Roommates (Completed)

Κεφάλαιο 18

Liam's p.o.v

Οι γονείς μου με κοιτουσαν σαν να τους είπα ότι σκοτωσα κάποιον.

Η μαμά μου ειδικά έμοιαζε σαν να έπαθε εγκεφαλικό.

'Η κοπέλα σου;' είπε τελικά ο μπαμπάς μου

'Ναι, συγκατοικουμε εδω'

Τα μάτια τους γουρλωσαν ακόμα περισσότερο.

'Ολιβια, από εδώ οι γονείς μου.' της είπα και της έσφιξα διακριτικά το χέρι, ώστε να πει κάτι.

'Χάρηκα πολύ που σας γνωρίζω επιτέλους! Ο Λιαμ μου έχει πει τόσα πολλα για εσάς που νιώθω σαν να σας ξέρω ήδη!' είπε και ετεινε το χέρι της για χειραψία και στους δύο.

Πάλι καλά, το έπιασε το νόημα. Ίσως έτσι κερδίσει λίγο τη συμπάθειά τους.

'Ε...Ναι...Χαρηκα πολύ Ολιβια' είπε η μαμά μου χαμογελώντας ψεύτικα.

'Λοιπόν, θα θέλατε κάτι να πιείτε; Να σας προσφέρω κάτι; '

'Νερό, μονο' είπαν και οι δύο ταυτόχρονα.

Η Ολιβια έφυγε ώστε να φέρει το νερό τους και έμεινα μόνος μου με τους γονείς μου.

'Λιαμ, είναι αλήθεια;' είπε η μαμά μου.

'Τι εννοείς μαμά;'

'Ποσο καιρό την ξέρεις; 5 μηνες; Και μένετε και μαζί;'

'Από την αρχή συγκατοικουσαμε. Μετά την ερωτεύτηκα'

'Δεν υπάρχει έρωτας και αγάπες. Αυτά είναι στις ταινίες και τα βιβλία μόνο.'

'Μπαμπά κάνεις λάθος. Επειδή εσείς παντρευτηκατε χωρίς συναισθήματα, μονο για τα λεφτά και το συμφέρον, δεν σημαίνει ότι θα το κάνω και εγώ'

'Πρόσεξε πως μιλάς γιε μου.'

'Όχι μπαμπά. Επειδή δεν καταλαβαίνετε δεν είμαι υποχρεωμένος να κάνω ο,τι θέλετε. Καλά θα κάνετε να αποδεχθείτε ο,τι επιλογές κάνω με τη ζωή μου αλλιώς δεν το έχω σε τίποτα να κόψουμε τελειως σχέσεις.'

'Όχι αγόρι μου,οχι' είπε έντρομη η μαμά.

'Μην το παρατραβας αγόρι μου. Μια κουβέντα είπαμε. Μια χαρά κοπέλα φαίνεται η Ολιβια.. θα συνηθίσουμε με τον καιρό.' συμπλήρωσε και ο πατέρας μου.

'Έτσι μπράβο'

Εκείνη την στιγμή η Ολιβια μπήκε μέσα με ένα τεράστιο δίσκο με πιατελες, φαγητά, τυριά, τα πάντα.

'Ολιβια κορίτσι μου, καλώς ήρθες στην οικογένειά μας' είπε η μαμά μου.

Για κοίτα πως αλλάζει ο άνθρωπος με μια απειλή.

'Σας ευχαριστώ κυρία Εμμα!'

Οι γονείς μου έφυγαν μετά από λίγο αφού με ενημέρωσαν ότι έκλεισαν ξενοδοχείο στην πόλη για μια εβδομάδα.

'Συγγνώμη για όλο αυτο ρε μωρό μου' ειπα στην Ολιβια κλείνοντας την πόρτα ανακουφισμένος.

'Δεν πειράζει. Καταλαβαίνω. Γονείς είναι και θέλουν το καλύτερο για το παιδί τους. Απλά γίνονται υπερβολικοί. Και μιας που το θυμήθηκα, όλα αυτά που τους είπες για μένα τα εννοούσες;'

'Ποια;'

'Ε, όσο ήμουν στην κουζίνα και ετοίμαζα τους μεζέδες, σε άκουσα που τους έλεγες ότι είσαι ερωτευμένος μαζί μου και ότι ήσουν πρόθυμος να κόψεις σχέσεις μαζί τους αν δεν με αποδέχονταν'

'Μωρό μου είναι η αλήθεια. Είσαι πιο σημαντική από αυτούς.'

Αμέσως ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο της. Ένα τόσο μεγάλο και φωτεινό χαμόγελο που μου έφτιαξε όλη την μέρα. Με πλησίασε και με φίλησε απαλά.

'Και εγώ σ'αγαπάω' ψιθύρισε.

Και άλλο ένα κεφάλαιο πολύ μικρό βέβαια ξέρω, αλλά προτίμησα να βαλω ένα μικρό από το να μην βαλω καθόλου. Καλή χρονιά σε όλους σας και ευτυχισμένο το 2017!💘αύριο ξεκινάω φροντιστήρια πάλι παρόλο που θα είναι μόνο 2 Ιανουαρίου. Anyway....
Ο Λιαμ και η Ολιβια ίσως να το προχώρησαν λιγο😉😉αλλα δεν το έγραψα και ούτε προκειται γιατι δεν νιώθω άνετα να γράψω κάτι τέτοιο😂 φανταστείτε σαν να έγινε μετά από αυτό το κεφάλαιο💘
Till next time....(θα είναι σύντομα don't worry)
Kissess💜