Δεύτερη Ευκαιρία Τα Χριστούγεννα

Κεφάλαιο 5

Τα βήματα του βαριά και ασήκωτα καθώς φεύγει από το σπίτι της κυρίας Έβελυν. Μπαίνει μέσα στο φορτηγάκι του αλλά αντί να το ξεκινήσει, ανοίγει μπροστά του, πάνω στο τιμόνι, το βιβλίο που του έδωσε. Βρίσκει την τσακισμένη σελίδα που του σημείωσε η Λυδία και αρχίζει να διαβάζει. Ξεπηδάει τις λεξεις μία μία και για πρώτη φορά διαβάζει βιβλίο με τόσο ενδιαφέρον. Φτάνοντας στο τέλος της σελίδας απλά το κλείνει με δύναμη και το πετάει στο δίπλα κάθισμα. Πιάνει το κεφάλι του με τα δύο του χέρια μη πιστεύοντας τι έκανε. Πλήγωσε έναν άνθρωπο που βρίσκεται στην ίδια κατάσταση με εκείνον. Πλήγωσε μια γυναίκα που έχασε τον άντρα της. Συμπεριφέρθηκε όπως ποτέ του δεν ήθελε να του συμπεριφερθούν.
"Βλάκα. Είσαι ηλίθιος. Απαράδεκτος." Φωνάζει και χτυπάει με δύναμη το χέρι του στο τιμόνι. Έχει ξεσπάσει πάνω στην Λυδία και το ήξερε εξαρχής πως ήταν λάθος αλλά μαθαίνοντας κάτι τέτοιο είναι ακόμα χειρότερο το λάθος του. Εκείνη μπορούσε να τον καταλάβει αλλά τα κατέστρεψε όλα. Έχει βγάλει  από μέσα του αυτό που είχε συσσωρευτεί από την επαφή του, προηγουμένως, με τους συμπολίτες του. Όπου κι αν πήγαινε σήμερα τον έβλεπαν λες και ήταν κανένας περίλυπος που ζητούσε τον οίκτο τους. Έφτασε στο σπίτι της κυρίας Έβελυν που ήταν και ο τελευταίος του προορισμός για σήμερα και αντί να συγκρατήσει τον εαυτό του όπως έκανε μέχρι εκείνη τη στιγμή βρήκε ένα εύκολο θύμα που δεν χρειάστηκε ούτε να τον κοιτάξει αλλά ούτε και να του μιλήσει όπως οι υπόλοιποι, έτσι απλά ξέσπασε.

Βάζει μπρος το φορτηγάκι και ξεκινάει για την επιστροφή του στο σπίτι. Δεν έχει πλέον διάθεση για δουλειά. Πρώτη φορά μετά από τρία χρόνια δεν φοβήθηκε να οδηγήσει εν μέσω μιας καταιγίδας, γιατί αυτή τη στιγμή αυτό κάνει. Ούτε καν πρόσεξε πως ο καιρός έχει χειροτερέψει, απλά στόχος του τώρα είναι να φτάσει στο σπίτι του, στο καταφύγιο του όπου μπορεί να σκεφτεί και να δει τα πράγματα πιο καθαρά.

Πέντε λεπτά μετά ο Στράτος μπαίνει στο σπίτι του εμφανώς θυμωμένος, θυμωμένος με τον εαυτό του. Ποτέ δεν αντιδρούσε παρορμητικά αλλά να που σήμερα το έκανε και μάλιστα σε κάποιον άνθρωπο που δεν το άξιζε. Την κατηγόρησε ανοικτά πως δεν έχει πονέσει ποτέ της για τίποτα και πως απλά ζει σε ένα ψεύτικο κόσμο μέσω των βιβλίων. Όμως δεν ήξερε, δεν ήξερε τι περνούσε και δεν άφησε λεπτό να του δείξει το πόσο άσχημα ήταν. Αυτό ήταν κάτι που του άρεσε στη Λυδία. Όσο κι αν την πλήγωσε αυτή δεν ανταπέδωσε πίσω το χτύπημα αλλά είχε την ηρεμία να τον αντιμετωπίσει. Του μιλούσε η κυρία Έβελυν τόσα χρόνια αλλά ποτέ του δεν ενδιαφέρθηκε να μάθει περισσότερα από όσα του έλεγε. Είχε τα δικά του θέματα να σκέφτεται και έτσι έβγαλε και τα δικά του συμπεράσματα όσον αφορά τη Λυδία. Τρία χρόνια πένθους δεν είναι ούτε λίγα, ούτε πολλά για κανέναν τους, αλλά τώρα μπορούσε να δικαιολογήσει τη Λυδία που δεν επισκεπτόταν τη γιαγιά της. Θυμάται να του λέει πως η εγγονή της γέννησε δίδυμα. Αυτό λοιπόν σίγουρα θα ήταν και θα συνεχίζει να είναι πολύ δύσκολο για τη Λυδία και το ξέρει και ο ίδιος αυτό. "Πόση δύναμη έχει;" αναρωτιέται ο Στράτος στην ιδέα του να μεγαλώνεις δύο παιδιά χωρίς όμως να έχεις δίπλα σου τον σύντροφο σου. Αυτός μόλις που μπορεί να επιβιώνει αλλά δεν έχει κάποιον άλλο να σκεφτεί ενώ η Λυδία είναι μόνη της αλλά δεν πρέπει να σκέφτεται μόνο τον εαυτό της.