Roommates (Completed)

Κεφαλαιο 22

6 μήνες έχουν περάσει.

6 μήνες χωρίς εκείνον και φαίνεται σαν αιώνας. Πραγματικά απορώ πως άντεξα αυτόν τον καιρό.

Τους πρώτους μήνες δεν έτρωγα, είχα χάσει πολλά κιλά και δεν ήθελα να κάνω τίποτα. Και περνάει ο καιρος νιώθω λίγο καλύτερα αλλα ακόμα και μετά από τόσο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε, δεν έχω ξεχάσει και ούτε ξεπεράσει αυτά που έγιναν. Τουλάχιστον τα μαθήματα έχουν γίνει έστω υποφερτά.

Τα κορίτσια μου έχουν σταθεί σαν βράχος, ακόμα και η Ηλιάνα ήρθε για ένα μήνα, μόλις της είπα τι έγινε.

Όλοι πίστευαν ότι δεν θα τα κατάφερνα, πραγματικά δεν έτρωγα ούτε έπινα τίποτα εκτός από νερό. Αλλά τους απέδειξα ότι μπορώ να τα καταφέρω.

Απλά μέσα μου ακόμα νιώθω όπως ένιωθα και την μέρα που έφυγε μακριά. Κενή και χωρίς ουσία.

Δεν ξαναειχα νέα του, μετά από εκείνη τη μέρα. Δεν έχω ιδέα που είναι, που μενει, τι κανει. Είμαι σίγουρη ότι ο Ηλίας, και γενικά όλη η παρέα ξέρουν που είναι αλλά τους έχω πει ότι δεν θέλω να μάθω.

Καλύτερα έτσι.

Ήταν μια τυπική, συνηθισμένη μέρα, και μόλις είχαν τελειώσει τα μαθήματα στο πανεπιστήμιο. Ήμουν κιόλας στο δεύτερο έτος των σπουδών μου, μα πόσο γρήγορα πέρασε ο πρώτος χρόνος; Ίσως επειδή ήμουν μαζί του και δεν το καταλάβαινα. Τώρα, μου φαίνεται σαν να μην περνάνε οι μέρες πια.

Καθώς γυριζα από το πανεπιστήμιο, άρχισε να βρέχει, και εγώ φυσικά άρχισα να τρεχω επειδή πήγαινα με τα ποδια σπιτι και δεν ειχα ομπρέλα.

Φανερά εκνευρισμένη, έφτασα στην πόρτα και μετά από μια μάχη ώστε να βρω τα κλειδιά μου, μπήκα στο σπίτι, αντικρίζοντας μόνο σκοτάδι.

Ψηλαφισα τον τοίχο δίπλα μου για το διακόπτη και αφού τον βρήκα, και τον πάτησα, τα φώτα άναψαν.

'SURPRISE!' φωναξε ένα γκρουπ που αποτελούνταν από όλους μου τους φίλους, ακόμα και τους γονείς μου και την Ηλιάνα. Όλοι κρατούσαν μπαλόνια και φορούσαν καπέλα και ξεκίνησαν να τραγουδάνε το χαρακτηριστικό τραγούδι, ενώ η μαμά μου με πλησίασε κρατώντας μια τούρτα στα χέρια της.

Είναι τα γενέθλια μου σήμερα. Και με όλα αυτά που συμβαίνουν προφανώς το ξέχασα. Αλλά να που με θυμήθηκαν όλοι. Τι πιο ωραίο.

Μέχρι να το συνειδητοποιήσω τελείως, δεν μπορούσα να μιλήσω απο το σοκ και την έκπληξη. Μόνο είχα ένα πελώριο χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό μου. Όταν τελείωσε το τραγούδι, έκανα μια ευχή και έσβησα τα 19 κεράκια της τούρτας μου ενώ όλοι ξέσπασαν σε χειροκροτήματα. Αμέσως έτρεξα να αγκαλιάσω τον μπαμπά μου και την Ηλιάνα και έπειτα την μαμά μου που είχε δώσει την τούρτα στη Hanna για να την κόψει.

Τους ευχαριστησα όλους για αυτή την υπέροχη έκπληξη και μετά καθίσαμε όλοι, χορέψαμε, τραγουδήσαμε και περάσαμε τέλεια, μέχρι να φύγουν οι περισσότεροι κατά τις 8 το απόγευμα. Ήταν πραγματικα τα καλύτερα γενέθλια, ακόμα και αν έλειπε το πιο σημαντικό άτομο.

Μιας που ήταν ακόμα πολύ νωρίς, αποφασίσαμε να βγούμε με τα παιδιά και να γιορτάσουμε λίγο ακόμα σε ένα κοντινό μπαρ ενώ οι γονείς μου θα γύριζαν στο ξενοδοχείο τους.

Ετοιμάστηκα αρκετά γρήγορα ώστε να μην περιμένουν πολύ και ξεκινήσαμε με τα ποδια για το μπαρ όπου θα συνεχίζαμε τη διασκέδαση.

Φτάσαμε μετά από 10 λεπτά και μόλις μπήκαμε μέσα πήγαμε κατευθείαν στο μπαρ για να παραγγείλουμε όλοι ποτά και κοκτέιλ τα οποία φυσικά κερασα εγω. 

'Ελα Ολιβια, είναι το αγαπημένο μου τραγούδι, πάμε να χορέψουμε' είπε η Ηλιάνα.

'Μόνο και μόνο επειδή είναι τα γενέθλια μου στην κάνω αυτη τη χαρη, θυμασαι τι εγινε την τελευταία φορά που με έστειλες να χορέψω'

'Ναι ναι, έλεος μα τι γκρινιάρα που έγινες! Άντε μαζί θα είμαστε, σήκω τωρα'

'Καλαα' είπα και σηκώθηκα από την καρέκλα μαζί με την Ηλιάνα, τη Hanna και τη Gemma, καθώς τα αγόρια ήθελαν να μείνουν στο τραπέζι.

Αρχίσαμε να χορεύουμε στο ρυθμό της μουσικής και η αλήθεια είναι πως είναι η πρώτη φορά μετά τον χωρισμό που διασκεδάζω έστω και λίγο. Γιατί ακόμα δεν νιωθω και τελείως καλά.

Το μπαρ ήταν μικρό, και τα άτομα πολλα. Αποτελεσμα; Υπερβολική ζέστη. Ειδικά αφού χορεύαμε, είχα αρχίσει να ζεσταινομαι παρα πολύ όποτε ενημέρωσα τα κορίτσια ότι πάω να πάρω λίγο αέρα και θα γυρίσω στο τραπέζι.

Βγήκα έξω από το μαγαζί και στηριχτηκα στον τοίχο παίρνοντας μια βαθιά ανάσα και απολαμβάνοντας τον καθαρό αέρα στο πρόσωπο μου. Τι ωραία μέρα που πέρασα σήμερα, πραγματικά θα έπρεπε να κάνω και εγώ κάτι για να δείξω στα παιδια το πόσο χάρηκα.

Πρέπει να ήμουν περίπου 5 λεπτά έξω πριν ανοίξει η πόρτα του μπαρ. Κάποιος βγήκε εξω, και καθώς γύρισα να τον κοιτάξω το χρώμα στραγγισε από το πρόσωπο μου.

'Ολιβια;'

'Λιαμ;'

Αχχχ τι κάνει το μπαρ😂ωραίο μέρος να συναντήσεις τον πρώην σου. Θα έχουν καλή συνάντηση ή οχι; Και αν ναι, θα ξανασυναντηθουν ή ένας από τους δύο θα φύγει πάλι; hope you liked it💕

see you soon💘