Apartmanın kapısını açıp arabaya yaslanmış sigara içen sevgilime bir süre baktım. Gerçekten çok yakışıklı olmuştu giydiği takım elbise üzerine tam oturmuş onu bir hayli karizmatik göstermişti. Bazen acaba ne yaptımda Allahım beni Azerle ödüllendirdi diye soruyorum. Gerçekten onu kaybetmekten çok korkuyorum hele son yaşadığım olaydan sonra tamamen korkar olmuştum. O arabadan atladığım an pişman olmuştum Azere güvenmediğim için onu dinlemediğim için en önemliside günlerce kendimi gözlerimi ondan mahrum bıraktığım için pişman olmuştum. Şimdi diyeceksiniz ki sen ne dengesiz bir kadınsın önce adamı dinlemedin uzaklaştırdın hatta bir ara hayatımdan bile çıkarıp çıkarmasam mı? diye düşündün ama kazadan sonra sanki hiçbir şey yokmuş gibi olmamış gibi adam ne dediyse evet diyip devam ettin evet haklısınız ama siz hiç ölümü iliklerinize kadar hissettiniz mi bedeninizin her tarafına o ölüm korkusu sinsice sindi mi?
O an inanın bana her şeyi unutuyorsunuz aklınızda olan tek şey ölüm ve onun korkusu oluyor hele birde bir şeyleri tam yaşamamışsanız o ölüm korkusu bedeninizde öyle bir büyüyor ki tarifi imkansız bir şeye dönüşüyor. Yani uzun lafın kısası ben yarım kalmaktan ve kaybetmekten çok korktum ölüm bu kadar yakınken neden acı çekelim ki neden sevdiğimizle geçirmemiz gereken zamanları boşa harcayalım hayatı dolu dolu ve sevdiklerimizle geçirmek kendimize yapacağımız en büyük iyiliklerden bir tanesiyken hemde.
Silkelenip her defasında beni fark eden ama utanmamam için belli etmeyen sevgilime doğru yürüdüm Azer elindeki sigaradan son bir nefes daha çektikten sonra yere atıp bana yaklaşarak anlımdan öptü
-Neden bu kadar güzel oldun?
-Çok mu abartmışım?
-Hayır ama çok güzel olmuşsun be kadın
-Teşekkür ederim sende fena sayılmazsın
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Azer bir kez daha alnımdan öpüp arabaya geçmem için kapımı açtı ona gülümseyip arabaya yerleştim oda hemen şöför koltuğuna geçip arabayı çalıştırdı
-Hangi proje bu Azer geçen biraz bakmıştım projelere
-Gidince anlarsın
-Tamam
Aramızda geçen son konuşma bu olmuştu. Restorandan içeri girdiğimizde bir iki adım attıktan sonra restoranın içindeki tüm ışıklar bir anda kesildi ve Azer kolunda olan elimi çıkardı
-Azer dur hiçbir şey görmüyorum çok karanlık... Azer... Azer neden cevap vermiyorsun?
Azer bana cevap vermedikçe korkuyor panikliyordum. Hızlıca etrafımda dönerken sanki birinin ilerden geçip bir yere girdiğini gördüm tam o tarafa doğru gidecekken biri kolumdan tutup gitmemi engelledi. Korkudan dolayı çırpınıp tam çığlık atacağım sırada kulağımın dibinde sıcak bir nefes hissettim
