Sıradan bir sevda degildi. Sadece umutsuz bir vakaydi.
Büyük aşklar küçük tesadüflerle başlar.
Gokyüzüyle denizin birlestigi yer gözlerimiydi.
https://m.youtube.com/watch?v=Pz9Trz2WIv4 #wattpad2018
Sonbahar hep üşütmüştü Asya'yı. Yüregini usutmustu. Kor gibi yanan içini üşütüyordu iste. Ahh be sonbahar bu kadar sevmedin mi beni. Boylesine mi kusuyorsun nefretini. Gelecek yazlar kışa kalmıstı demekki.
Sevmiyordu sonbahari, kısı.. bazende ilk baharı.. Seviyordu bunları telafi eden yazı. Gokyuzunu, denizi seviyordu. Annesinin gozlerini sevdigi gibi. Seviyordu o mavilikleri.
Gozlerinin altindaki morluklar her gecen gun biraz daha artiyordu. Daha cok mor oluyordu. Buyudukce, kendini bildikce uyuyamaz olmustu. Geceleri biraz daha aydinlik gelir olmustu. Kucukken acik olan gozleri ona inat iyice koyulasmisti. Siyahi olan mavilerini sevmiyordu. Yakismiyordu, yakistiramiyordu.
Gokyuzune, denizine yakisiyordu. En cokta annesine. Birde cocuklugunun umudu olan pastel boyalara yakisiyordu. Siyah olsaydiya renkleri. Ici gibi siyah,umutlari gibi karanlik..
Resimleri onun ikinci hayatiydi. Cok guzel cizemezdi. Ama umutlarini onlarla yesertirdi. Hele boyalarini seve seve kullanirdi. Yazar cizer boyardi. Boş kagitlari doldurmak hosuna giderdi. Okadar boyanin icin de pastel boyalari severdi.
Hergun penceresine cikar oraya otururdu. Muzigini acmayi ihmal etmezdi. Insanlarin seslerine fazla gelemezdi. Muzigi kurtaricisiydi. En sevdigi muzikleri siraya dizerdi. Penceresine oturunca acar, kalkana kadar bitirirdi muziklerini. Saatlere hic bakmazdi. Odasindaki tek saatide kaldirmisti. Zaman yoktu onun icin, tek zaman kavrami namaz vakitleriydi. Ezan okununca anlarsi saatin kac oldugunu. Baska bir alete ihtiyaci yoktu.
Ezan bitene kadar dua ederdi. Ezan biterdi ama dualari hic bitmezdi. Sicim sicim akitirdi gozyaslarini. Farketmezdi gozunden akan damlalari, taki elmacik kemigine gelene kadar. Ozaman anliyordu boynuna dogru suzulen yaslarini.
Gozyaslarini da kendine yakistirmiyordu. Bu tene yakismiyordu. O kadar yaniyormuydu yuregi kucucuk birsey de akiyordu. Kalbine kalbine akiyordu.
Agir hareket ederdi. Yavas yavas kalkar, agir agir yururdu. Abdestini aldiktan sonra seccadesine yonelirdi. Seccadesine vardiginda dunyadan kopardi. Rabb'i ve kendi vardi sadece. Yalvarir yakarirdi. Tek sırdası, dostu yaradaniydi. Yalvarmayi seviyordu Allah'a. Huzur buluyordu, kalp gozu aciliyordu.
Seccadesi hep islanirdi. Gozlerindeki yaslari farketmiyordu. Habersiz olurdu. Namazi bitince duzgun bir sekilde katlar yerine kaldirirdi. Surekli boyle yapardi. Daha kurumamis seccadesi bir diger namazinda daha cok islanirdi.
Namazi bittiginde bosbos otururdu yerde. Gozleri duvarda asili kur'an'a ilismisti. Allah'a iyi kul olamamisti demekki. Kur'an'ini unuturdu hep. Cokmu derdi vardi. Kur'an'i alip okumaya basladi kaldigi yerden. Bir cok kez hatim etmisti halbuki.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
- Allah'im ben unuttum sen beni unutma.
Gunleri hep boyle gecerdi. Zorda olsa okulunu bitirmisti. Imam hatip lisesine gitmisti. Hic kimseyi duymuyor, takmiyordu. Yeni ogrendikleri bilgiler teselli ediyordu. Arada cok sıkılıyor ders aralarini iple çekiyordu.
