แบดบอยตัวร้ายกับยัยตัวแสบ [The End]

ตอนที่ 2 รุก(?)

วันนี้เป็นวันเสาร์

ฉันรีบตื่นแต่เช้าเพื่อนที่จะมานั่งซักพี่เรื่องของฮอลแลนด์ นี่เพื่อผู้ชายฉันยอมแหกตาตื่นเลยนะเนี่ย

ที่ต้องตื่นเช้าเพราะอะไร เพราะ 9 โมงพี่ฉันต้องรีบออกไปทำงานไงล่ะ เห็นพี่ฉันเที่ยวนะ แต่บอกเลยเอาการเอางานมาก โหมดจะจริงจังเนี่ยนะ น่ากลัว ถ้าถามถึงพ่อกลับแม่ของฉันน่ะหรอ ท่านเสียตั้งแต่2 ปีที่แล้ว ก็มีแต่พี่นี่แหละที่คอยดูแล และก็ส่งฉันเรียน ดีนะที่พ่อกับแม่ยังมีรีสอร์ทและโรงแรมไว้ให้ฉันกับพี่ ตอนที่พ่อแม่ฉันเสียแรกๆ ฉันไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไรเลย ก็มีแต่พี่นี่แหละที่คอยอยู่เคียงข้างฉันมาตลอด

"พี่ส้ม" ฉันเอ่ยทักพี่ที่ตอนนี้กำลังนั่งเช็คบัญชีของโรงแรมนิวารินอยู่

"ว่าไง ทำไมวันนี้ตื่นเช้าจังล่ะ" พี่ส้มเงยหน้าขึ้นจากบัญชีแล้วหันมามองฉัน พร้อมกับยิ้มให้

"มีอะไรอยากถามนิดนึงน่ะ พี่ว่างป่ะ"

"น้องสาวอุตส่าห์แหกตาตื่นขึ้นมาถามงี้ พี่ก็ต้องว่างอยู่แล้วแหละ"พี่ฉันตอบยิ้มๆ ก็คงจะล้ออยู่กลายๆแหละ ก็นะปกติฉันตื่นสายนี่ มันคงจะผิดปกติมากสินะ

"เปิดประเด็นเลยนะ พี่รู้จักฮอลแลนด์มั้ย"พี่ฉันมองหน้าฉันอย่างงงๆ

"หื้มมม นาวไปรู้จักมันได้ไงอ่ะ"ฉันยิ้มออกมาอย่างดีใจ พี่ถามแบบนี้แสดงว่าต้องรู้จักฮอลแลนด์แน่ๆเลย><

"เจอกันวันที่ไปยืมคีย์การ์ดพี่นั่นแหละ"ฉันบอกยิ้มๆ ก็คนมันเขินนี่

"อ้อออ จำได้ละ นาวคงเป็ยยัยบ้าที่ไปบอกชื่อกับมันสินะ"พี่ส้มบอกพรางหัวเราะออกมาเสียงดัง ไม่รู้ตลกอะไรนักหนา และใครเป็นยัยบ้ากัน

"อะไรคือยัยบ้าหรอพี่?"

"ก็จะใครสะอีก ก็คนที่ไปแอบฟังมันคุยกับคู่ขามันและยังแนะนำตัวให้มันฟังอีกน่ะดิ" พี่ส้มบอกขำๆ เฮ้!! เลิกขำได้แล้ว นี่เริ่มจะอายขึ้นมาละนะ