✔️Under Arrest BOOK 1 (Dela Conde No. 1)

Chapter 4: Bayad Utang

CHAPTER 4: Bayad Utang
Jenan's POV

Nakasuksuk lamang ako sa gilid at 'di alintana ang mga pagkagat ng lamok sa akin.

Alam kong hindi nila ako maaaring e-detain ng matagal dito at akusahan sa bagay na hindi ko ginagawa. Sinabi ko na sa kanila na tumulong lamang kami ng mga kaibigan ko at hindi naman talaga kami ang siyang may pasimuno sa gulong iyon.

Hindi pa sila naniniwala sa akin dahil bakit daw kami nagsitakbuhan kung wala naman kaming ginawang masama. Syempre, nagsitakbuhan na kami kasi nataranta. Hindi na naming alam ang gagawin naming sa mga oras na iyon kaya kahit maaaring hindi naman kami tumakbo ay napatakbo na lang din kami.

Kani-kanina lamang din ay dumating na iyong pulis na nagngangalang Julio na siyang naatasang kausapin ang mga biktima.

At gaya ng inaaasahan ko ay tugma ang lahat ng sinabi ko sa mga sinabi nila kaya maya-maya lang ay makakalabas din ako rito.

I heaved a sigh as my eyes lay on officer dela Conde. He's looking at me intimately like he's studying the whole me.

Tinaasan ko siya ng kilay.

Bwesit siya.

"Why did I let him kiss me?" bulong ko sa sarili ko.

Napapikit ako nang maalala ko ang halikan naming dalawa.

I can still feel what I felt earlier. Everything is still vivid in my senses.

Oh, heavenly father!

He was kissing me torridly earlier and it was my fucking first time to kiss kaya siguro kay hirap para sa akin na tanggalin sa sistema ko ang naramdaman ko kanina.

But just honestly speaking, I really feel like I am an expert in doing it dahil nadadala niya ako. And honestly napakagaling niya! Well, what do I expect in a man like him? He's so handsome like those models in Calvin Klein kaya malamang sa malamang habulin 'yan ng babae. Maraming experience.

Napatigil ako sa mga iniisip ko nang bigla niya akong kinausap.

"Your dad is coming," sabi niya saakin na siyang tinanguan ko lang.

Hindi ba pwedeng palabasin ako nang wala ang tatay ko?
Like, wala namang babayarang piyansa ang ama ko dahil wala naman akong nagawang kasalanan.

I wanted to ask him that entire thing but he's currently busy on what he's doing on his phone.

I don't know but I feel some irritation sa kung sino man ang nginingitian niya habang busy sa lintik na cellphone na'yan!

Nang makauwi ako ng bahay sermon kaagad ang inabot ko.

"Jenan, 'di ko na alam kung ano ang gagawin ko sa'yo! I didn't know na tuwing gabi kang ganyan! Paano kung malaman ito ng lolo at Lola mo? Tiyak na ipapadala ka nila sa Spain!" pangaral ni papa sa akin.

Kahit naman na minsan pakiramdam ko wala siyang pakialam sa akin ay mahal ko parin ang tatay ko at minsan nararamdaman kong may pagmamahal din siya saakin.

"Sorry, dad. I won't do it again. Pero wala talaga akong kasalanan. Hindi iyon ang nilakad naming nina Ethan, we supposed to have a camping pero iba ang nangyari," paliwanag ko.

"I hope so dahil kung hindi ako na mismo ang magbabalot ng gamit mo para ipadala ka sa Spain. Jenan you are already 20, you should've matured. You are no longer in your diapers, hija, so please, be responsible next time," sabi niya saakin.

Napabuntong hininga nalang ako at napatango-tango.

"Yes, pa. Akyat na ako," paalam ko sakanya.