Nang dahil lang sa isang nagawang pagkakamali ni Anika ay pakiramdam niya ay binigyan siya death threat ng isa lang naman sa pinaka bad boy ng campus. Ano ang kanyang gagawin?
Hindi ko alam kung bakit ako pa ang pinapunta ni mama dito sa Makati para kunin yung mga papeles niya sa friend niya. Busy daw kasi siya ngayong gabi kaya ako nalang daw ang bumili tutal daw wala naman daw akong exam at sunday bukas.
Pagkatapos kong kunin yung mga papeles ay napag isipan ko munang maglakad lakad kahit na gabi na. But I guess tonight is not my lucky night. Na out of balance lang naman ako sa may malapit sa mga plant box. Nagulat ako ng hindi ko naramdaman ang concrete na sahig. May sumalo pala saakin sa pag kaka tapilok.
Napatingin ako sa lalaking sumalo saakin. Biglang lumaki yung mata ko at agad akong tumayo at inayos ko ang sarili ko. Nakatingin parin ito saakin at ako naman umiwas nalang ng tingin. Bigla namang narinig ko yung boses ni Candice at papunta siya sa tabi ni mapanganib na lalaki. Masama ang tingin niya saakin as usual.
"What the ? Bakit andito ka." sabi saakin ni Candice sabay kunot ng noo niya na akala mo kasalanan ang magkita kami. "Are you stalking us?!"
"Bakit naman sana no." sabi ko. Pinakita ko yung papers na hawak ko. "May kinuha lang ako dito."
Ewan ko ba kung bakit ako nag e-explain sakanya. Nakaka frustrate.
"Atsaka may tanong ako." sabi ni Candice saakin.
Kinapa ko yung wallet sa bag ko para sana mag tataxi na ako pero wala akong makita. Asan na yung wallet ko?! Tinignan ko yung surroundings ko, wala naman.
"I said may tanong ako, are you even listening?" sabi nito na may pagkataray. Hindi ko nalang siya pinansin at agad akong tumakbo para i-trace yung steps ko. Hindi ako makakauwi pag wala yung wallet ko no. Gabi na rin. Aish, ang malas ko!
After 30 minutes of searching, hindi ko parin nakita. Paano na ako uuwi?! Makati to Manila seems very impossible pag nilakad ko lalo pa't gabing gabi na. Napaupo uli ako kung sa may plant box kung saan ako muntik na natapilok kanina. Kinuha ko yung phone ko at tinext ko nalang si mama na di ako makakauwi ngayong gabi at sa classmate ko nalang ako makikitulog. Ayaw kong sabihin kay mama yung totoo na nawawala wallet ko ayaw ko namang pag alalahanin mama ko. Atsaka, safe naman dito sa Makati dahil sa pinaguupuan ko ay may police station sa tabi.
Bigla namang nag text saakin si Fire.
From : Fire Where are you?
To : Fire Sa harap ng ASFFHJKL cafe sa Makati. Bakit?
Ibinulsa ko na yung phone ko. I guess, hanggang umaga na ako dito. Sumandal muna ako sa plant box at pumikit saglit.
"What the hell are you still doing here."
Biglang minulat ko ang mga mata ko sa narinig kong boses at bumungad sa harap ko ay siya. He was leaning on his car habang nakatitig saakin. Ano bang ginagawa niya dito.
Nakita ko siyang papalapit saakin kaya umayos ako sa pag upo.
"Bakit hindi ka pa umuuwi." sabi nito saakin.
I bit my lips. "Nawala nga kasi wallet ko."
Nakita ko siyang umiling iling. For sure na-aamaze nanaman siya ka katangahan ko. "How can you be this stupid."
Tinignan ko siya ng masama. Sige ipamukha niya pa, as if naman mahahanap ko pa 'yun. Nakaka frustrate talaga!
"Let's go." sabi nito sabay lumakad na siya papunta sa kotse niya. Kumunot ang noo ko habang nakatingin sakanya. Lumingon siya saakin. "I'll bring you home. Tumayo ka na jan."
I pouted. No thanks, prinomise ko sa sarili ko na hindi ko na i-involve sarili ko sakanya. Mapapahamak nanaman ako e. Ayaw ko na.
"Wag na. Okay lang ako."
"Don't ruin my patience, Anika." sabi nito. "Ihahatid na kita."
"Kaya ko sarili ko." sabi ko sabay lumakad ako palayo. Iniwan ko nalang siya don.
Nung hindi ko na nakita yung presence ni mapanganib na lalaki ay naghanap nalang ako ng bagong mauupuan. Nung uupo na ako may biglang nagpakita na shadow ng lalaki sa may madilim na part ng street.
"Anika Cecile Ramirez. It's been a long time." rinig ko na rabi niya.
Nakita kong pumunta sa may ilaw yung lalaki at namutla ako nung nakita ko siya. I saw the familiar scar on his face. Nag simulang tumibok yung puso ko ng mabilis.
Agad akong tumakbo. I was just trying to run as fast as I can. Nanghihina yung tuhod ko. I felt my breath shortened. I could hear my heart pounding in my ears. My eyes teared up and got blurry and yet I still managed to run. Hindi ako nag kakamali. Siya yung lalaki 4 years ago.
Tumakbo ako ng tumakbo hanggang nakasalubong ko si mapanganib na lalaki.
"The fuck, Anika. Where have y-"
I unconsciously hugged him as hard as I could and I couldn't help crying.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Natatakot ako dito. Ayaw ko na dito, gusto ko nang umuwi. Natatakot ako.
"What the fuck happened? Bakit ka umiiyak." sabi nito na parang naguguluhan pero hindi ako sumagot. I'm trying my best to get myself together. Natatakot parin ako. Gusto ko nang umuwi, ayaw ko dito. He was gazing at my hands, which were trembling. "Are you okay?"
"U-wwi n-na tayo, please." I managed to say.
Pinapasok ako ni mapanganib na lalaki sa loob ng kotse niya , nung nasa loob ako ng kotse niya somehow, I felt safe and everything when blurry.
Pag gising ko ay , ang bigat ng mata ko. Napatingin ako sa paligid at nag freak out ako dahil nasaan ako?!
Pagbangon ko ay nakita ko si mapanganib na lalaki na nasa harap ko naka tingin saakin. Omg, nakatulog ba ako? Bigla ko namang na-alala yung nangyari kagabi.
He was still eyeing for me. His dark orbs are so hypnotizing, nakakainis. Bakit ba ganon siya makatingin saakin. Omg, paano ba ako nakapunta dito? Mas lalong lumaki mata ko. Omg, binuhat niya ba ako?! Hala! Bakit hindi niya ako hinatid sa bahay?!
"Bakit di mo ko hinatid sa bahay." sabi ko sabay pout. "Atsaka asan ako."
"You were crying last night how can I bring you to your home." sabi niya. Tama naman siya, hindi ako pwedeng umuwi na ganon itchura ko. "Then you slept inside my fucking car after crying. What the fuck happened Anika."
Hindi ko pwedeng sabihin sakanya.
"Ah, kasi.." simula kong sabi. "Kasi ano, may aso na humahabol saakin. Oo tama, aso. Natakot lang ako. Sorry?"
Tinignan niya lang ako ng masama at parang hindi siya naniniwala saakin. I just smiled awkwardly. Ayaw ko sabihin sakanya. I promised I wouldn't tell anyone. I wouldn't tell anyone that I was kidnapped 4 years ago by that man last night.
