Kalbim Senin Mi?(ara verildi)

Maviş ..!

Merbaba arkadaslar. InsAllah Ramazan-ı şerifleriniz hayırlı geçiyordur.

Hikayede begenmediginiz taraflarınız varsa uyarın beni sonuçta önemli olan sizin begenip okumanız ..

Hayırlı okumalar..

*****

Eve vardıklarında bugün ki gibi çok günleri oldugu aklına gelmişti Asya'nın. Nede olsa kendisine laf söleyen çok olmuştu bu zamana kadar. Hep susmuştu ama Ecrin öylemiydi. Hemen savunmaya geciyordu, sonu kavgalarla bitiyordu.

Kapının açılmasıyla düşüncelerinden sıyrılmıştı.

- Yine nerelere daldın öyle.

- Hiç uzaklar böyle yerlermiş onu düşüyordum. Acaba bu dagın ardında nereler var derdik beraber. Bak sonunda o dagın ardındayız. Böyle yerlermiş işte.

- Evet, çok hayal ederdik dagin ardında neler var diye. Ama Rize gibi burada güzel ki. Ayy bak unutuyordum. Kalk hadi mahalleyi gezinelim bakalım dagın ardında neler gizli. 😀😀

- Tamam, girişte park vardı orada birazcıkta sallanalım. Bahçeyede kuralım.

- Hadi hadi ..

- Bekle bi peçemi takayım.

Annelerinden izin almış mahalleyi gezmeye çıkmışlardı. Sıradan mahalleydi ama komşuları cana yakındı galiba. Yürüdükçe farklı şeylerle karşılaşıyorlardı. Toplanmış sohbet eden kadınlar vardı. Gülüşüp egleniyorlardı. Ikramlarda bulunuyorlardı.

Gezdikçe mutlu oluyordu Asya anneside komşularıyla iyi arkadaşlık kurabilirdi. Onlar evde yokken canı sıkılmayacaktı.

Etrafta koşuşan çocuklardan biri hızla ecrine çarpmıştı. Kafasını kaldırdıgında mahçup bir şekilde bir adım geri gitti. Ecrin çocugun çenesinden tutup yukarı dogru kaldırdı.

- Ne tatlı şeysin sen öyle.. Nereye koşuyordun öyle.

- Apla, biz yakalamaca oynuyorduk. Kaçarken sana çarptım. Acıdımı bacagın apla. Çok hızlı koşuyordum ben.

- Yok ablam acımiyor. Kim kim oynuyorsunuz bakalim. Bizde oynayalımmı sizinle.

- Abimlerle oynuyorduk. Apla ozaman ebe sensin.

Kıkırdayıp kaçmıştı. Yakalama sırası Ecrin'deydi.

- Asya hadi yakalayalım şu pıtırcıklarım.

- Niye, ebe sensin hadi yakala bizi.

Asya'da oyuna katılmıştı. Ecrin biliyordu.  Asya kendisindende çocuktu. Hicte şaşırmamıştı. Çocuklugundaki trajediden sonra çocuklar gibi eglenmemişti. Hep bir eksiklik hissetmisti.

Kücük cocugun elinden tuttu Asya. Ecrin onları kovalarken çok egleniyorlardı. Önlerinde ki kocaman bahçesi olan evin önünde dinlenmek için durdular. Ecrin'in yaklaştıgını gören çocuk.

- Asya apla bak geliyor. Koş yakalayacak.

Asya cocugun elini tutup ayaga kalktı arkasını dönmesiyle, bahçenin kapısından çıkan adama çarması bir olmuştu.

- Çok ozurdilerim, biz oyun oynuyorduk. Farketmedim sizi.

- Yusuf abi, kovalamaca oynuyoruz. Sende oynasana bizimle.

- Seyit, birazcık isim var bittikten sonra sizi izlemeye gelirim.

Asya o hayran kaldıgı sesi duyunca agzından çıkanlara kendide inanamamıştı.

- Burada bi park varmış oraya gidecegiz.

Konuşurken basını kaldırmıştı. Gozlerini dikmişti zeytin gözlere. Bir saniyelik birşeydi yine indirmişti bakışlarını ellerine. Utanmıştı iste. Kulakları gözleri arsizlasmistı sanki bu sese, bugulu gözlere karsı. Yusuf demek ismi yusuf'tu. Ne güzel ismi vardı.

- Peki, orada olurum.

Yusufta işini hızlı bitirmek istiyordu. Bu kıza onu çeken birşey vardı ama anlamıyordu. Yüzünü bile görmemişti sadece gozleriyle tanışmıştı.

Tanismanin bu denli güzeline hic raslamamıstı ikiside.

*****

Yusuf karşı bakkaldan annesinin istediklerini almıştı. Paketine fazladan cikolata falan eklemisti. Parkta mavi göz ve cocuklar yerdi.
Ismini bilmiyordu, bu yuzden mavi göz takmıştı Asya'ya. Annesine paketi bırakıp içindekileri aldı. Parka gittiginde manzara karsısında bi hayli mutlu olmuştu.

Mavi göz seyit'le beraber sallanıyorlardı. Kucagındaki Seyit'le kahkahalar atıyorlardı. Aklına çocuklugu geldi. Pek sık çocuklugunu hatırlamazdı.

*****

Camide tanıştıgı bir kız vardı. Ikisi camide beraber kuran okurlardi. Kuran okumalari bittiginde hep camiden kaçarladı. O cıvarda bi park vardı hep oraya giderlerdi. Annesi o parka gitmeyi yasaklamıştı. Cünkü oradaki dereden geçmeleri gerekiyordu. Cok derin degildi pek suyuda yoktu. Kurumuştu sanki dere.

Arkadaşının elinden tutup taşlardan atlayarak parka giderlerdi. Vardıkların da salıncakta sallanirlardı. Kahkahalar atarlardı. Orada çok egleniyorlardı. Camide kurs bittigi saatte onlarda evlerine giderdi çünkü annesi gittigini bilmesin ki arkadasıyla daha çok vakit gecirebilsin.

- Maviş yarın yine gelelım burası çok güzel.

- Yusuf, burası bizim parkımız olsun.

- Burası artık bizim parkımız maviş ve yusuf'un.

Eline aldıgı kalemle banka kazımaya başlamıstı. Yusuf ve mavişin parkı.

*****

Yusuf bu anılarını hiç bilmiyordu. Kimdi bu maviş. Anılardan sıyrılmıstı.

- Yusuf abi..

Diye bagırarak koşuyordu. Asya ve Ecrin de arkasından yürüyorlardı. Ecrin yine bu adamı görmeyi beklemiyordu. Elindeki çikolatayı Seyit'e verdi. Diger kalablarıda Asya'ya uzattı. Hıc tereddut etmeden elinden almisti.

- Teşekkür ederim.

Korkusuzca ilk defa birinin gözlerine bu denli baktıgını farketmişti Ecrin. Belkide tanışmışlardı. Asya'nin uzattıgı cikolatayı alıp Yusuf'a elini uzattı.

- Ben ecrin. Asya'yla tanıştınız galiba.

- Yusuff. Daha tanismamistik aslında. Asya isminiz güzelmiş.

Mavi gozun ismi Asya'ydı demekki. Asya elini uzatmadan.

- Memnun oldum.

Dedi. Sonunda ikiside isimlerini ogrenmisti.

Hayatlar cocukluktan bugunlere neler gostermisti kimbilir. Kac yil sonra bulusmustular. Ikiside kendilerinden bi habersiz.

- Nerelisiniz Asya

- Rizeliyiz. Universiteyi okumak için buraya taşındık.

- Bende Rizeliyim. Ne buyuk tesadüf böyle. Hemşeri çıktık.

-Neyse, çok geç oldu biz gitsek iyi olur. Tekrardan tanistigımıza memnun olduk.

Deyip, Asya'yı çekmişti Ecrin.. Çok geç olmadan evde olmalıydılar. Fatma anne merak etmistir.

*****

Yusuf Seyit'i eve birakip gelmisti. Bahçede oturan annesini gorünce yanına oturdu.

- Anne, üst mahalleye yeni komşular tasınmış haberin varmı.

- Yom yavrum, senden duydum simdi.

- Anne iste Rizeden gelmişler buraya. Istersen git bi tanis buranın yabancıları sonuçta.

- Tamam, oglum. Birseyler alayımda hoşgeldine giderim.

- Tamam ana..

*****

Begeneceginiz gibi bir himaye olmuştur umarı. Vote ve yorumlarınızı eksim etmeyın insAllah.

Salıcakla kalın..