Till I DIE

Chapter 1

Chapter 1:
*Kesha denise POV*

Araw na naman bilang estudyante kinabukasan.

By the way I'm Kesha Denise Villaspir.
I-describe ko lang sarili ko ah?
Mahilig po ako sumayaw at mahilig magluto and sa looks? Nakakatawa mang aminin di talaga ako maganda pero di naman ako pangit. Pero sabi rin nila ma-appeal ako and i dont think so.

Di ko kasi hilig mag arte arte.
Polbo lang sapat na sakin haha.
Naniniwala kasi ako sa kasabihang simplicity is beauty.

Kaya di na ako nag aaksaya ng oras para lang magpaganda, because I am beautiful in my own way. Hihihi

<*◐_◐*>

Hm...It's sunday morning.
I woke up like this(•.•)
Ang cute hihi...

Pag bangon ko mula sa pag kakahiga sa kama ay agad akong dumiretso sa cr para mag tooth brush at mag hilamos.

Hindi paman ako natatapos sa pag sisipilyo ay narinig kong bumukas ang kwarto ko.
Nag madali akong tapusin ang ginagawa ko at nag punas lang sandali sa mukha at sa bibig.

Paglabas ko ay agad kong nakita si mommy sa terrace ng kwarto ko ano kaya ginagawa nya dun?

*klack*

Binuksan ko ang sliding door sa terrace at pinuntahan sya nagulat naman sya sa biglaang pag pasok ko.

"Oh,nak kala ko di mo ko mapapansin dito." Nakangiting sabi nya at agad nyang inalis sakin ang paningin nya at tumingin sa kawalan. Balisa ba sya? Anyare kay mommy?

"Mom? Are you okay?"tanong ko at agad naman syang tumingin sakin at nag smile.

"Yes ija. Ahm, i just want to tell you lang  sana na bukas pag pasok mo yung kotse ko gamitin mo gagamitin ko kasi yung sayo if okay lang?"seryosong sambit ni mama at tumawa naman ako at nagulat sya dun.

"Hahahahahahaha..."malakas kung tawa at yumakap kay mama.

"Mom akala ko kung ano namang bad news ibibigay mo sakin kasi ang lungkot ng mukha mo yun lang naman pala haha."at hinalikan ko sya bigla sa chicks at kumalas sa pag kakayakap ko sakanya.

"Sige mom yung sayo gagamitin ko by the way san punta mo?"tanong ko at nawala bigla ang ngiti sa kanyang labi.

Batid kong nalungkot si mama sa tanong ko bakit kaya? Wala naman akong nasabi na ikalulungkot nya diba? Nag tanong lang naman ako eh. Di ko na lang sya kinulit na sagutin yung tanong ko hanggang sya na ang kusang nagsalita.

"Si m-mama kesha ,y-yung lola m-mo."napahinto pa sya sa sasabihin nya. Kinakabahan ako feeling ko di maganda ibabalita nya.

"W-wala n-na."utal at nakaka gulat na sagot ni mommy.
Napayuko sya pag tapos nyang sabihin yun at agad nangilid ang mga luha sakanyang mga mata.

Ako may nagulat din sa sinabi ni mama. Si lola lira na iniidolo ko bukod kay mom and dad, wala na.
Di pako handa sa ganitong bagay, parang gustong kong matumba mula sa kinatatayuan ko. Di ko malaman yung gagawin ko.

Gusto kong umiyak,magmukmok pero naisip ko hindi yun ang magandang gawin sa ngayon. Batid kong mas malungkot  si mama dahil sa pag kamatay ni lola at ayokong dagdagan yun, ayokong malungkot lalo si mama dahil sa malungkot din ako. Gusto kong pagaanin ang loob ni mama sakabila ng mga nangyari.

Kinuwento ni mama sakin kung anong ikinamatay ni lola. Di ko maiwasang maiyak kahit anong pigil ko lumalabas talaga eh, kasi naman eh si mama kaya umiiyak na sa harap ko habang nag kukwento napapagaya tuloy ako.