάποιος για μενα"Με μια τελευταία αγκαλιά στην Ηλιάνα και ένα φιλί στον Αχιλλέα, μπήκα στην φυσούνα που οδηγεί στο αεροπλάνο, κοιτάζοντας πίσω και χαιρετωντας με δάκρυα στα μάτια μου, τους γονείς μου και τα παιδιά.
Μια καινούργια ζωή αρχίζει για μένα.
Ελπίζω πως θα είναι ωραία.Εφυγεεε😢
Αλλά από εδώ και πάρα ξεκινάει η ζωή στην Αγγλια 😊❤
![](https://img.wattpad.com/cover/88315623-288-k958362.jpg)
YOU ARE READING
Roommates (Completed)
Teen Fiction-Άνοιξα την πόρτα Στεκόταν εκεί, κρατούσε μια κούτα με πράγματα και είχε γείρει λίγο στην πόρτα.... "Τι, αυτός θα είναι ο συγκάτοικος μου; Ωραία θα περάσουμε..." ...