Δεύτερη Ευκαιρία Τα Χριστούγεννα

Κεφάλαιο 6

Η ημέρα της Λυδίας κύλησε σχετικά καλά αν εξαιρέσει το περιστατικό που είχε αντιμετωπίσει το πρωί, το οποίο σκέφτεται και πάλι τώρα που κάθεται μόνη δίπλα στο τζάκι. Δεν ανέφερε τίποτα στην γιαγιά της η οποία όμως έχει υποψιαστεί πως κάτι της είχε συμβεί. Υποδέχτηκε τη μαμά της και τον μπαμπά της αλλά και τον αδερφό της που είχε έρθει με την κοπέλα του. Καιρό είχε να τους δει όλους μαζί και χάρηκε αλλά πιο πολύ χάρηκαν τα δίδυμα που για πρώτη φορά θα περάσουν τις γιορτές εκτός του σπιτιού τους. Έφαγαν, έπαιξαν σχεδόν όλοι έξω στο χιόνι με τα παιδιά αλλά πήγαν και μια μεγάλη βόλτα στην πόλη, η οποία είναι πολύ όμορφη ντυμένη στα γιορτινά.
"Δεν κοιμασαι;" Η φωνή της γιαγιάς της την τρομάζει προς στιγμή αφού νόμιζε πως είχε πάει για ύπνο όπως και οι υπόλοιποι. "Δεν έχω ύπνο γιαγιά. Εσύ γιατί δεν κοιμασαι;" τη ρωτάει και της δείχνει τη θέση δίπλα της για να καθίσει. "Ήθελα να μάθω τι συμβαίνει στην εγγονή μου προτού πάω για ύπνο." λέει η γιαγιά χαϊδεύοντας την στη πλάτη. "Τι μπορεί να συμβαίνει δηλαδή;" Η Λυδία προσπαθεί να είναι όσο πιο ήρεμη μπορεί για να μην καταλάβει τίποτα η γιαγιά της αλλά μάλλον δεν τα καταφέρνει. "Εσύ θα μου πεις Λυδία. Από την ώρα που επέστρεψα το πρωί στο σπίτι, είσαι συνεχώς σκεφτική. Τι έγινε όσο έλειπα Λυδία;" ρωτάει με ένα σοβαρό ύφος η γιαγιά κάνοντας τη Λυδία να την κοιτάζει αμήχανα.
"Λοιπόν;" επιμένει η γιαγιά της να μάθει. Η Λυδία σηκώνεται νευρικά και κάνει βόλτες μέσα στο σαλόνι. Χαϊδεύει αφηρημένα τα μικρά στολίδια που είναι τοποθετημένα πάνω από το τζάκι και εξιστορεί στη γιαγιά της τι έγινε το πρωί.
"Λυδία μου, ο Στράτος από τότε που έχασε την γυναίκα και το παιδί του κλείστηκε στον εαυτό του αλλά δεν είναι κακός άνθρωπος. Νομίζω καταλαβαίνεις τη κατάσταση του." λέει η γιαγιά αφού τελειώσει την εξιστόρηση των γεγονότων η Λυδία.
"Ναι καταλαβαίνω αλλά δεν του έδωσα κανένα δικαίωμα να μου μιλήσει με τέτοιο τρόπο. Εξάλλου και εσύ γιαγιά έχασες τον παππού αλλά δεν θυμάμαι να αντιδρούσες έτσι." της λέει η Λυδία βγάζοντας λίγο παράπονο κάτι που δεν μένει απαρατήρητο από τη γιαγιά της.
"Η δική μου περίπτωση δεν είναι η ίδια Λυδία. Ο παππούς σου πέθανε πριν πέντε χρόνια άρα έζησε πολλά μαζί μου και δεν έχω παράπονο. Δεν λέω πως δεν πόνεσα που έφυγε αλλά ζήσαμε πάρα πολλές στιγμές ενώ ο Στράτος όχι. Δεν χόρτασε την οικογένεια του όπως κι εσύ. Ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο να αντιδρά σε τέτοιες καταστάσεις. Αυτό όμως που δεν καταλαβαίνω είναι το λόγο που σε πείραξε τόσο η αντίδραση του Στράτου. Δεν τον γνωρίζεις κι ούτε έχετε κάποια σχέση." Η Λυδία σκύβει το κεφάλι χωρίς όμως να απαντάει στην γιαγιά της. Ούτε η ίδια δεν ξέρει το λόγο που το πήρε τόσο άσχημα. Έχει δίκαιο η γιαγιά της, δεν τον γνωριζει για να βγάζει αυτό το παράπονο λες και είναι φίλοι ή κάτι άλλο. Αλλά και πάλι γιατί νιώθει διαφορετικά όταν τον σκέφτεται; Γιατί ταράζεται ακόμα και στην ανάμνηση των μαύρων ματιών του; Με όλα αυτά στην σκέψη της καληνυχτίζει την γιαγιά της χωρίς να πει κάτι άλλο και ανεβαίνει στο δωμάτιο της για να κοιμηθεί. Αν καταφέρει δηλαδή να διώξει τον Στράτο από το μυαλό της.