Δεύτερη Ευκαιρία Τα Χριστούγεννα

Κεφάλαιο 14

Τα χτυπήματα στην ξύλινη πόρτα πέφτουν βαριά με πολλή δύναμη διακόπτοντας την σιωπή της νύχτας. Το χιόνι πέφτει ασταμάτητο αλλά αυτό δεν φαίνεται να τον ενοχλεί και συνεχίζει να στέκεται απτόητος έξω από την κόκκινη, ξύλινη πόρτα περιμένοντας να του ανοίξουν. "Δεν πρόκειται να φύγω μωρό μου. Δεν πρόκειται να φύγω θα περιμένω εδώ μέχρι να ανοίξεις." Ψιθυρίζει ο Στράτος και χτυπάει ακόμα μια φορά την πόρτα.

Ο ήχος της πόρτας τρομάζει την Λυδία, η οποία μετά το μήνυμα που έστειλε στον Στράτο προσπαθεί να πείσει τον εαυτό της πως έκανε το σωστό. Κάθεται αγκαλιά με την κουβέρτα και το κινητό χωρίς να κάνει καμία κίνηση να ανοίξει την πόρτα η οποία από τους συχνούς χτύπους μάλλον δεν θα αντέξει και θα πέσει κάτω. Δεν γνωρίζει ποιος βρίσκεται έξω από το σπίτι και πόσο μάλλον πως αυτός που χτυπάει είναι ο Στράτος και αυτό την φοβίζει. "Ποιος είναι στις μία το πρωί;" Αναρωτιέται μόνη της αλλά και πάλι δεν κάνει κίνηση να σηκωθεί.  "Λυδία άνοιξε μου το ξέρω πως είσαι εδώ." Ακόμα ένα χτύπημα πέφτει στην πόρτα συνοδευόμενο όμως από τη φωνή του Στράτου κάτι που σίγουρα ξαφνιάζει την Λυδία η οποία δεν περίμενε την εμφάνιση του τέτοια ώρα έξω από την πόρτα της. Βασικά δεν περίμενε καν να ασχοληθεί ο Στράτος τώρα μαζί της και πόσο μάλλον να πάει να την βρει. Τα χτυπήματα στην πόρτα συνεχίζονται με τον Στράτο να αυξάνει την ένταση της φωνής του όσο δεν του ανοίγει. "Ωχ! Τι κάνει εδώ; Θα ξυπνήσει τη γειτονιά ολόκληρη εκτός από την οικογένεια μου με τις φωνες του." Μουρμουρίζει η Λυδία σκεπτόμενη αν πρέπει να τον δεχτεί τέτοια ώρα.  "Λυδία άνοιξε την πόρτα. Δεν πρόκειται να φύγω έτσι εύκολα από εδώ και δεν με νοιάζει αν τους ξυπνήσω όλους." Φωνάζει ακόμα μια φορά δυνατά ο Στράτος.
"Στα λόγια μου έρχεσαι." Ψιθυρίζει η Λυδία και σηκώνεται για να ανοίξει την πόρτα στον Στράτο.
"Στράτο τι κάνεις..." 
"Σσσ μην φωνάζεις θα ξυπνήσεις τους γείτονες." της λέει ο Στράτος μόλις αυτή ανοίγει την πόρτα. Την αρπάζει δυνατά από την μέση και την ανεβάζει πάνω στον ώμο του και αφότου κλείσει την πόρτα κατευθύνεται με γρήγορα βήματα προς το αυτοκίνητο του. Η Λυδία τον χτυπάει με τη γροθιά της στην πλάτη αλλά ο Στράτος απτόητος από τη διαμαρτυρία της ολοκληρώνει την 'απαγωγή' της βάζοντας την άτσαλα στη θέση του συνοδηγού προτού του ξεφύγει. Μπαίνει και αυτός γρήγορα στο αυτοκίνητο και ξεκινάει αμέσως έτσι ώστε να μην προλάβει η Λυδία να αντιδράσει.

Το σοκ της μεγάλο από αυτή την κίνηση του Στράτου για αυτό και δεν έκανε καμία προσπάθεια να διαφύγει μόλις την έβαλε στο αυτοκίνητο. "Αλήθεια τώρα; Τι είναι όλα αυτά Στράτο;" ρωτάει εκνευρισμένη η Λυδία λίγα λεπτά μετά. "Διεκδικώ τα 'θέλω' μου και θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να τα πείσω πως εγώ και αυτά κάνουμε καλή ομάδα και πως δεν πρέπει να τα παρατήσουν μαζί μου." απαντάει με ένα μεγάλο χαμόγελο ο Στράτος. "Και αν αυτά τα 'θέλω' σου δεν μπορούν να ανταποκριθούν;" ρωτάει η Λυδία κοιτώντας τον έντονα. "Δεν υπάρχει δεν μπορώ μωρό μου υπάρχει δεν θέλω και από ότι ξέρουμε και οι δύο εσύ θέλεις απλά βρίσκεις εμπόδια. Απλά θα σε βοηθήσω να τα ξεπεράσεις όλα τα εμπόδια και τότε μωρό μου δεν υπάρχει δικαιολογία." της λέει χωρίς περιστροφές ο Στράτος  "Τόσο σίγουρος είσαι;" Αν και η δήλωση του Στράτου αρέσει στην Λυδία δεν μπορεί να μην τον προκαλέσει για την τόση σιγουριά του. "Με κλειστά μάτια εμπιστεύομαι τον εαυτό μου για αυτό σου προτείνω να το κάνεις και εσύ αυτό." λέει ο Στράτος και σταματάει το αυτοκίνητο έξω από το σπίτι του. "Τι κάνουμε εδώ;" ρωτάει η Λυδία όταν αντιλαμβάνεται ότι βρίσκονται έξω από το σπίτι του. "Εδώ θα σου διώξω όλες σου τις ανασφάλειες. Δεν θα βγούμε από εδώ μέσα αν δεν καταλάβεις πόσο σημαντικοί είμαστε ο ένας για τον άλλο και πόσο πολύ έχουμε ανάγκη να ζήσουμε ξανά αλλά μαζί αυτή τη φορά. Τώρα που βρήκαμε τον εαυτό μας ο ένας στα μάτια του άλλου τότε γιατί να το χάσουμε μέσα από τα χέρια μας; Δεν μου ξεφεύγεις μωρό μου βάλ'το καλά στο νου σου." Η 'απειλή' του Στράτου διακοσμεί ηχηρά τη θορυβώδη ησυχία που επικρατεί στο αυτοκίνητο και για ακόμα μια φορά δεν αφήνει περιθώριο στην Λυδία να αντιδράσει. Βγαίνει βιαστικά από το αυτοκίνητο και τόσο γρήγορα βγάζει και την Λυδία από αυτό. Την κουβαλάει πάνω του μέχρι την πόρτα του σπιτιού του αφού το χιόνι που ρίχνει είναι μπόλικο και με γρήγορες κινήσεις την ανοίγει. Η Λυδία τόση ώρα προσπαθεί με νύχια και με δόντια να φύγει από την αγκαλιά του αλλά χωρίς επιτυχία. "Μπήκαμε σπίτι μπορείς τώρα σε παρακαλώ να με αφήσεις κάτω; Έχω και πόδια για να περπατήσω μόνη μου δεν χρειαζόταν να με κουβαλήσεις." του λέει έντονα η Λυδία. Ο Στράτος χωρίς να της δώσει απάντηση, την πιάνει από τη μέση και με απαλές κινήσεις την κατεβάζει κάτω χωρίς όμως να χάσει επαφή με κάθε εκατοστό του κορμιού της Λυδίας. Πατάει στα πόδια της εντελώς αποπροσανατολισμένη και αιτία ήταν το γλίστρημα που έκανε το κορμί της πάνω στο κορμί του Στράτου. Ένιωσε κάθε εκατοστό του να αγγίζει το κορμί της και την ζεστή του ανάσα να πέφτει πάνω της σαν πύρινη φλόγα δίνοντας ένα κατακόκκινο χρώμα στα μάγουλα της. Οι ανάσες και των δύο γίνονται πιο βαριές μετά από αυτή τη σύντομη αλλά βασανιστική επαφή που αναζωπύρωσε τη φλόγα του πάθους τους. Η Λυδία προσπαθεί να κάνει ένα βήμα πίσω για να βγει από αυτή τη πύρινη ζώνη της αγκαλιάς του αλλά τα χέρια του Στράτου που δένουν σφιχτά γύρω από τη μέση της την ακινητοποιούν. "Από που θες να ξεκινήσουμε μωρό μου;" Ψιθυρίζει στο αυτί της με ένα αργό, αισθησιακό ύφος που τίποτα πάνω της δεν μένει ασυγκίνητο. "Τι εννοείς;" ρωτάει ξεψυχισμένα η Λυδία που είναι πλέον επηρεασμένη από την τόσο κοντινή επαφή τους. "Είπαμε πρέπει να διώξω όλες τις ανασφάλειες σου. Θέλω να τα λύσουμε όλα μαζί, οι δυο μας. Δεν πρόκειται να κάνω πίσω τώρα πια και δεν θα αφήσω ούτε εσένα να το κάνεις." της λέει με βεβαιότητα ο Στράτος χαϊδεύοντας απαλά το πρόσωπο της. "Στράτο ο Γιώργος για μένα..." Η φωνή της Λυδίας ίσα που ακούγεται αλλά ο Στράτος με το δάχτυλο του που πέφτει πάνω στα χείλη της αποκρούει τις λεξεις που προσπαθούν να βγουν από το στόμα της. "Σςς... Λυδία μέχρι πριν λίγες ώρες όλα όσα ένιωθα ήταν μπερδεμένα μέσα στο μυαλό μου. Δεν ήξερα και ούτε ξέρω τι θα πει σωστό και τι λάθος καθώς επίσης και αν αυτά που νιώθω για σένα είναι κάτι παροδικό ή μόνιμο. Αυτό όμως που με βεβαιότητα σου λέω είναι πως σε θέλω στην ζωή μου, σε χρειάζομαι. Όταν μου έστειλες αυτό το μήνυμα έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου και τότε βεβαιώθηκα πως εσύ πρέπει να υπάρχεις στη ζωή μου. Κατάλαβα πως δεν μπορώ να σε χάσω. Τώρα λοιπόν, εδώ, αυτό το βράδυ, θα σου αποδείξω πως όσα λέω τα εννοώ. Θα σου αποδείξω πως είμαστε η καλύτερη επιλογή ο ένας για τον άλλο και θα είμαστε για όσο αντέξει αυτό που νιώθουμε, πράγμα που ελπίζω να έχει πάρα πολύ μεγάλη διάρκεια γιατί... Γιατί μωρό μου, μου έδωσες ζωή. Ακόμα και αν εσένα σου τελειώσει όλο αυτό μετά από καιρό εγώ και πάλι θα είμαι χαρούμενος για όσα ζήσουμε μαζί γιατί εσύ μου έδωσες αυτή τη παράταση ζωής και με έσπρωξες μακριά από τη θλίψη με ένα σου χαμόγελο για αυτό το λόγο μονάχα εσύ έχεις το δικαίωμα να την πάρεις πίσω." Η ανάσα του Στράτου βγαίνει αργόσυρτη μετά την αφοπλιστική εξομολόγηση του. Μια εξομολόγηση που αφήνει τη Λυδία εμβρόντητη. Η Λυδία δεν περίμενε να ακούσει όλα αυτά τα πράγματα από το Στράτο αλλά μόλις συνειδητοποίησε και πάλι πως μοιράζονται τις ίδιες σκέψεις αλλά και φοβίες. Μέχρι πριν λίγο προσπαθούσε να πείσει τον εαυτό της πως το να μείνουν χωριά είναι η καλύτερη λύση, παρόλο που ήξερε πως αυτό είναι μέγα λάθος, αλλά αυτή η εξομολόγηση του Στράτου έριξε όλες τις άμυνες της. Δεν χρειάζονται πλέον λόγια από μέρους της Λυδίας, μονάχα κάποια πράξη η οποία θα επιβεβαιώσει τα λεγόμενα του Στράτου κάτι που χωρίς δισταγμό η Λυδία αμέσως πράττει. Πέφτει στην αγκαλιά του Στράτου αφήνοντας στο περιθώριο τις όποιες τύψεις, εμπόδια ή ανασφάλειες εμφανίζονταν μπροστά της με ρίξει τώρα και με μια απότομη κίνηση τον αρπάζει δυνατά φιλώντας τον στο στόμα. Άφησε όλες τις αναστολές της πίσω και παραδίδεται αμαχητί στον έρωτα.

* * * * * *

"Έλα υπναρού ξύπνα." Εδώ και πέντε λεπτά ο Στράτος προσπαθεί με κάθε τρόπο να ξυπνήσει την Λυδία χωρίς όμως κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Τα χείλη του ταξιδεύουν στη γυμνή της πλάτη σε μια ακόμη αποτυχημένη προσπάθεια του να την ξυπνήσει. Τα σιγανά βογκητά της όμως τελικά προδίδουν την αναστάτωση που δημιουργεί ο Στράτος πάνω της ο οποίος τώρα πια ξαπλώνει στο πλευρό της απολαμβάνοντας τη θέα του γυναικείου κορμιού της.

Η νύχτα που πέρασαν μαζί αποτέλεσε την επισφράγιση της μετέπειτα κοινής τους πορείας στην ζωή που έστω κι αν το γνώριζαν παρόλ'αυτά  κανείς από τους δύο δεν το ομολόγησε, προτίμησαν να το κρατήσουν για τον εαυτό τους. Τα χαμόγελα που έχουν τώρα και οι δύο στα χείλη τους προδίδουν όλα όσα νιώθουν και αυτό σίγουρα δεν θέλουν να το κρύψουν από κανένα.
"Σου πάει πολύ. Μου υπόσχεσαι πως από δω και πέρα θα το κρατήσεις;" Το χέρι της Λυδίας χαϊδεύει τις ανασηκωμένες άκρες των χειλιών του. Ασυζητητί ο Στράτος για την Λυδία έχει το πιο όμορφο και γοητευτικό χαμόγελο αυτή τη στιγμή. "Μόνο αν είσαι εσύ δίπλα μου. Μόνο τότε θα κρατήσω το χαμόγελο μου. Μου το υπόσχεσαι;" ρωτάει ο Στράτος βάζοντας την στην αγκαλιά του και έτσι με ένα φιλί η Λυδία δίνει την υπόσχεση της χωρίς πολλά περιττά λόγια. "Ακόμη δεν το πιστεύω πως με άρπαξες από το σπίτι μου με τις πιτζάμες." λέει γελώντας η Λυδία ενθυμούμενη την προηγούμενη βραδιά. "Μωρό μου και το σπίτι ολόκληρο θα κατεδάφιζα για να σε βρω και να σου μιλήσω." της λέει ο Στράτος. "Θα το συμπεριλάβω στη λίστα με τα χαρακτηριστικά σου αυτό." του λέει η Λυδία με το γέλιο της να μην υποχωρεί και έτσι παρασέρνει και τον Στράτο μαζί της. "Τώρα πρέπει να παρεξηγηθώ που γελάς μαζί μου; " τη ρωτάει ο Στράτος και γέρνει απειλητικά προς το μέρος της Λυδίας ενώ παράλληλα προσπαθεί να κρύψει το γέλιο του. Η Λυδία συνεχίζει να γελάει δυνατά όσο κι αν προσπαθεί να σταματήσει και κουνάει δεξιά και αριστερά το κεφάλι της ως απάντηση στην ερώτηση του Στράτου. "Έλα μωρό μου σήκω πρέπει να σε πάω στο σπίτι σου για να πάω στη δουλειά. Το μεσημέρι θα έρθω να σας βγάλω βόλτα." Της χαρίζει ένα φιλί στα χείλη και σηκώνεται από το κρεβάτι προσφέροντας το χέρι του στη Λυδία. "Μας;" Βλέπει γεμάτη απορία τον Στράτο που χρησιμοποίησε πληθυντικό αριθμό στην πρόταση του. "Ναι μωρό μου να σας βγάλω βόλτα. Τα παιδιά σου πρέπει να με εγκρίνουν." Απαντάει σοβαρός ο Στράτος ενώ την τραβάει από το χέρι. "Είμαι σίγουρη πως θα σε λατρέψουν." Μπαίνει στην ζεστή αγκαλιά του αφήνοντας ένα φιλί στο στήθος του. "Ωραία γιατί θα θέλω βοηθούς για να στολίσω το σπίτι." της λέει ο Στράτος.

Καλά Χριστούγεννα σε όλους και καλές γιορτές με υγεία και ευτυχία!!!