วันนี้ไม่มีเรียนค่ะ เพียงแค่เข้าไปส่งงานแล้วก็ออกมาได้ ฉันกับยัยมินเลยพากันไปสิงสถิตที่ร้านเค้ก ร้านเดิม (อีกละ-_-)
"มิน เมื่อวานแกรีบไปไหนบอกฉันมาเลย" ฉันรีบเค้นเอาความจริงจากปากมินตรา หลังจากที่เมื่อวานไม่มีโอกาสจะถาม
"ก็ไม่มีอะไรหนิ" นางตอบเสียงเรียบอีกค่ะ คิดว่าฉันไม่รู้รึไงยะ ฉันเป็นเพื่อนแกมากี่ปี ทำไมแค่นี้ฉันจะไม่รู้ฟระ!! ว่าแกกำลังปิดบังฉันอยู่
"แกไม่ไว้ใจฉันแล้วหรออออ" ฉันแกล้งทำเสียงอ่อนเหมือนกำลังรู้สึกน้อยใจ
"เฮ้ย!!! คือมันไม่ใช่แบบนั้น"
"แล้วแบบไหนอ่ะ 😞" ยังตีหน้าเศร้าไม่เลิก
"ก็วันนั้นที่ผับ ฉันเห็นว่าแกไปเข้าห้องน้ำนานฉันเลยออกไปตาม..." แล้วมันจะหยุดทำไม กำลังต่อมเผือกกระตุกได้ที่เลย-_-
"เล่าต่อดิ"
"พักเรื่องของฉันไว้ก่อน แกหันกลับหลังไปดิ คนที่กำลังเดินมากับผู้หญิงชุดสีน้ำเงินอ่ะ ใช่ฮอลแลนด์ของแกป่ะ" ฉันรีบหันกลับไปดูตามที่มินตราบอก แต่แล้วเหมือนโลกหยุดหมุนไปชั่วขณะ ภาพที่ฉันเห็นคือหญิงชายคู่หนึ่ง เดินควงแขนกันมาท่าทางมีความสุข ยิ้มหัวเราะกันเหมือนเป็นแฟนกันเลย มันก็จะไม่เป็นอะไรหรอก ถ้าผู้ชายคนนั้นไม่ใช่ฮอลแลนด์
"แก ไหวป่ะวะ" มินตราลุกจากเก้าอี้เดิน แล้วเดินอ้อมมาโอบฉันเบาๆเหมือนจะปลอบ
"ไหว" ฉันหันมาบอกมินตราก่อนจะจับมือที่วางอยู่บนบ่าฉันเบาๆ
"แกอย่ามาโกหกเลย ถ้าแกไหวแล้วร้องไห้ทำไม" นี่ฉันร้องไห้หรอ ฉันรีบนำมือมาปาดน้ำตาออก ก่อนจะยิ้มให้มินตราเหมือนกับจะบอกว่า ฉันไหว แต่น้ำตาเจ้ากรรมเนี่ยสิ ไหลอยู่ได้ สึด!!
"พี่คะ เช็คบิลค่ะ" มินตราตะโกนบอกพนักงานก่อนจะวางเงินจำนวน 500 บาทไว้ที่โต๊ะ
"แกมากับฉัน" มินตราฉุดมือฉันดึงขึ้น ก่อนจะลากฉันออกจากร้าน ฉันรีบเช็ดคาบน้ำตาที่หางตาออกอย่างลวกๆ
BẠN ĐANG ĐỌC
แบดบอยตัวร้ายกับยัยตัวแสบ [The End]
Lãng mạnผู้ชายแบดบอยอย่างเขา ต้องมาเจอเธอ ยัยตัวแสบที่พร้อมจะขโมยหัวใจเขาทุกเมื่อ "เธอนี่มันยังไงวะ ยัยเด็กบ้า เลิกยุ่งกับฉันสักที น่ารำคาญ!!!!!" "ต่อให้นายร้ายแค่ไหน ถ้าฉันได้ให้ใจนายไป แล้ว ฉันก็ต้องได้ใจนายเหมือนกัน"