PINAGMAMASDAN ni Janet si Zack na nagtutulos ng kandila sa harapan ng larawan ng isang babae. Naroon sila sa loob ng isang kuwarto kung saan ay may munting altar. Lumapit siya rito at kumuha din ng isang kandila saka sinindihan.
"She's my mom. She died twenty-four years a go. Nagrebelde siya dahil sa ginawang pagbalewala sa kanya ng totoo kong ama. Isinuko niya ang kanyang kaluluwa sa diablo. Hindi ako nagkaroon ng pagkakataon na makapiling siya, dahil bata pa lang ako ay kinuha na ako ng tito ko. Lumaki ako na hindi alam ang katotohanan tungkol sa mga magulang ko. But I was thankfull that I have a uncle like Leandro. He' s nice. He did everything for me," seryosong kuwento ni Zack.
Nababag ang kalooban niya. Kung tutuusin ay mas masaklap ang naging karanasan ni Zack. Pero nagagawa nitong lagpasan lahat na pagsubok kahit nag-iisa lang ito na nakikipagsapalaran. Hindi niya hiniling na magkuwento ito, pero nakadama siya ng pagmamalaki dahil kusa itong nagbabahagi ng sarili sa kanya. Patunay lamang iyon na espisyal siya rito at may tiwala ito sa kanya.
"Pero mapalad ka dahil biniyayaan ka ng matatag na puso," komento niya. Itinulos din niya ang kanyang kandila sa tapat ng larawan.
"Hindi totoong matatag ang puso ko, Janet. Mahina ako, dahil hindi ko kayang gamutin sa normal na proseso ang sugat sa puso ko. Gumagamit ako ng retwal para hindi ko maramdaman ang sakit na iyon. Weird pero totoong sinasaktan ko ang sarili ko para lang mapawi ang sakit na nararamdaman ko. Physical pain is my emotional pain reliever. I can easily ease those pain when someone hit my body. Bata pa lang ako ay ganoon na ang ginagawa ko sa sarili ko." Biglang natawa si Zack.
"Huwag mong pagtawanan ang sarili mo. Para kang sira," aniya.
Pumihit ito paharap sa kanya. Hinarap naman niya ito. Tumigil sa pagtawa si Zack. "Kaya kong saktan ang sarili ko. Kaya kong alipustahin at pagtawanan ang sarili ko, pero at least, hindi ko iyon ginagawa sa ibang tao. Mas mabuti nang ako ang maghirap, huwag lang ang iba," pagmamalaki pa nito.
"Martir ang tawag diyan," aniya.
"No. I just love. Love is sacrifices. Hindi martir ang tawag doon. Kung nasaktan ako dahil sa pagmamahal na iyon, hindi ko iyon kawalan. Kawalan iyon ng babaeng nagbalewala sa akin. Dahil sinayang niya ang pagkakataon. Hindi lahat ay nakakaranas ng wagas na pagmamahal mula sa iba," depensa nito.
"Pero kung paulit-ulit ka namang nasasaktan, hindi 'yon makatarungan, Zack. Kailangan mo ring magtira para sa sarili mo. Palibhasa, imortal ka kaya okay lang sa iyo na paulit-ulit kang nabibigo. Pero para sa akin na maigsi lang ang buhay, mahalaga ang bawat pagkakataon."
"Hindi ako imortal, Janet. Half of my blood was from human. Magtatagal ang buhay ko ng libong taon, pero may hangganan. Hindi katulad ng pure blooded vampire na kayang mabuhay ng ilang century. Tatanda din ako, pero masyado lang mabagal ang ageng process ng mukha ko."
"Ibig sabihin ay mamamatay ka rin sa katandaan?"
"Yes! Pero mas mauuna kang tatanda sa akin."
Tatangu-tango siya. Mamaya'y inakbayan siya nito. "Let's go to my underground pool!" yaya nito.
Namangha siya pagdating nila sa ala-secret garden na underground ng bahay nito. May infinity pool sa gitna ng maluwag na espasyo at naliligiran ng mga hindi pangkaraniwang halaman.
"May ganitong place pala rito! Ang ganda!" nagagalak na wika niya.
"May ten feet ang lalim nitong undergound. Ang mga halaman dito ay artificial lang," sabi nito.
Hinawakan niya ang dahon ng halaman na kamukha ng palmera. Parang totoo lang tingnan pero plastic pala. Napeke siya ng mga ito. Pero maganda pa ring tingnan ang paligid.
