It Might Be You

Epilogue

Epilogue

     “TRISTAN.”

“Yes?” I hold his hand and lean on his shoulder. Its been three months since our wedding. Napakasaya ko sa araw na iyon. The wedding is held in the island. It’s a beach wedding. Doon kami unang nagkita. Doon kami pinagtagpo ng tadhana. Doon rin namin sinilyuhan ang aming pag-iibigan.

The wound I have years ago already healed. Kasabay noon ang pagpapatawad ko sa mga nagkasala. Ang aking ama, ang kanyang kabit, at ang anak nito. Hindi ako lubusang sasaya kung hindi ko sila na
mapatawad. Pumunta sila sa kasal namin ni Tristan.

I felt that I am the most beautiful women on that day. Nakatingin sa akin lahat habang papunta ako sa altar. Si lola Samantha at si lola Cecelia ang naghatid sa akin. A tear escape in my eyes when I realize it’s happening. At ngayon masasabi kong nangyari na nga.

Sa pagbaba ng haring araw ginanap ang aming kasal. Sunset doesn’t literally mean that everything comes to an end. It could also be that some ending is a start of a beautiful beginning. Napakabibo sa buong isla ng gabing iyon. Sa tingin ko’y madaling araw na natapos ang kasiyahan.

Samantalang kami ni Tristan ay nagkaroon ng oras para sa isa’t isa. Of course our sexy moments. At ang oras na iyon ay umabot hanggang isang buwan. We took our honeymoon in different places. Pumunta kaming Paris, Japan, Italy, at Madrid.

“Anong ngiti ngiti mo jan?” Umiling lamang ako at kiniskis ang mukha sa kanyang leeg. I really love this man.

“Mr. and Mrs. Warmer? Kayo na po ang susunod.” Ngumiti ako sa nurse at tumayo. I’m 3 weeks pregnant and I am having my first prenatal.

“Be careful hon. Baka mapano ang baby.” I rolled my eyes at him. Ang OA nito.

“Wag kang magalala Tristan. Anak ko rin naman ito kaya iingatan ko.”

“I’m just saying honey.” Iniwan ko siya at unang pumasok sa clinic. “Good Morning Mrs. Warmer. Ikaw lang ba?”

“I’m with her doctora.” Napasimangot ako nang magkamay sila ni Tristan. I actually hate this doctor but Tristan insists. Magaling raw ito at kaibigan niya kaya pinagkatiwalaan. Kaibigan o kakaibigan?

Sa alam ko fresh graduate pa ito. Kung makapag suggest ng magaling. May kakilala rin naman akong magaling na OB-GYNE. I’m a pharmacist, I’ve know many doctors whose good in this field.

“Kailan ba namin malalaman kung babae o lalaki ‘tong baby namin doctora?”

“Sa susunod pa na dalawang buwan Tristan. Excited ka na? Hmmm. And drop the word doctora. It is too formal.”

Napamura ako nang tumawa ang aking asawa. Ano to ligawan? At sa harap ko pa?

“Nararapat kang tawaging doctora, Steph. You deserve to be recognized. Sa lahat ba naman na pinagdaanan mo.”

And that’s it! I quit! It seems that he really know this women in front of us. Nasa tabi lang niya ako pero kung makalandi parang walang asawa. They are laughing together while I’m just here, out of their world.

“Mukhang  marami pa kayong pagkukwentuhan Doctora. Aalis muna ako.”

I smile fakely at her and immediately out of that room. Nakakairita! Lumaki lang tiyan ko humanap kaagad ng iba? At sa harap ko pa!

I couldn’t blame him. I look myself in the wall glass. Nagsisimula ng lumaki ang tiyan ko. A couldn’t wear a sexy outfit anymore. Bawal na akong mag jeans o kaya mag heals. Kailangan kong maging maingat para sa bata. Ito ngang hindi pa gaanong malaki may gana na siyang maghanap ng iba, paano na kaya kung malaki na talaga, iiwanan na niya ako? Fuck him!