หลังจากที่ผมโทรหาไอ้เคแล้วรู้ว่ามันไปส่งมะนาวที่บ้านแถมยังรอทานข้าวอยู่ ผมก็รีบบึ่งรถกลับมาเลยด้วยอารมณ์หงุดหงิด
บ้านเทวารักษ์
8.32 p.m.
"มะนาวกลับมาแล้วใช่ไหม"
ผมเอ่ยถามพร ที่วิ่งมาถือกระเป๋ากับสูทให้ผม"กลับมาแล้วค่ะคุณชาย มากับคุณเคด้วยน่ะคะ กระหนุงกระหนิงเชียวค่ะ"
กระหนุงกระหนิงงั้นหรอ หึ โดนดีแน่
"อืม"
ผมตอบแค่นั้นก่อนจะเดินนำเธอเข้าไปในบ้าน
ทำไมวันนี้บ้านผมดูคึกคักจังวะ"อ้าววว ไอ้เสือมาแล้วหรอครับ"
ึไอ้เคที่เดินออกมาจากห้องอาหาร เดินเข้ามาคล้องคอผม"เกินไปละมึง ปล่อย!!"
ผมปัดมือมันออกจากบ่าผมก่อนจะเดินไปนั่งโซฟา"ฮ่าๆๆๆ หน้ามุ่ยเป็นดูดลิงเชียว เป็นไรมาหรอครับเพื่อน"
ไอ้เคที่เดินตามมาเอ่ยแซวผม เออหน้ากูมุ่ยเพราะมึงแหละ เพราะเด็กนั่นด้วยโถ่เว้ย!!! แค่เธอไม่โทรหา ผมเป็นขนาดนี้เลยหรอวะ
"เสือก!!!"
ผมตอกไอ้เคกลับ ไอ้นี่ก็รู้ๆอยู่ว่าผมกำลังหงุดหงิดยังจะมากวนประสาทผมอีกนะ"โอ้ยยยกูพูด พูดแค่นี้เอง ไม่เห็นต้องว่ากูเลย"
"ก็มันเรื่องของกู"
"เป็นอะไรล่ะครับ โกรธกูหรอที่กูมาส่งน้องมะนาวที่บ้าน"
ไอ้เคมันยักคิ้วกวนๆใส่ผม นี่ถ้าผมเตะเพื่อนจะเป็นไรไหมครับ-_-"มึงจะมาส่งใครก็เรื่องของมึง"
"มึงพูดแล้วน๊าาา ต่อไปกูขอมารับมาส่งน้องมะนาวทุกวันได้ไหมวะ"
ผมหันไปมองหน้ามันทันควันหลังจากที่มันพูดขึ้นมา ผมรีบลุกขึ้นเดินออกมาจากตรงนั้นก่อนจะได้ต่อยมันจริงๆ กวนประสาทชิบหาย"แลนด์!!! กลับมาแล้วหรอ"
ผมหันไปมองตามเสียงที่คุ้นเคย ก็เห็นยัยเด็กแสบ กำลังถือจานผลไม้ในมือเดินออกมาจากห้องอาหาร
VOCÊ ESTÁ LENDO
แบดบอยตัวร้ายกับยัยตัวแสบ [The End]
Romanceผู้ชายแบดบอยอย่างเขา ต้องมาเจอเธอ ยัยตัวแสบที่พร้อมจะขโมยหัวใจเขาทุกเมื่อ "เธอนี่มันยังไงวะ ยัยเด็กบ้า เลิกยุ่งกับฉันสักที น่ารำคาญ!!!!!" "ต่อให้นายร้ายแค่ไหน ถ้าฉันได้ให้ใจนายไป แล้ว ฉันก็ต้องได้ใจนายเหมือนกัน"