ပန္​းပံုျပင္​ [ TaoRis ]

တမ္​းတျခင္​း

** မင္​းသား​ေလး... အ​ေ႐ွ႕မွာ အိမ္​​ေ႐ွ႕မင္​းသားႂကြလာ​ေနပါတယ္​**

နံ​ေဘးမွဟြမ္​ကုန္​းကုန္​းခပ္​တိုးတိုးသတိ​ေပးသံၾကား​ေတာ့ က်​ေနာ ​ေခါင္​းငံု႔လ်က္​ပင္​ ​ေဘးကိုကပ္​ကာ
အ႐ိုအ​ေသ​ေပးပီး ရပ္​​ေနလိုက္​သည္​..
တြန႔္​ဆုတ္​ျခင္​းမဲ့စြာ
က်​ေနာ့​​​ေ႐ွ႕မွ ျဖတ္​​ေက်ာ္​သြားသည္​့
သူ႔​ေျခနင္​း​ေတာ္​​ေရႊ​ေရာင္​ကို
​ေငး​ေမာရင္​း
က်​ေနာ အသံတိတ္​နာက်င္​ေနမိသည္​..

က်​ေနာ့ကို ဂ႐ုမစိုက္​​ေတာ့သလို
အ​ေခၚမျပဳ​ေတာ့သည္​့သူက
ပံုမွန္​လည္​ပတ္​​ေနႏိုု္​င္​သည္​့တိုင္​
က်​ေနာက​ေတာ့..
ယခုလိုသူ႔​ေအးစက္​မႈ​ေတႏွင္​့မ်က္​ႏွာခ်င္​းဆိုင္​ၾကံဳတိုင္​း
မ်က္​ႏွာမထားတတ္​​ေအာင္​
မြန္​းၾကပ္​မႈ​ေတႏွင္​့ပူ​ေလာင္​​ေန​ေလ့႐ွိသည္​.

ႀကိမ္​ဒဏ္​ဆယ္​ခ်က္​တိတိမွ
ရ႐ွိသည္​့က်​ေနာ့​ေက်ာျပင္​မွ
ဒဏ္​ရာထက္​
ရက္​စက္​လွစြာသူ​ေပးရက္​​ေလသည္​့
ႏွလံုး​သား​ေပၚမွဒဏ္​ရာကပိုနက္​႐ႈိင္​း​​​သည္​​ေလ.

**သြားလို႔ရပါပီ..မင္​းသား​ေလး**

​**​ေျသာ္​..အင္​း..**

သူ႔​ေနာက္​တြင္​ကပ္​ၿငိပါသြား​ေသာ
က်​ေနာစိတ္​အစဥ္​က
​ယခုမွက်​ေနာ့ထံျပန္​လည္​​ေရာက္​႐ွိလာကာ
သတိဝင္​လာ​ေလသည္​..

ယ​ေန႔သည္​ တျမန္​​ေန႔ကလိုပင္​ျဖစ္​သည္​.
မနက္​ျဖန္​​ေတတိုင္​းသည္​လည္​း
ယ​ေန႔လိုပင္​ျဖစ္​​ေနလိမ္​့မည္​ထင္​သည္​.
ျဖစ္​ရပ္​​ေတတိုင္​းသည္​ ထပ္​တူညီကာ
ပံု​ေသပန္​းခ်ီကားခ်ပ္​တခုလို ..
သူ႔​ေက်ာျပင္​ကိုအစဥ္​ျမဲျမင္​​ေနရျခင္​းသည္​
က်​ေနာ့ကို အတိုင္​းမသိနာက်င္​​ေစ၏..

က်​ေနာႏွင္​့ BaiXian ကို
သူအမ်က္​႐ွသြားသည္​မွန္​း
နားလည္​​ေသာ္​လဲ
ယခု​ေလာက္​ထိ ​သူ​ေျပာင္​းလဲသြားဖို႔မလိုအပ္​​ေပ..

သို႔​ေသာ္​
က်​ေနာကလဲက်​ေနာ​ေပ..

သူ႔ထံမွ ​ေအးစက္​မႈကို
လအ​ေတာ္​ၾကာ ခံစားရပီးသည္​့တိုင္​
က်​ေနာဒီအိပ္​မက္​ဆိုးထဲကမလြတ္​​ေျမာက္​ႏိုင္​​​ေသးပါ.
လြတ္​​ေျမာက္​ရန္​
မႀကိဳးစားမိျခင္​းလဲျဖစ္​ႏိုင္​သည္​.