[Fanfic]Sokak Danscısı✡[Taeyang&Hwiyoung]

1.Bölüm

Bugün ailemle yeni evimize taşınacaktık Busan'da bir kaç samimi arkadaşımla vedalaşmak için montumu giyinip evden çıktım okulun karşısında ki parkta buluştuk.

"Hey, ben geldim."

Sanghyuk(Dawon) öne çıkıp

"Ahh yapma böyle şimdiden unutmaya çalışıyorum yoksa ardından ağlıyacam."

gülüp kafamı önüme eğdim.

Inseong,
"Hey!" dedi

kafamı kaldırdım gözlerimin içine bakıp,

"Seul'e alışabilecek misin? Ya da orada ki zübbelere?" dedi.

Derin bir iç çekip

"Bilmem. Sizin gibi iyi biriyle tanışırsam alışabilirim sanırım." dedim.

Telefonum çalınca,

"Aahh, sanırım ayrılık vakti." dedim.

Sanghyuk gelip sımsıkı sarılınca gözlerim doldu farklı bir duygu oluştu içimde. Onu kollarından tutup kendimden ayırdım.

"Yapma böyle çok uzak bir yer de--  ... Ahh tamam biraz uzak olabilir ama yine görüşebiliriz."dedim.

Annem ısrarla aramaya devam edince

"Kendinize iyi bakın."deyip,

Arkama bakmadan hızlı adımlarla oradan uzaklaştım. Çocukluk arkadaşlarımı resmen ardımda bıraktım. Eve vardığımda tüm eşyalar kamyonete yüklenmişti. Babam,

"Hadi oğlum arabaya binde gidelim." dedi.

Annem şoför koltuğunun yanında ki koltuğa oturmuş bizi bekliyordu babam kamyonetin sürücüsüne bizi takip etmesini söyleyip koşar adımlarla gelip arabaya bindi.
.....

Eski evimizden epeyce uzaklaşmıştık, Seul 'e vardığımızı etrafta ki insanlardan anladığımı söyleyebilirdim.

...

Artık yeni evimize gelmiştik, birer birer eşyaları kamyonetten indirip evin bahçesine yerleştirdik. Annem evin kapısının iki kanadını da açınca babamla birer birer büyük eşyaları içeriye yerleştirmeye başladık.

Bir iki saat kadar sürmüştü yerleşmemiz. Yemek yedikten sonra duş alıp odama gidip uyudum...

....

Sabah

Erkenden kalkıp yeni okuluma gitmek için hazırlanıp evden çıktım. Yeni insanlarla tanışacağım için her adımım da heyecanım biraz daha biraz daha artıyordu. Caddeye indim tam geçeceğim sıra kırmızı ışık yanınca durdum.

Beklediğim sıra benden biraz uzun esmer bir çocuk yanımdan kullaklığında çalan bangır bangır müziğiyle karşıya geçeceği sıra büyük bir arabanın geldiğinden bile habersizce dans ederek yolun ortasında rahatça yürüyordu. Onu durdurma gereksinimi duydum bir an için ama nasıl ne yapmam gerekiyordu emin değilim.

Fazla durup düşünmeden bir an koşarak kendimi yola atıp onu kendime doğru çektim. Biraz sert çektiğim için üstüme düşmüştü. Çocuk şaşkınca gözlerimin içine bakıp hızla üzerimden kalktı anlamsız yüz ifadisiyle gözlerimin içine bakmaye devam etti.

"Ş-şey araba...."

Sözümü yarım bırak kulaklığını taktı arkasını dönüp yanımdan ayrıldı.