It Might Be You

Kabanata 35

It Is You

     IBINUKA ni Sofia ang mga piluka ng may nagbabadyang ngiti sa labi. She couldn’t hide the happiness she felt right now. She’s like a teenager that wants to wake up early so that she could see her crush again in school.

Huminga siya ng malalim at tiningnan ang katabi. Tristan is nowhere to be found. “Baka nasa labas lang.” Kumbinse niya sa sarili. Ipinikit niya ang mga mata at nagpasalamat sa Panginoon. She’s so positive right now, thanks to their love making last night.

Mahina siyang bumangon dahil sa sakit na nadarama. Hinanap niya ang lalaki sa bawat sulok ng unit. She couldn’t find him. Pumunta siya sa sala, kusina, kahit sa banyo ngunit wala si Tristan.

Binaliwala niya lamang iyon at bumalik sa pagtulog. But even she woke up again, still he couldn’t find Tristan. Nagsimula nang lumamig ang kanyang mga kamay. Mahina siyang umupo sa kama. It’s already 11: 10 in the morning. Nagsisimula naring makaramdam siya ng gutom.

Inilibot niya ang paningin sa kwarto. Mabilis na napatayo si Sofia nang mapansing walang maleta sa loob. Binuksan niya ang mga cabinet at walang laman iyon! Parang nawala ang dugo sa mukha ni Sofia sa kaba na nadarama. Where is Tristan? Baka may nangyari sa kanya!

Napalunok siya sa sumunod na naisip. “It’s impossible!” She shouts because of the emotions she felt right now.

Pinahiran niya ang isang luha na tumulo. Sofia’s still in the positive side. Kahit na klaro na ang lahat gusto parin niyang maniwala.

Mabilis ang hininga na kinuha niya ang sobre sa ibabaw ng lamesa. Naka ukit ang pangalan niya roon.

She believes that it came from Tristan, his penmanship explains it all!

Kahit naguguluhan napatango nalang si Sofia. She will do everything. Ngayon pa ba siya susuko, after all her experience?
Nanghihina na napaupo si Sofia sa kama. She couldn’t breathe easily. May usok na galing sa labas! Mabilis ang kanyang hininga para magdamit. Kahit puno na ang kwarto ng usok pilit parin niyang hinanap ang pintuan.

“Tristan…”

“Tristan…”

The door open and a bunch of men carrying a gun came to her. May nakaukit na NBI na pangngalan sa kanilang mga damit.

Sofia shouts for them to see her but seems it’s useless. Kahit gaano na kalakas ang sigaw niya wala paring nakakarinig sa kanya. The room is filled with smoke. Gusto niyang tumayo ngunit hindi niya magawa. Parang na paralisado ang katawan niya.

A man came. She’s happy that someone save her but the real happiness she want is to see Tristan. Gusto niyang makita ang lalaki. Gusto niyang malaman kung ano ang kalagayan nito.

Nanginginig ang kanyang katawan ng binuhat siya ng lalaki palabas ng unit. A group of men escort them. May nakita rin siyang mga pulis na papasok. She doesn’t have an idea what really happened.

“Sofia…” She saw Lourdes and Miguel at the entrance of the building. Sinundan siya nito papasok sa ambulance. Until now the questions are still unanswered inside her brains. She remain clueless.

“Where is Tristan?’ Naghehesterical niyang tanong sa pinsan. She grip Lourdes hand to plead for an answer. Umiwas lamang ito ng tingin at bumaling sa asawa.

“Miguel please… Lourdes…”

“What happened? Nasaan kasi si Tristan?”
Wala paring sumagot kaya napasigaw na siya. What happened to all these people? Lahat ng tinatanong niya ay walang sumagot. Are they deaf?