Δεύτερη Ευκαιρία Τα Χριστούγεννα

Κεφάλαιο 4

Το εξεταστικό του βλέμμα που πέφτει πάνω της μετά την δήλωση της για το ποια είναι, την κάνει να νιώθει άβολα και μαζεύεται στην καρέκλα της. Προσπαθεί να ανταποδώσει το βλέμμα χωρίς όμως καμιά επιτυχία αφού η αυστηρότητα και η αγριότητα που βγάζει την καθηλώνουν και πάλι πίσω στη θέση της. Τον κοιτάζει όμως στα μάτια και παρατηρεί πως τίποτα άγριο δεν προδίδουν τα μάτια του αλλά αντιθέτως βλέπει βαριά θλίψη μέσα σε αυτά. Της θυμίζει πληγωμένο ζώο που προσπαθεί με την αγριότητα και την εξωτερική εμφάνιση να πείσει τους άλλους πως στα αλήθεια έτσι είναι, αλλά κατά βάθος δεν είναι και τα μάτια του το προδίδουν αυτό, το πόσο πληγωμένο και θλιμμένο είναι, πως η ψυχή του υποφέρει. Αυτό ακριβώς της θυμίζει ο Στράτος αυτή τη στιγμή αλλά αστραπιαία στο μυαλό της έρχεται μια συζήτηση που είχε παλαιότερα με την γιαγιά της.

"Όλο άσχημα νέα ακούμε κόρη μου. Ο Στράτος, ο εγγονός του Στρατή και της Ελισάβετ έχασε την γυναίκα και το παιδί του." Ήτανε, θυμάται, τρεις μέρες μετά που έφυγε ο Γιώργος. Η Λυδία στην θύμιση αυτή καταλαβαίνει πως για αυτόν τον Στράτο μιλόυσε η γιαγιά της. Δεν ήρθε τότε στην κηδεία αφού περνούσε και εκείνη αρκετά δύσκολα μετά τον χαμό του άντρα της και επίσης είχε και δύο παιδιά μόλις τριών μηνών. Ήξερε την Ιωάννα, περνούσαν κάποια καλοκαίρια μαζί όταν ήταν μικρές αλλά μετά χάθηκαν στην πορεία των χρόνων. Τον Στράτο τον θυμόταν αμυδρά και είναι λογικό αφού πότε δεν έκαναν παρέα όταν ήταν μικροί εκτός από τις φορές που πήγαινε στο σπίτι της γιαγιάς του μαζί με τη δική της γιαγιά και τον συναντούσε εκεί.

"Η Λυδία λοιπόν. Χρόνια έχω να σε δω. Φυσικά εμένα δεν με πειράζει, την γιαγιά σου όμως... Μαράζωνε η καημένη που τόσο καιρό δεν την επισκεπτόσουν. Αλήθεια πως και μας έκανες την τιμή και ήρθες από την μεγαλούπολη;" Η δήλωση του την ξυπνάει από τις σκέψεις της, καθώς επίσης την θλίβει και το γεγονός πως η γιαγιά της δεν ήταν καλά όσο δεν ερχόταν να την δει. Η Λυδία είναι σίγουρη πως η γιαγιά της καταλάβαινε το λόγο που δεν την επισκεπτόταν και παρόλο που δεν την έβλεπε μιλούσαν συχνά στο τηλέφωνο. Όμως την θυμώνει το ειρωνικό ύφος του Στράτου όταν την ρωταει αυτό το πράγμα.  

"Ξέρεις Στράτο ο Θεός μας έδωσε δύο αυτιά και ένα στόμα για να μιλούμε λιγότερο και να ακούμε περισσότερο. Την επόμενη φορά εφάρμοσε το αυτό σε παρακαλώ. Επίσης να σου πω πως δεν περνάς μόνο εσύ δύσκολα αλλά και άλλοι άνθρωποι βρίσκονται στην ίδια κατάσταση με σένα." Η Λυδία αν και μέσα της πονάει, αντιθέτως εξωτερικά προσπαθεί να είναι ήρεμη.