နံနက္ခင္းအခါသမယတြင္ ငွက္ကေလးေတြက သူတို႔အခ်င္းခ်င္း ၿပိဳင္ဆိုင္ကာ ေတးသီခ်င္းေတြသီၾကဴးေနသလို ..
ပန္းကေလးမ်ားကလည္း ေဆာင္းမနက္ခင္းကို အလွဆင္ရန္ အားလံုး ႏိုးထလာၾကသည္ ...
ေနမင္းႀကီးကလည္း ေအးခ်မ္းေနေသာ ပတ္ဝန္းက်င္ကုိေႏြးေထြးမႈျပဳရန္ ထြက္ျပဴစျပဳေနခ်ိန္ ...
ေရသီးေနေသာ သစ္ရြက္ကေလးမ်ားသည္ မသိရင္ ေရာင္ျခည္ေတြပဲထြက္ေနသလိုလို ...
Kyungsoo မ်က္လံုးႏွစ္လံုးပြင့္တာႏွင့္ ပတ္ဝန္းက်င္က အလွတရားေတြကိုပံုေဖာ္ကာ ၾကည္ႏူးေနမိသည္ ...
ခ်စ္သူသည္ အသည္းၾကမ္းႏွင့္ လူသားတစ္ေယာက္ကိုေတာင္ ႏူးညံ့သြားေအာင္ ကဗ်ာေတြသင္ၾကားေပးတတ္သည္ ...
ထို႔ထက္ပိုၾကည္ႏူးဖို႔ေကာင္းသည္မွာ ကိုယ္ခ်စ္ရတဲ့သူ ရင္ခြင္ထဲက ႏိုးထခြင့္ရပါလား ဆိုသည့္ အသိသည္ သူ႔နႈတ္ခမ္းဖ်ားကို အျပံဳးပန္းေတြဖူးပြင့္ေနေစေအာင္ စြမ္းေဆာင္ေနသည္ ...
ပတ္ဝန္းက်င္အလွႏွင့္ၿပိဳင္ေနေသာ .. သူ႔ခ်စ္သူ Kim jongin ကိုၾကည့္ကာ Kyungsoo မေနႏိုင္စြာ နႈတ္ခမ္းေလးကို အနမ္းတစ္ပြင့္ေခြၽမိသည္ ...
"Mornee .. jongin ya .. "
နႈတ္ခမ္းမွာျပံဳးရိပ္ထင္သြားေသာ ခ်စ္သူ၏မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ကာ ႏိုးေနမွန္း Kyungsoo သိလိုက္သည္ ....
"ထေတာ့အိပ္ပုတ္ ... "
Kyungsoo တစ္ေယာက္ Jongin ၏ႏွာေခါင္းေလးကို မနာေအာင္ဆြဲလိမ္ကာ နိႈးလိုက္သည္ ...
"အင္း..... ထခ်င္ေသးဘူး "
Jongin တစ္ေယာက္အပ်င္းေၾကာဆြဲၿပီး ခႏၶာကိုယ္ကို တစ္ပတ္လည္ကာပင္ လွည့္သြားေသးသည္ ...
ၾကည့္စမ္း ကြၽန္ေတာ့္စကားကို အေလးထားပံုမ်ား ..
ဘယ္ရမလဲ Do Kyungsoo တဲ့ တစ္soo ပဲ႐ွိတယ္ ႏွစ္ဆူး႐ွိရင္ အဲ့ဆူးကို ပလယာနဲ႔ ဆြဲနႈတ္ပစ္မယ္ ...
"Jongin ya... chargi .... ခ်စ္ခ်စ္ ... ထေတာ့ေနာ္ .. လိမၼာတယ္ ... "
Kyungsoo ၏စကားသည္ Jongin အတြက္ေတာ့နႈိးေနသည္ႏွင့္မတူ ပိုလို႔ေတာင္ ေခ်ာ့သိပ္ေနသလိုပင္ ...
"ထေတာ့ဆိုေန ... chargi ya.... "
Kyungsoo သူ႔အသံထဲမွာ အခ်စ္ဗို႔အားေတြတိုးကာ ဂိတ္ဆံုး အသံကိုညဳကာ နိႈးလိုက္သည္.. .
