It Might Be You

Kabanata 14

Honey

     UMALIS siya sa ibabaw ng dalaga. Hinihingal parin ito.

"You look exhausted."

"Of course. Sino ba naman ang hindi?"

That made him smile.

Tumabi siya kay Sofia. Hinila niya ito palapit sa kanya. Iyong tipong pulgada nalang ang layo nila sa isa't-isa.

Pinatong nito ang ulo sa kanyang balikat.

They smelled sex.

"Sleep now honey."

"I can't. Ang tagal kong natulog kanina." Oo nga pala.

"But you're tired."

"Can I hug you Tristan?" Napapikit siya. Bakit kailangan nitong magtanong na sa kanya naman siya.

"Yes. I'm all yours Sofia. Gawin mo kahit anong gusto mong gawin."

Iyong iyo na ako. Puso. At kaluluwa.

"Ikaw yong dapat matulog Tristan. Alam kong pagod ka na. Ikaw iyong nasa ibabaw kanina... mahirap iyon. Tapos naghanda ka pa. Hindi iyon madali."

Napangisi siya sa narinig. May paki pala sa kanya si Sofia. Napansin pala ang effort na kanyang ginawa.

She played with his nipple.

"I can't sleep. Baka may gagawin ka namang kalokohan."

Baka magpakamatay ka na naman. O baka umalis ka dito sa bahay at may mangyaring masama sayo.

Hindi ko kakayanin iyon Sofia. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko.

"Thank you Tristan. You save me for the third time. Akala ko mamamatay na ako nun. But you came."

Pinahid niya ang luha sa mga mata nito. He can't bear to see a lady crying. Lalo na't si Sofia iyon.

"As I've told you honey... kahit ulitin mo iyon. Ililigtas parin kita. Kahit buhay ko na ang itataya wala akong paki mabuhay ka lang. So hush now. Kanina ka pa iyak ng iyak."

Pinahid niya ang luha at niyakap ito. Sa maliit na panahon nilang pagsasama napansin na niya ang kahinaan at paano nito mapapasaya.

At ang pagyakap nito ay isa sa mga gesture na makapag papasaya sa dalaga.

"Paano mo ako nailigtas? Akala ko wala na akong pag-asa. Sigaw ako nang sigaw pero hindi ka dumating. Hanggang nawalan na talaga ako ng malay."

"I didn't save you Sofia. Si Mitzy ang nakakita sayo at binigay ka niya sa akin."

Napatingin bigla sa kanya si Sofia. Nakakunot ang mga noo nito.

"Who's Mitzy?"

He pouts. Kinagat niya muna ang labi bago sinagot iyon.

She looks jealous and he likes it.

"Mitzy's my friend. Isa siyang dolphin. Sa tingin ko nga siya rin ang nagdala sayo dito sa isla. Yung nakita kita sa dalampasigan. Kasi imposible naman na ikaw lang ang mapadpad dito kung marami kayong hindi nakaligtas sa barko."

Napatango tango ito. Minuto itong hindi umimik kaya siya naman ang magtatanong. "Bakit ka pala napadpad sa dagat? Bakit hindi mo pinaalam na maliligo ka?"

Kumunot ang noo niya sa nakita. Pumula ang mukha ni Sofia at para itong nahihiya.

"Sabi mo kasi nahulog ka na. Deep and hard. Akala ko si Patrixia iyon. Kaya lumayo ako sayo. Naligo ako ng dagat. Hindi ko naman akalain na sa sasakit yung paa ko. Kaya ayun hindi na ako nakaahon."

Nalaglag ang panga niya sa narinig. Nagseselos si Sofia kaya niya iyon nagawa?

Shit. Napaka swerte niya pala kung ganoon.

"I'm sorry hon... I'm sorry of making you jealous. Promise, I won't do it again. I love you honey. I love you so much." Hinalikan niya ang noo nito. Ang parte ng katawan na gustong gusto niyang halikan maliban doon sa ibaba.

He laughs. "I love you too honey."

Napangiti siya sa huling narinig. Ito ang unang pagkakataon na tinawag siya ng ganoon ni Sofia.

"Say it again."

"I love you." Ulit nito.

"No. The last part I mean." He wants to hear the last part. Para mapaniwala siya na hindi talaga ito panaginip. Na totohanan ito. Na mahal siya ng babaeng mahal niya.

"Honey?" Yes. She says it.

"Hindi mo alam kung paano mo ako pinasaya ngayon Sofia. You make me the happiest man alive." Masayang ani niya.

"Napasaya mo rin ako Tristan. Hindi ko inaasahan na mangyayari ito. Na magkakatagpo tayo. Blessing in disguise rin pala ang pagkapadpad ko rito. I love you honey."

"I love you too." Sagot niya at nakatulog na silang dalawa.