จบ

2.3K 44 6
                                    

....ตอนนี้เราอยู่ที่สวนสารธารณะแห่งหนึ่ง
ซึ่งที่นี่เป็นที่ๆร่มเย็นและสบายมาก แต่ตอนนี้ฉันไม่รู้สึกอย่างนั้นเลย

" ท...ไทม์ นาย..โกรธรึเปล่า " ฉันถาม เพราะตั้งแต่เรามาถึงที่นี่ เค้ายังไม่พูดอะไรซักคำ

" เรื่องอะไร " ไทม์ตอบมาโดยที่ไม่มองฉัน

" ก็เรื่องที่ฉันไม่ได้บอกนายว่าฉันเป็นใคร "
แล้วก็เกิดความเงียบอีกครั้ง

" ไม่โกรธนะ...แต่เสียใจ " ไทม์บอกออกมาด้วยสีหน้าเศร้าๆ

" ตอนนี้ฉันสับสน ไม่รู้ว่าเธอรักฉันจริงรึเปล่า หรือแค่คบแก้เบื่อเท่- "

" ไม่ใช่นะ! ฉันรักนายจริงๆ! " ฉันรีบพูดก่อนที่ไทม์จะพูดจบ เพราะกลังเค้าจะเข้าใจผิดไปมากกว่านี้

" แล้วทำไมเธอถึงไม่บอกฉันหล่ะ " ...ในที่สุดไทม์ก็หันมาประจันหน้ากับฉัน ฉันจึงต้องเล่าตวามจริงให้เค้าฟัง...
.
.
.
" หืม? แปลกดีนะ ครอบครัวเธออ่ะ " หลังจากที่ฉันเล่าเรื่องทั้งหมดให้ไทม์ฟัง เค้าก็ยิ้มออกทันที

" ใช้ม้า พ่อแม่คนอื่นเค้าไม่อยากให้ลูกตัวเองมีแฟนแท้ๆ  " ฉันตอบด้วหน้ามุ่ยนิดๆ แล้วจ้องหน้าไทม์

" อะไรหรอ " ไทม์ถามเมื่อเห็นฉันจ้องหน้า

" สรุป..เราคืนดีกันแล้วใช่ป่ะ " ฉันถามเพราะไม่แน่ใจเท่าไหร่

ป๊อก

" โอ้ย! " ฉันร้องเมื่อไทม์เอานิ้วมาดีดหน้าผากฉัน

" ยัยบ๊อง เราไม่ได้ทะเลาะกันซักหน่อย "
คำพูดนั้นทำให้ฉันยิ้มออก

" อื้อ! "

Line!
จู่ๆ เสียงไลน์ของฉันก็ดังขึ้นและคนที่ส่งมานั่นก็คือพี่คูล

" ใครไลน์มาหรอ? " ไทม์ถาม

" พี่คูลหน่ะ เรื่องคนที่ลอบยิงนาย "
ฉันบอกด้วยสีหน้าเครียดๆ แต่ผู้เคราะห์ร้ายกลับมีสีหน้าที่เรียบเฉย

" ใคร? "

" ไปบ้านฉันกันเถอะ แล้วนายจะรู้เอง "
ฉันบอกแล้วจับมือไทม์เดินไปที่รถ
.
.
.
ณ คฤหาสน์ของหัวหน้าแก็งยากุซ่า KKG

[END] สาวยากุซ่าพิชิตใจ นายเพลบอยเย็นชาDonde viven las historias. Descúbrelo ahora