แบดบอยตัวร้ายกับยัยตัวแสบ [The End]

ตอนที่ 7 เธอคือข้อยกเว้น

บ้านเทวารักษ์
14.45 P.M.

บ้านหลังใหญ่ แต่ดูเงียบเหงา ไม่มีแม้แต่เสียงคนด้วยซ้ำ  เพราะถึงเวลาต่างคนก็ต่างแยกย้ายไปทำงานของตัวเอง  วันนี้มีเพียงเจ้าของบ้านและหญิงสาวที่เขาพามาเมื่อคืนอยู่เท่านั้น แม่บ้าน เด็กรับใช้  คนสวน  ถ้าไม่ได้เรียก ก็จะพากันอยู่อีกหลังหนึ่งซึ่งเป็นเรือนคนใช้ ที่ตั้งอยู่ด้านหลังบ้านหลังใหญ่   และตอนนี้ก็มีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศที่ยังคงทำงานแบบไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย 

หลังจากทานข้าวทานยาที่ฮอลแลนด์เตรียมไว้ให้เธอ  เขาก็ไม่ให้เธอไปไหน นอกจากนั่งๆนอนๆอยู่บนเตียง  โดยให้เหตุผลว่า เขาทำเธอเจ็บ ต้องเป็นคนรักษาและเธอต้องฟังเขา ส่วนเขาหรอ มัวแต่นั่งทำงานไม่ได้สนใจเธอสักนิด  แต่เธอไม่ได้ว่าอะไรหรอก  เธอคงเข้าใจเขา

Manaw Part.

วันนี้ฉันอยู่กับฮอลแลนด์ทั้งวัน ถามว่าไม่มีเรียนหรอ ตอบเลยว่า มีหรือไม่มี เขาไม่ให้ฉันไป อีกอย่างสภาพก็ไม่น่าจะไปรอด ส่วนเรื่องพี่ส้มโอ เขาโทรบอกให้แล้ว บอกว่าเขาให้ฉันมาช่วยงาน

ไม่รู้ว่าคำพูดเขาน่าเชื่อถือรึพี่ส้ม...ก็ไม่รู้ เชื่อได้ไงมาทำงาน วุ้ยยย

แผ่นหลังอันกว้างที่สวมทับด้วยเสื้อยืดสีดำ รูปร่างที่สมส่วนดังรูปปั้น กำลังนั่งก้มหน้าอยู่กับกองเอกสารตรงมุมห้องที่มีโต๊ะเล็กๆ เหมือนกับโต๊ะทำงาน มีลิ้นชักด้านล่าง ดูท่าเขาจะเครียดมาก เห็นนั่งทำมาตั้งนานละ ไม่ลุกไปไหนสักที

แต่แบบนี้ก็น่ามองเหมือนกันนะ เขาน่ากิน.    เอ้ยย!!น่ารักไปทุกอิริยาบถเลยอ่ะ อร้ายยย>< นี่ฉันหลงเขาขนาดนี้เลยหรอ

ขณะที่ฉันมัวแต่จ้องเขาอยู่ เหมือนเขาจะรู้ว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังจับจ้องเขาอยู่ เขาจึงหันกลับมามอง มันทำให้สายตาเราประสานกันชั่วขณะ สายตาเขามันน่าหลงไหลมากเหมือนต้องมนต์ จนฉันต้องเป็นฝ่ายหลบตาเขาก่อน (มันเขินอ่ะ^\\\^)