Δεύτερη Ευκαιρία Τα Χριστούγεννα

Κεφάλαιο 15

Οι ματιές τους δεν αποχωρίζονται για μεγάλο χρονικό διάστημα έστω και αν κάθονται δίπλα-δίπλα στον διθέσιο καναπέ στο σπίτι της κυρίας Έβελυν πράγμα που χαροποιεί τον περίγυρο τους.
Οι μέρες που ακολούθησαν διακατέχονταν από μια χαρούμενη και γλυκιά ατμόσφαιρα. Οι μεγάλες βόλτες στην στολισμένη πλατεία της πόλης, το παιχνίδι στο χιόνι αλλά και άλλες πολλές δραστηριότητες έδωσαν μια νέα πλέον διάσταση στα φετινά Χριστούγεννα του Στράτου και της Λυδίας. Ο Μάρκος και η Έρικα υποδέχτηκαν από την πρώτη στιγμή τον Στράτο με μεγάλη χαρά, και έτσι ως αποτέλεσμα, τέσσερις μέρες τώρα να έχουν δημιουργήσει μια πολύ όμορφη σχέση οι τρεις τους με την Λυδία βέβαια να χαίρεται για όλο αυτό. Όταν βρέθηκαν οι τέσσερις τους στο σπίτι του Στράτου για να το στολίσουν οι στιγμές που έζησαν ήταν άκρως συγκινητικές πράγμα που ούτε ο Στράτος αλλά ούτε και η Λυδία περίμεναν αφού τα παιδιά πρώτη φορά ήρθαν σε επαφή με τον Στράτο. Αν τους έβλεπε κάποιος εκείνο το απόγευμα από μια μικρή γωνίτσα σίγουρα θα μιλούσε για μια χαρούμενη οικογένεια. Μπορεί τα παιδιά που μόλις τριών χρονών είναι να μην καταλαβαίνουν και πάρα πολλά αλλά αντιθέτως νιώθουν. Αφέθηκαν στο ένστικτο τους και δέχτηκαν τον Στράτο στη ζωή τους, τον άνθρωπο που έφερε και πάλι το χαμόγελο στα χείλη της μητέρας τους και τη λάμψη στα μάτια της.

Η εικοστή-τετάρτη Δεκεμβρίου φτάνει σε λίγες ώρες στο τέλος της και βρίσκει λοιπόν τον Στράτο και τη Λυδία σε εμφανώς πολύ καλή κατάσταση. Η σημερινή μέρα είναι για τον Στράτο πολύ σημαντική αφού σαν σήμερα πριν τρία χρόνια έχασε την γυναίκα και την κόρη του. Από το πρωί είναι λιγάκι σκεφτικός και λιγομίλητος αλλά τώρα πια έχοντας τη Λυδία δίπλα του είναι πιο δυνατός και έτοιμος να αντιμετωπίσει κατάματα όλους του τους φόβους. Πλέον δεν υπάρχει η θλίψη στα μαύρα μάτια του έστω και αν πονάει για το χαμό τους. Πήρε την απόφαση του να προχωρήσει και αυτό κάνει πλάι στη Λυδία. Από δω και πέρα αποφάσισαν να αντιμετωπίζουν τα πάντα μαζί με χαμόγελο έχοντας στήριγμα ο ένας τον άλλο.

"Στράτο θα μας πεις ένα παραμύθι;" ρωτάει η Έρικα με ένα ναζιάρικο χαμόγελο όταν καταφτάνει λαχανιασμένη μπροστά στον Στράτο. "Έρικα έλα πάμε πάνω μαζί και θα σας πω εγώ όποιο παραμύθι θέλετε." της λέει η Κατερίνα που κάθεται απέναντι από τον Στράτο και ακούει την Έρικα να του ζητάει να διαβάσουν παραμύθι. "Ρίνα θέλουμε τον Στράτο..." απευθύνεται στην Κατερίνα ρίχνοντας της ένα απογοητευμένο βλέμμα. "Έρικα πήγαινε..." Προσπαθεί η Λυδία να πείσει την κόρη της αφού βλέπει πως δεν υπάκουσε στην πρόσκληση της Κατερίνας αλλά και πάλι άδικος κόπος είναι αφού η μικρή με πείσμα χτυπάει το πόδι της κάτω σε ένδειξη διαμαρτυρίας. "Λυδία δεν έχω πρόβλημα. Ένα παραμύθι θα πω στα παιδιά δεν θα σκάψω κιόλας. Έλα Έρικα μου πάμε να διαβάσουμε το παραμυθάκι." Την σηκώνει ψηλά στα χέρια του δίνοντας της ένα φιλί στο μάγουλο με την Έρικα να γελάει δυνατά και χαρούμενα. Είναι και για τους δύο μια ιδιαίτερη στιγμή. Μπορεί να μην έχουν την σχέση μπαμπά - κόρης αλλά την νιώθουν και οι δύο πολύ καλά. Από αυτό και μόνο τα παιδιά δείχνουν το ενδιαφέρον τους προς το πρόσωπο του Στράτου ο οποίος κέρδισε την προσοχή τους από την πρώτη φορά που τους είδε. Ο Στράτος ανεβαίνει τη σκάλα έχοντας στην αγκαλιά του την Έρικα και ανταλλάζουν αγκαλιές και φιλιά.