Δεύτερη Ευκαιρία Τα Χριστούγεννα

Κεφάλαιο 12

Οι κούτες είναι πλέον τοποθετημένες η μία δίπλα από την άλλη γεμίζοντας έτσι τον χώρο στο σαλόνι του Στράτου. Η Λυδία εξετάζει τον χώρο προσπαθώντας να καταλάβει που μπορεί να έπαιρνε παλιά τη θέση του το χριστουγεννιάτικο δέντρο. "Σίγουρα η γωνία δίπλα στο τζάκι είναι η ιδανική." μονολογεί η Λυδία και με τη φαντασία της φτιάχνει εικόνες για το πως μπορεί να  φαίνεται ο χώρος αν τοποθετήσουν το δέντρο εκεί.

Ο ενθουσιασμός της από την ώρα που 'ξέθαψαν' από την αποθήκη τις κούτες με τα χριστουγεννιάτικα στολίδια είναι πολύ μεγάλος. Βλέποντας την κανείς δεν μπορεί να φανταστεί πως τόσα χρόνια δεν γιόρταζε αυτή τη γιορτή. Ακόμα και αν την παρακαλούσαν να στολίσει το σπίτι και το κομμωτήριο αυτή ήταν ανένδοτη. "Δεν νιώθω τα Χριστούγεννα. Για να στολίσω σημαίνει πως πρέπει να ντύσω την ψυχή και την καρδιά μου στα γιορτινά και εγώ δεν είμαι ακόμα έτοιμη να ντυθώ." Απαντούσε σε όποιον της έλεγε να στολίσει.

Από την στιγμή που δέχτηκε να γιορτάσει ξανά τα Χριστούγεννα με την οικογένεια της ο ενθουσιασμός μέσα της έκανε δειλά την εμφάνιση του, άσχετα με το αν η Λυδία δεν το κατάλαβε. Το κουτί του ενθουσιασμού για τα Χριστούγεννα άνοιξε και χύθηκε το βράδυ του ραντεβού της με τον Στράτο. Ήταν η πρώτη μέρα που ένιωσε ξανά την αγάπη που είχε κάποτε για αυτές τις γιορτές και τώρα προσπαθεί να κάνει το ίδιο και στον Στράτο, να τον σπρώξει να ζήσει και πάλι τα Χριστούγεννα. Και για τους δύο είναι λες και είναι τα πρώτα τους Χριστούγεννα.

Ο Στράτος μπαίνει στο σπίτι από την πίσω πόρτα της κουζίνας, φορτωμένος με την τελευταία κούτα και βλέποντας την Λυδία να στέκεται στη μέση του σαλονιού έχοντας ένα ονειροπόλο βλέμμα ακουμπάει την πλάτη του στην πόρτα που ενώνει το σαλόνι με την κουζίνα, χαζεύοντας την. Προσπαθεί να την ακολουθήσει σε όλα ακόμα και στον ενθουσιασμό που δείχνει αυτή τη στιγμή έστω και αν δεν νιώθει το ίδιο με αυτή. Σκέφτεται πως το να είσαι χαρούμενος για κάποιο λόγο σίγουρα δεν είναι κακό και αυτή τη χαρά που βλέπει στα μάτια της Λυδίας, ακόμα και αν συνυπάρχει με τη θλίψη, θέλει να τη ζήσει, γι' αυτό και προσπαθεί. Τις τελευταίες μέρες ένιωσε διαφορετικά, ένιωσε τη μαυρίλα στην ψυχή του να σπάει μέσω μιας λαμπερής ακτίνας και αυτή δεν είναι άλλη από τη Λυδία. Μπορεί να έχει αυτό το 'αλλά' ακόμα στο μυαλό του και να μην έχει ξεκαθαρίσει με τη Λυδία όμως το να περάσει κι άλλες στιγμές μαζί της σίγουρα είναι αυτό που θα τον βοηθήσει να αφήσει ή να σβήσει αυτό το 'αλλά' που βάζει σε δίλημμα τις αποφάσεις του.