Roommates (Completed)

Κεφάλαιο 10

Μα που στο καλό είναι αυτά τα κλειδιά; Φαίνεται πως έχω πρόβλημα στο να τα βρίσκω τελικά.

Κάποια στιγμή τα ανακάλυψα στο βάθος της τσαντας μου και αφού είχα ήδη αδειάσει το περιεχόμενο της κάτω.
Αφού τα μάζεψα, μπήκα μέσα στο σπίτι.

Η κατάσταση μετά από μια εβδομάδα ήταν αρκετά άσχημη μπορώ να πω. Παντού σκοτάδι, η μυρωδιά της κλεισουρας στη μύτη μου, σκόνη στα έπιπλα.

Ωραία, εχω δουλειά ακόμα δεν γύρισα.

Ο Λιαμ δεν έχει επιστρέψει ακόμα, αλλά καθώς έφυγε μετά από εμένα, θα γυρίσει λογικά σε δύο ή τρεις μέρες.

Στρωθηκα στην δουλειά, χωρίς να χάσω πολύ χρόνο.
Η αλήθεια είναι ότι οι δουλειές του σπιτιού δεν με κουράζουν ιδιαίτερα καθώς βάζω μουσική δυνατά και τραγουδάω ταυτόχρονα, κάτι που τις κάνει αρκετά πιο ευχάριστες.

Μετά από αρκετές ώρες  το σπίτι μπορούσε να αποκαλείται σπίτι και πάλι.

Ωραία και τώρα τι να κανω; Μπορεί να πω στη Hanna να έρθει.

Και κάπως έτσι, η Hanna και η Gemma βρέθηκαν να μου κάνουν κήρυγμα στον καναπέ του σπιτιού μου.

Η Gemma είναι η δεύτερη κολλητή μου εδώ στην Αγγλία. Κάνουμε παρέα από τότε που άρχισε η χρονιά και περνάω πολύ καλά μαζί της, όπως και με την Hanna φυσικά και βρισκόμαστε τριάδα αρκετές φορές.

'Honey, I have no idea how your boyfriend is like, but from everything you've told me, he doesn't seem like a guy who's willing to fight for you'

'Gemma is right' πρόσθεσε και η Hanna

'I mean look at you. You flew all of these miles to see him, you did everything for him while you were there and he doesn't even get you a present? It's stupid, you're supposed to be his girlfriend, right?'

'Yeah but girls, I love him, and I know he does too.'

I'm just saying that you should consider things a little more. A long-distance relationship is not something easy and it's not going to work unless both of you try. So call him and make it clear that he has to fight for this relationship too, not only you'

'Okay, okay, maybe you're right. I...will call him when I have some more time'

Πέρασαν ακόμα τρεις μέρες και ο Λιαμ δεν έχει επιστρέψει. Αλλά φαντάζομαι πως θα γυρίσει όπου να ναι. Μου έχει λείψει πάρα πολύ.

Σκεφτόμουν συνέχεια αυτό που συζητούσαμε με τα κοριτσια τις προαλες και αν έπρεπε να πάρω ή όχι τηλέφωνο τον Αχιλλέα για να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα. Η κατάσταση αυτή είναι πλέον κουραστική και μάλλον τα κορίτσια έχουν δίκιο σε αυτά που ειπαν. Αλλά και πάλι, είμαι υπερβολικά δειλή για να το κανω.

Η ώρα ειχε πάει 8 το απόγευμα και είχε ήδη πέσει το σκοτάδι. Η πόλη πανέμορφη κάτω από το φως της πανσεληνου. Όλα φωτισμένα, χωρίς πολύ κίνηση να σε ενοχλεί, απλά υπέροχα.

Ο ουρανός ήταν γεμάτος με αστέρια, κάτι το οποίο είχα πολύ καιρό να δω. Θα μπορούσα να μείνω για πάντα εδώ, στο μπαλκόνι μου να κοιτάω την πόλη φωτισμένη.

Την υπέροχη αυτή στιγμή διέκοψε ο ήχος του κινητου μου.

Ο Αχιλλέας, είδα στην οθόνη.

'Έλα μωρό μου τι κάνεις;'

'Ε, Ολιβια; Πρέπει να μιλήσουμε'

Τι να πούνε δεν ξερω. Θα μάθετε στο επόμενο.

Ψηφίστε και σχολιάστε
Thank youu❤