YAK BENİ

ÖFKE

ÖNCELİKLE BİRAZ GECİKTİ AMA BUNDAN SONRA DAHA SIK BÖLÜM ATACAĞIM. LÜTFEN DİĞER BÖLÜMLERİ OKUMADAN BIRAKMAYIN.

BÖLÜM ŞARKISI:Shawn Mendes - Treat You Better

HERKESE İYİ OKUMALAR. YORUMLARINIZI BIRAKIRSANIZ BENDE ONA GÖRE KURGULARIM.

Bu sabah güneşin yüzüme vuran ışıklarıyla gözlerimi açmıştım . Bu gün sanki içim kıpır kıpırdı. Sanki o tüm olanları unutmuş gibiydim. Belki de mutlu olmak istiyordum. Saat dokuzdu ve benim dersim on iki de başlayacaktı. Fazlasıyla vaktim vardı. İlk önce güzel bir duş almalıydım. Hem Eslem de uyanmamıştı. O uyanana kadar hazırlanır kahvaltıyı hazırlardım. Bornozumu alıp banyoya gittim. Suyu ayarladım ve tenimi ıslatmasına izin verdim. Su bana iyi geliyordu. Belkide üstümde ki yükleri alıyor gibi geliyordu. Düşünme artık Cansu sen yeni kararlar aldın yeni bir hayata başladın unut geçmişi yapılanları. Duşumu bitirip üzerimi giyinmek için dolaba yöneldim. Acaba ne giysem sorusunu kendime sormaya başlamıştım. Durum vahim anlaşıldı. Bir süre bakındıktan sonra siyah dar bir kot ve kırmızı bağlamalı bir gömlek çıkardım. Kaç yaşıma gelirsem geleyim bu kombinlerden vazgeçemiyordum işte. Eslem daha uyanmamıştı. 'Eslem kalk hadi dersine geç kalma bak. Hadi kahvaltı edelim'. Ofla oflaya yataktan kalktı bende yurtta ortak kullandığımız mutfağa geçtim. Bizden hariç sadece bir kız uyanıktı. Daha çok kişi gelmemişti bizim kata inşallah gelenlerlede anlaşabilirdik. Kız bana tebessüm edip günaydın demişti. Adını hatırlamıyordum o yüzden bende aynı cevabı vermekle yetindim. Eslemle market alışverişimizi yapmıştık. Dolaptan 3 tane yumrta ve zeytin, peynir çıkarttım. Su ısıtıcıya biraz su koydum ve bardak çayları hazırladım. Öğrenci yemeğini çokta güzel beklemeyin. Uğraşamam ben öyle saatlerce yemekle. Yumurtaları pişirip bütün malzemeleri tepsiye koydum. Kaynayan suyu bardaklara boşalttım. Evet her şey hazırdı. Tepsiyi odamıza götürdüm. Eslem hazırlanmış çantasına birşeyler koyuyordu. Tepsiyi görünce gözleri açılmıştı. Yanıma gelip yanağıma bir öpücük kondurdu ve 'Sen süpersin ya ama fazla vaktim yok o yüzden hemen başlayalım sende bana dün olanları anlat.' Derin bir nefes verdim tepsiyi masaya koydum ve anlatmaya başladım. 'Bu manyak beni okuldan aldı konuşucaktı sözde sonra annesinin yanına götürdü yemek yedik işte.' Dediklerimden sonra gözleri kocaman olmuştu. 'Sana inanmıyorum bunu dün nasıl anlatmassın annesinin yanına mı götürdü kızım bu ciddi ama sen ne düşünüyorsun ?' 'Eslem annesini zaten tanıyordum severim de. Ayrıca ne kadar ciddi olursa olsun geçmişi silemiyoruz değil mi. O yüzden ben akışına bıraktım geçmişte kaybolup gitmek istemiyorum sende boşver.' Bir yandan yemek yiyiyor bir yandan beni dinliyordu. Lokmasını yutup konuşmaya başladı 'Cansu yeri değil ama aranızda neler geçti çok fazla anlatmadın.' 'Aslında yeri zaten her zaman düşünüyorum belki birine anlatırsam rahatlarım.' Derin bir nefes aldım ve anlatmaya başladım. 'Çok mutluyduk Eslem ya da ben öyle zannediyordum. Emre ilişkimiz de hep daha ilerisini istiyordu. Ama ben buna cesaret edmiyordum. Bir gün çok kötü tartıştık ve ben sinirle 'İstediklerini sana veremem madem çok meraklısın git altında inlemek isteyen kızlara' dedim. O gitti hemde tanıdığım birine gitti. Ama ben bunu 2 ay sonra öğrendim düşün koca iki ay boyunca salak yerine konuldum. Gittiği kız benim arkadaşımdı çok yakın değildik ama beraber takılırdık. Meğer Emre de gözü varmış. Bir de bu olaylar hep son sınıftayken oldu. Herhalde bu sene sınavı kazanamam dedim ama kendime güvenip yaptım. Madem o beni tek gece de silebilmişti benim de onu bir çırpıda silmem gerekiyordu. Bu kolay olmadı ama olması için çabaladım. İşte sonuç olarak burdayım bu haldeyim sen karar ver olmuşmu olmaışmı ?' Kelimelerim bittiğinde gözlerimin dolduğunu hissetmiştim. Esleme baktığımda onun da gözlerinde yaşlar vardı. Bir anda Eslem bana sarılıp ağlamaya başladı. 'İnan bana Cansu senin yerinde olsaydım burada olamazdım. Unutma daha yeni bir arkadaşlığımız var ama ben asla o kız gibi olamam güven bana. Ağlamak istediğinde bu omzum her zaman yanında. 'Teşekkür ederim Eslem söylediklerin senin içinde geçerli ama biraz daha böyle durursak bende ğlayacağım bak hadi geç kalacaksın' Eslem burnunu çekip gülümsedi ve yemeğine devam etti. Her şeyi zaman bana göstereckti. Belki de Eslem gerçekten çok yakınım olacaktı Emre de... Neyse onunla ilgili bir gelecek yok şuan kafamda. Kahvaltımız bittiğinde Eslem okuluna gitti. Bende telefonu elime alıp annemi aradım. Bir iki kere çaldı ve annemin sesi kulaklarımı doldurdu. 'Efendim güzel kızm' 'Nasılsın anneciğim babam nasıl ?' 'İyiyiz yavrum sen nasılsın ? çok özledik seni' Sesi üzgün çıkmıştı. Sabah sabah dramatik anlar bünyeme fazlaydı. 'İyiyim anneciğim. Bende sizi çok özledim' Bu konuşma burda bitmezse ben kesin ağlardım. 'Neyse anneciğim ben kısa kesiyim okula gitmem gerek hadi hepinizi çok öpüyorum kardeşime de söyle hiç bi mesaj bile atmıyo ablasına hayırsız' 'Tamam yavrum söylerim hadi kendine dikkat et görüşürüz'. Telefonu kapattığım da düşünmeye başladım. Şu dünyada ne olursa olsun yanında ailen varsa her şey çözülür. Gerisi boş işler. Aynanın önüne geçip saçımı toprarladım ve sadece rimel sürdüm. Sırt çantamı alıp yurttan çıktım. Hava çok güzeldi belki ders bitince Eslemle bir şeyler yapardık. Aaa unuttum dün tanıştığım kişilerde vardı belki onlarda biz katılırdı. Biraz ilerlediğmde karşımda bir adet arabasına yaslanmış telefonla uğraşan Emre vardı. Geceyi onunla kapat sabaha onunla başla oh ne kadar güzel değil mi ? Kim bilir şimdi ne saçmalayacaktı. Acaba görmemiş gibi yanından mı geçsem. Başka geçebileceğim yerde yoktu. Ben yine saçmalamaya başlamıştım. Emreye ilerlediğim de geldiğimi gördü ve gülümsedi. 'Ne var Emre neden geldin ?' 'Okula beraber gideriz diye düşünmüştüm istersen ilk önce kahvaltıda edebiliriz ne dersin ?' Uzun bir of çektim ve devam ettim 'Hayır derim Emre. Benden uzak dur dedikçe yakınlaşıyorsun seni bu şekilde unutamam ya da sen bu şekilde geçmişi değiştirmezsin. Benim zamana ihtiyacım var ve sen bu zaman dilimin de benden uzak olmalısın anladınmı ?' 'Sana yakın durmak istiyorum kendimi affettirmek istiyorum. Bunun için de elimden geleni yapıyorum Cansu biliyorsun. Ben senin için bu şehire geldim o bölümü yazdım. Şimdi gelmiş bana benden uzak dur diyorsun. Bunu benden bekleme ama madem öyle istiyorsun Cansu Yılmaz sana yakın olmam için yalvaracağın günler de gelecek.' Sesi biraz yüksek çıkmıştı. Cevabı mı verme mi beklemeden arabasına binip gitti. İyi mi kötü mü olmuştu bilemiyorum. San ki kalbi kırılmış gibiydi. 'Kendine gel Cansu senin de kalbin kırıldı hemde onun yüzünden unutma' diyen zihnim bu defa halıydı. Emre gittikten sonra ben de durağa ilerledim. On dakika sonra otobüsüm gelmişti. Kartımı basıp yan tarafı boş olan bir çocuğun yanına oturdum. Çocuk gülümseyince onun bizim sınıftan Bora olduğunu anlamıştım. Günaydın dedim ve ben de güldüm. 'Günaydın Cansu nasılsın ?' 'İyiyim saol sen nasılsın ?' 'Bende iyiyim galiba kaldığın yer burada ?' 'Şey evet yurdum burda sen nereden geiyorsun ?' 'Ben iki sokak altında oturuyorum anlaşılan.' Dedi. 'Yurtta mı kalıyorsun ?' 'Hayır buralıyım zaten arkadaşlarla ev tuttuk.' 'Ay ne kadar güzel inşallah ben de seneye eve çıkacağım.' Dedim. Bora daha sonra inşallah diye karşılık verdi bende gülüp kulaklıklarımı taktım ve müzik dinlemeye başladım. Genellikle müzik listem yabancı şarkılarla doluydu. Bunun nedeni ise birazının anlamlarını bilmiyordum. Anlamlarını bilmeyince sözlerde bana acı vermiyordu. On dakikalık yolculuğun ardından fakülteye gelmiştik. Borayla birlikte gitmiştik sınıfa. Gözlerimi sınıfta gezdirdiğimde Leyla gelmiş telefona uğraşıyordu ama Emre yi görememiştim. Direk Leylanın yanına ilerledim günaydın dedim ve yanına oturdum. Oda bana aynı şekilde karşılık verdi. Hemen yanımıza Bora geldi ve 'Bir sakıncası yoksa oturabilir miyim ?' diye sordu. Leylayla birbirimize bakıp olumlu anlamında kafamızı salladık. Leyla ile Bora da tanışmıştı biz muhabetimize devam ederken hoca gelmişti. Konuşmamız yarıda kalmıştı ama şimdi ders zamanıydı. Kendimi tam olarak derse veremiyordum. Acaba şuan Emre ne yapıyordu. Çok mu kızmıştı acaba of düşünmekten bıktım ya. Biaz kendimi toparlayıp derse odaklanmaya çalıştım. Sonuçta ileride mesleğimi kötü yapmak istemem.