Δεύτερη Ευκαιρία Τα Χριστούγεννα

Κεφάλαιο 1

Το κρυστάλλινο ποτήρι στέκεται ατάραχο στο ύψος του, έτοιμο να υποδεχτεί για πολλοστή φορά σήμερα το περήφανο και τολμηρό, κοκκινωπό υγρό. Η εκκωφαντική σιωπή στο χώρο ταράζεται από τον ήχο που κάνει το υγρό τη στιγμή που πέφτει μέσα στο ποτήρι. Για εκείνον ένα τόσο έντονο και επιθετικό ποτό όπως είναι το ουίσκι δεν είναι δύσκολο στην κατανάλωσή του. Δεν φοβάται την πραγματική γεύση του ποτού. Άλλωστε έζησε ήδη την πραγματική γεύση της ζωής, ένα ποτό θα το φόβιζε; Για εκείνον η στιγμή αυτή, που απολαμβάνει το ουίσκι του, θεωρείται η πιο σημαντική στιγμή της ημέρας, οπου δεν χωράνε ψέματα και αναλήθειες, αλλά μια καθ' εαυτόν ωριμότητα.
Οι φλόγες από το αναμμένο τζάκι χορεύουν ανεξέλεγκτα αλλά ταυτοχρόνως και συγχρονισμένα τον χορό των σκέψεων του. Η ώρα που πίνει το ουίσκι του, καθισμένος στην κόκκινη, υφασμάτινη πολυθρόνα του, έχοντας για θέα τις άγριες φλόγες του τζακιού του, είναι η ώρα του διαλογισμού. Σκέψεις, αναμνήσεις αλλά και σκηνές από τη ζωή του πετάγονται μπροστά στα μάτια του και αμέσως μεταφέρεται σε έναν άλλο κόσμο, σε έναν κόσμο που έχτισε με πολλή αγάπη και κόπο, που όμως δεν υπάρχει πια, είναι παρελθόν.

"Μπαμπά έλα, δέξου να πάμε στη λίμνη. Σε παρακαλώ μπαμπάκα μου, είναι τα γενέθλια μου και αυτό μόνο σου ζητώ. Να πάμε στη λίμνη." Η μικρή Στεφανία τον τραβάει επιτακτικά από το μανίκι της μπλούζας του ικετεύοντας τον με νάζια, για μία βόλτα στη λίμνη. Η γυναίκα του στέκεται λίγο απόμερα και γελάει με τη σκηνή που διαδραματίζεται μπροστά της. Προχωράει με αργά βήματα προς το μέρος τους με σκοπό να επέμβει αν χρειαστεί. "Στεφανία, σου είπα δεν θα πάμε σήμερα στη λίμνη. Έρχεται καταιγίδα και θα είναι επικίνδυνα." λέει αυστηρά χωρίς όμως να χάνει την γλυκύτητα του. Εξάλλου μάνα και κόρη τον κάνουν ότι θέλουν και έτσι δεν μπορεί να τους αντισταθεί αλλά έστω και λίγο το προσπαθεί.
Η Στεφανία στο άκουσμα της άρνησης από τον μπαμπά της μεταμορφώνει σε μια λυπημένη φατσούλα το προσωπάκι της και σταυρώνει τα χέρια της γύρω από τον κορμό της. "Στράτο, ας πάμε έστω και για λίγο. Εξάλλου δεν θα μείνουμε πολύ στη λίμνη αφού πρέπει να επιστρέψουμε νωρίς. Αύριο είναι Χριστούγεννα και θα πρέπει να κάνω μια μικρή προετοιμασία για τις οικογένειες μας που θα έρθουν." επεμβαίνει η γυναίκα του έτσι ώστε να τον πείσει να κάνουν το χατίρι στην εξάχρονη κόρη τους. "Ιωάννα, όλοι προετοιμάζονται κατάλληλα για αυτή την καταιγίδα και λένε θα είναι πολύ μεγάλη, γι'αυτό το λόγο δεν θέλω να βγούμε από το σπίτι." λέει ο Στράτος φανερά προβληματισμένος.
"Ναι το ξέρω, αλλά είναι τα γενέθλια της σήμερα αγάπη μου και είναι το μοναδικό πράγμα που ζήτησε να κάνουμε. Η λίμνη τέτοιο καιρό πάντα ενθουσιάζει την Στεφανία αφού το νερό της παγώνει και στην επιφάνεια της δημιουργείται μια στρώση πάγου με πολλά εντυπωσιακά σχέδια. Η αλήθεια είναι πως κι εμένα με εξιτάρει αυτή η ομορφιά που δημιουργεί ο πάγος. Υπάρχουν πολλές αποχρώσεις του μπλε και σχηματίζονται διάφορες γραμμές και κατεψυγμένες φυσαλίδες. Έλα αγάπη μου πάμε και τίποτα δεν θα συμβεί." Ο Στράτος μένει λίγη ώρα σιωπηλός και σκεφτικός να επεξεργάζεται τα λόγια της γυναίκας του. Είναι αλήθεια πως είναι όμορφο θέαμα η λίμνη τον χειμώνα, και στον ίδιο αρέσει.
Δεν θέλει να στεναχωρεί την κόρη του τέτοια μέρα, αφού έχει τα γενέθλιά της, αλλά φοβάται την καταιγίδα που έρχεται. Το σπίτι τους είναι μακριά από τη λίμνη, η οποία βρίσκεται αρκετά έξω από τη μικρή επαρχιακή τους πόλη και έτσι φοβάται μην τους προλάβει η καταιγίδα. Έχει τις δύο μάγισσες του, όπως τις λέει, να τον βλέπουν με αυτά τα μεγάλα μελί τους μάτια και έτσι υποχωρεί και δέχεται να τις πάει στη λίμνη, όσο και αν διαφωνεί με αυτό. "Ετοιμαστείτε. Σε λίγο φεύγουμε." τους λέει χαμογελαστός με τη μικρή να χοροπηδάει από τη χαρά της και να τον αγκαλιάζει σφιχτά.