แบดบอยตัวร้ายกับยัยตัวแสบ [The End]

ตอนที่ 17 ตบจูบ

"ไปไหนมา!!!"

ฉันสะดุ้งตกใจจนหยุดชะงักแล้วหันกลับไปตามเสียงอันทรงพลังที่สัมผัสได้ถึงพลังงานลึกลับบางอย่าง

"ฉันถามว่าเธอไปไหนมา ทำไมเมื่อคืนไม่กลับบ้าน" เสียงดุแต่หน้าตาดูเรียบเฉย แววตาเย็นชา อื้อหื้อ!!! น่ารัก ไม่ใช่ละ น่ากลัวชิบ

"เอ่อ...ไปนอนบ้านเพื่อนมา"

"แล้วทำไมไม่บอก!!"เขาพูดเสียงปนตะคอก อิพ่ออิแม่ซ่อยลูกแหน่ ลูกบ่ไหวแล้ววว(เพื่อ?)

"กะ..ก็จะให้บอกไงเล่า!!"ฉันเงยหน้าสบตากับเขา แบบกล้าๆกลัวๆ ใจดีสู้เขาไว้เว้ย

"นั่นมันเรื่องที่เธอจะต้องคิด"

"งั้นฉันขอตัว"ฉันบอกก่อนจะหันหลังกลับไป

"ใครให้เธอไป เรายังคุยกันไม่จบ!!"

"อะไรอีกล่ะ"ฉันพูดทั้งๆที่หันหลังให้เขาอย่างนั้นแหละ

"หันกลับมาคุยกับฉัน"
คิดว่าฉันจะทำมั้ย??
.
.
.
.
.

ฉันหันกลับไปตามคำสั่ง -_- เขาต้องการอะไรกันแน่ ผู้ชายคนนี้

"ต่อไปนี้เธอห้ามไปไหนถ้าฉันไม่อนุญาต"

ห้ะ!!! ทำไมอ่ะ นี่มันชีวิตฉันนะตัวเองก็มีพี่เฟย่าอยู่แล้ว ยังจะมาทำแบบนี้อีกต้องการอะไรกันแน่

"นายมีสิทธิอะไรมาห้ามฉัน"

"สิทธิของการเป็นว่าที่สามีเธอไง"

"เหอะๆสิทธิของว่าที่สามีงั้นหรอ แล้วฉันล่ะเคยมีสิทธิของว่าที่ภรรยานายรึป่าว"

"..."

"นายเคยคิดถึงจิตใจฉันบ้างรึป่าว เคยรู้มั้ยว่าฉันรู้สึกยังไงตอนที่เห็นนายพาพี่เฟย่าเข้ามาในบ้านหลังนี้ ทั้งๆที่ฉันก็อยู่ที่นี่ นายต้องการอะไรกันแน่ห้ะ!!!! นายต้องการให้ฉันเจ็บหรอ ตอนนี้ฉันรู้สึกแล้ว ฉันเจ็บแล้วนายพอใจรึยัง ฮึก...นายพอใจ..รึยัง ฮื่อๆๆๆ ฉันไปทำอะไรให้นาย ทำไมล่ะ ทำไม...ฮื่อๆๆ..ทำไมฉันต้องเป็นคนที่ต้องเจ็บอยู่ฝ่ายเดียว ฮึก ฮื่อๆๆๆ"