แบดบอยตัวร้ายกับยัยตัวแสบ [The End]

ตอนที่ 22 ชัดเจน

เฟย่า...

หลังจากที่ฮอลเดินออกมาจากฉัน ฉันจนคิดว่าเขาเดินขึ้นห้องจึงจะตามไป แต่สิ่งที่ฉันไม่คิดว่าจะได้เห็น ยัยเด็กมะนาวกำลังเดินเข้าไปในห้องขอฮอล

"เล่นแบบนี้เลยหรอ"

ยัยเด็กนั่นคงยังไม่รู้ว่าฉันกำลังมองเธออยู่ เธอเข้าไปในห้องก่อนจะปิดประตู

"เหอะ ยัยนี่ไม่เบาหนิ"

ฉันมีความคิดในหัวเป็นร้อยๆที่ฝุดออกมา ยังไงซะ ฉันก็ต้องกำจัดยัยเด็กนี่ให้ได้ ถ้าฉันทำให้แกเลิกยุ่งกับฮอลไม่ได้ ฉันก็จะทำให้เขาเลิกยุ่งกับแกเอง คอยดูเถอะ

หลังจากที่ฉันยืนคิดอยู่ตรงนั้น ก็มีเสียงฝีเท้าดังมาไม่ไกลนัก ฉันจึงรีบเข้าไปแอบในห้องนอน จนรู้ว่าคนที่เดินมาเป็นฮอล แต่ก็ไม่ได้เอ่ยทักอย่างใด ฉันนึกว่าเขาอยู่ในห้องนั้นสะอีก

"เด็กนี่ หน้าด้านไม่เบาหนิ แล้วจะรู้ว่าคนอย่างฉันทำอะไรได้บ้าง"

ฉันยืนรออยู่หน้าห้องตั้งนาน ก็ไม่เห็นมีใครออกมาสักทีจนชักจะเริ่มโมโห

"คงจะกกกันทั้งคืนสินะ รอให้ถึงเวลาที่ฉันเอาคืนบ้างแล้วกัน"

เมื่อทำอะไรไม่ได้ฉันจึงเดินกลับไปที่ห้องนอน กระสับกระส่ายคิดไม่ตกว่าจะเอาคืนยัยเด็กมะนาวยังไงดี
ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาผู้เป็นพ่อ

"สวัสดีค่ะป๊า"

'ว่าไงลูก'

"ป๊า เฟย์อยากให้ป๊าช่วยอะไรหน่อยอ่ะ"

'ว่ามาได้เลยลูก ถ้าป๊าช่วยได้ป๊าจะช่วย'

"..........."

-------------------------------------------------------------
Manaw Part.

06.45 a.m.

ฉันตื่นเช้าขึ้นมาในอ้อมแขนที่อบอุ่น ที่ฉันเฝ้ารอมาตลอด มันทำให้ฉันรู้ว่า ฉันรักและหลงผู้ชายคนที่นอนอยู่ข้างๆมากแค่ไหน หน้าเรียวขาว จมูกโด่งเป็นสัน รับกับริมฝีปากที่น่าจูบเสียจริง เหมือนเขาจะรู้ว่ามีคนจ้องเขาอยู่ เขาจึงลืมตาขึ้นมา จนฉันตกใจ