[Bangtan #1] Park Jimin

Chapter 10

Chapter 10

JOANNA FRITZ DELA FUENTE POV:

Maglalakad sana ako papunta sa restroom pero may humigit ng braso ko at dinala ako sa rooftop. Argh, sino ba kasi 'to? Gusto kong tanggalin ang pagkahawak niya sa braso ko dahil nga sa sobrang sakit pero malakas siya.

"Fuck, let me go!" I cursed, napatigil na kami sa paglalakad at bigla niya akong sinandal sa pader. Nagulat ako sa nakita kong tao. Shit, bakit niya ako dinala dito?

"Jimin..." I said blankly, I should hide my emotions from him. Ayokong umiyak sa harapan niya, ayokong ipakita sakanya na apektado ako sa presensya. We're now strangers, and I keep that in my mind since the day I saw him with his girlfriend.

"Binalaan na kita, Joanna" malamig na sabi niya sakin, hindi ako natinag sa malamig niyang boses

"Let me go" walang emosyon na sabi ko sakanya, He stiffened a bit pero nakatingin pa rin siya sakin. He should be scared. He should be guilty. He should be—tsk.

"You should let me go, before I kick your balls Park Jimin" nagulat siya sa inasal ko kaya dahan dahan niya binitawan ang braso ko, hinawakan ko ang braso ko at nakita ko ang pamumula nito. Jerk. Bastard. Asshole.

"What do you want?" sabi ko sakanya at tinignan siya ng diretso sa mata. Hindi pa rin mawala ang bilis ng tibok ng puso ko. It's really hard to stop loving him, and loving him hurts so much. Mas gusto ko pa atang mamatay para lang mawala ang nararamdaman ko sakanya.

"Sinabihan na kita na layuan si Youngjae, Joanna. Hindi ka nakinig" inis na sabi niya sakin, natawa naman ako ng mapakla

"He's a friend, why would I stay away from him?" malamig na sabi ko sakanya and I crossed my arms. "At bakit naman ako makikinig sayo? You're just a stranger" diniinan ko ang salitang stranger. Hindi na niya ako madadaan sa inis at galit niya, dahil natuto na ako. Wala na akong saysay sa buhay niya simula noong iniwan niya ako sa ere. Hindi man naging kami, pero siya ang gumawa ng raso kung bakit wala na ang pagkakaibigan naming hanggang ngayon. Mahal ko man siya higit sa isang kaibigan, pero para sakin ang pag-iwan niya sakin ay parang sinaktan na niya ako ng sobra.

Nakita ko naman na namula sa inis ang pagmumukha niya, "Stranger huh?" tumango naman ako

"Yes, 'yun naman ang turing mo sakin noon pa diba? Starting now, ituturing na rin kitang estranghero." I loosen my hands and started to walk, pero may huli pa akong sinabi sayo.

"You left me, you're now a jerk and a stranger for me Park Jimin." and I left him dumbfounded

PARK JIMIN POV:

Napahilamos ako ng mukha gamit ang palad ko, damn it.

"You left me, you're now a jerk and a stranger for me Park Jimin."

paulit-ulit na pumapasok sa isip ko ang huling sinabi niya sakin. Hindi ko mapigilan ang sarili ko kundi ang suntukin ang pader sa sobrang inis at galit. Fuck.

Naalala ko ang nakita ko sa labas ng classroom ni Joanna kaninang umaga, that asshole kissed her forehead and she let him. damn it. She's killing me for goodness' sake!