Till I DIE

chapter 18:break up

*Kesha's POV*

Di ako makagalaw, taena 'nang milyari kaku?' ang sakit ng katawan ko at teka bat puti ang paligid patay na ba ako? Wag naman sana oy!!! Di magandang biro yun ah kainis.

A/n:sasa lang po yung konting kapampangan jan haha. Mema po eh hihi. Okay wapakels continue reading...

Pero totoo ano bang nangyari wala talaga akong maalala alam ko lang mag didate dapat kami ni rashied eh, isip kesha isip....

"Doc, magigising pa ba anak ko? Dalawang araw na syang tulog ah."umiiyak na tugon ni mama. Mom wag madrama, im awake na po di ko pa lang talaga madilat ang mata ko parang nasisilaw kasi ako eh.

"Actually misis gising na sya i know trust me. Mauna na po muna ako misis ah,  marami pa kasi akong gagawin hintayin nyo na lang po dumilat ang mata ng anak nyo okay? Tandaan nyo po di man sya totally fine today but i know gagaling ang anak nyo magdasal lang kayo palagi, una na ako."at naramdaman ko ngang umalis na ang doctor. Yan... Nahawa sa kadramahan ni mama haha kala mo naman mamamatay na ako eh.

"Tita kumusta po daw si kesha? Lumala po ba?"si tristan yun ah. Dinilat ko ang mata ko at buti na lang di nila ako napansin.

"Lumala tristan, di ko matanggap... magigising nga ang anak ko pero may pasan pasan naman syang problema, nadagdagan kasi ang sakit nya meron pala syang cancer sa utak at leukemia stage 1 yun. Naaawa na ako sa anak ko khen, sinalo nya lahat ng sakit."

Di totoo yun diba? Nagbibiro lang si mama alam ko. Alam kong panaginip lang to parang awa nyo na sabihin nyong panaginip lang to...

"Tita si kesha gising na."napatingin ako sa nagsalita si curine kasama si loraine at ate kashmere.

Tumingin ulit ako kay mama at this time naiyak na ako. Ayoko pang mawala parang awa nyo na.

"Anak kamusta pakiramdam mo?"

"Totoo po ba?"

"Ang alin anak?

"Mom alam mo tinutukoy ko, tristan!!! Ano? totoo ba!!! Sagutin nyo ako!!!!"

"Huminahon ka anak--."

"Pano ako hihinahon mommy mamamatay na ako tapos hihinahon pako? Kagaleng, gusto mo mag paparty ako mommy kasi may sakit ako?
Sige maghanda kayo sa bahay sa--."

Niyakap ako ni mommy, di ko na alam gagawin ko ayoko pang mamatay kailangan ako ni rashied mama.

"Anak, di ka pa mamamatay magagamot pa natin yan stage 1 pa sya maaagapan natin yan tiwala lang."di parin ako tumitigil sa kakaiyak, grabe napakamalas ko naman ata, ang unfair naman papa god, marami na ba akong nagawang kasalanan sayo? Nakakabigla lang kasi di ko pa kayang mawala eh. Di ko kayang iwan sila, lalo na sila mama at papa at si rashied narin.

"Nasan si troy?"walang emosyon kong tanong habang umiiyak parin.

"Nasa kabilang kwarto nag papahinga kakapunta nya lang dito kanina, anak mag pahinga kana muna."buti okay lang si troy.

Tumingin ako kay ate kashmere, di nya ako tinitignan may mali ba akong nagawa?

"Ate kash?"dun palang sya tumingin sakin pinunasan ko agad ang luha ko para makausap ko sya ng maayos.

"Dumalaw na ba sakin si rashied? Okay lang ba sya ate? Papuntahin mo naman sya dito oh."kakainis talaga yung unggoy na yun nag papamiss pa ang putek.

Lumapit sakin si ate at bigla akong niyakap. Pag harap nya sakin ngayon umiiyak na sya.

"Ate why are you crying? Di pa ako mamamatay sabi ni mama maaagapan pa ako. Di ko din naman kayang iwan yung unggoy mong kapatid eh haha."pinapatawa ko na sya pero umiiyak parin si ate. Anong meron, di panaman ako mamatay eh.